آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
پشت “بیفو میلیاردر” بین مایک کانن بروکس و اندرو فارست بر سر آینده سان کیبل، پروژه ای است که تحلیلگران آن را “رویایی” و همچنین “بسیار بلندپروازانه” می نامند.
در اولین داستان بزرگ تجاری استرالیا در سال، Sun Cable روز چهارشنبه به اداره داوطلبانه واگذار شد. این نشان می‌دهد که شرکت قادر به پرداخت بدهی‌های خود بدون تزریق وجوهی که گفته می‌شود 60 میلیون دلار است، نخواهد بود، در حالی که فارست با سرمایه‌گذاران دیگر «همسو» نیست و تمایلی به حفاری دوباره ندارد.
یک روز بعد، سخنگوی بازوی سرمایه گذاری Cannon-Brookes، Grok، گفت که به Sun Cable متعهد است و اگر فرصتی وجود داشت که “در کنار یک کنسرسیوم با شرکای سازنده سرمایه گذاری شود، این چیزی است که ما مطمئناً در نظر خواهیم گرفت”.
یک منبع آگاه گفت که تماس با مدیران نباید به عنوان خروج قطعا فارست تفسیر شود.
با این حال، پروژه اصلی Sun Cable، استرالیا آسیا پاورلینک، اکنون مورد بررسی بیشتر خارجی‌ها قرار می‌گیرد، زیرا آنها تلاش می‌کنند قابلیت آن را درک کنند و دیگران را برای سرمایه‌گذاری یا حتی خرید سهامداران فعلی ترغیب کنند.
این پروژه 30 میلیارد دلاری که خود را “بزرگترین شبکه زیرساخت خورشیدی جهان” توصیف می کند، 12000 هکتار – بیش از 40 برابر اندازه CBD سیدنی – از قلمرو شمالی را با پنل های خورشیدی فرش می کند. الکتریسیته به داروین کمک می کند و از طریق یک کابل 4200 کیلومتری و 3.2 گیگاوات، 15 درصد نیاز برق سنگاپور و بخش هایی از اندونزی را تامین می کند.
مشکلات فنی، اقتصادی و حتی ژئوپلیتیکی است. حضور دیوید گریفین، بنیانگذار و مدیر عامل Sun Cable، که یک کهنه کار صنعت انرژی های تجدیدپذیر است، آرامش بخشی به برخی ناظران است. یکی از کارشناسان داخلی صنعت گفت: “او در این نوع کارها بسیار ماهر است.” “او عاشق موانع است، او عاشق چالش ها است.”
گریفین بسیاری از این موارد را خواهد داشت. جورجیوس کنستانتینو، مدرس ارشد سیستم های انرژی در دانشگاه نیو ساوت ولز، گفت که طول کابل به تنهایی این پروژه را “بسیار جاه طلبانه” می کند.
کنستانتینو گفت که یک مطالعه جهانی دسکتاپ که سه سال پیش در مورد امکان‌سنجی ایجاد پیوندهای برق بین مناطق مختلف انجام شد، برای Sun Cable امیدوارکننده نبود.
او گفت: «در نهایت ارتباط استرالیا بسیار سخت‌تر و پرهزینه‌تر از هر پیوند دیگری بود که در سرتاسر جهان داشتید. یک مسئله کلیدی
بنابراین وقتی سان کیبل می‌گوید «ما واقعاً می‌توانیم این کار را انجام دهیم»، باعث می‌شود فکر کنید چه تفاوت‌هایی در مقایسه با آنچه دیگران فکر می‌کنند، می‌بینند؟»
کنستانتینو تخمین می زند که تلفات انرژی حتی با بهترین فناوری جریان مستقیم ولتاژ بالا حداقل 15 درصد خواهد بود. همچنین برای اطمینان از حفظ ولتاژ برای کاربران نهایی، مانند سنگاپور، به تقویت‌کننده‌ها نیاز است.
خود سنگاپور هنوز تعهد مالی نکرده یا به عنوان مشتری ثبت نام نکرده است. اندرو بلیکر، کارشناس انرژی، اگر بخواهد 15 درصد برق خود را به یک تامین کننده تکیه کند، سان کیبل باید قیمت بسیار پایینی را به کشور جزیره ای ارائه دهد، به ویژه به این دلیل که در صورت خرابی ناگهانی به پشتیبان نیاز دارد. دانشگاه ملی استرالیا گفت.
بلیکرز که خود را با احتیاط نسبت به چشم انداز Sun Cable توصیف می کند، می گوید: «اگر شما در عرض نیم ثانیه 15 درصد برق استرالیا را مصرف کنید، ممکن است شبکه استرالیا با مشکلاتی مواجه شود.
اداره بازار انرژی سنگاپور از اظهار نظر در مورد مدیریت Sun Cable خودداری کرد. با این حال، یک سخنگوی به آبان نیوز استرالیا گفت که این مقام “بیش از 20 پیشنهاد برای واردات برق از کشورهایی مانند اندونزی، لائوس، مالزی و تایلند دریافت کرده است.”
او گفت: «ما در مسیر رسیدن به هدف واردات 4 گیگاواتی خود تا سال 2035 باقی می‌مانیم.
بلیکرز گفت که سان کیبل با “رقابت بسیار سختی از سوی پروژه های مشابه واقع در شمال اندونزی یا مخازن برق آبی در بورنئو روبرو خواهد شد، زیرا آنها در فاصله 50 تا 500 کیلومتری از دریای کم عمق سنگاپور قرار دارند.”
او گفت در حالی که منبع خورشیدی در آن مناطق در مقایسه با قلمرو شمالی «خیلی خوب نیست»، «هنوز هم بسیار خوب است». فقط کاش کابل را بچرخانند و بفرستند [the power] جنوب» به بازارهای جنوب استرالیا.
دیلن مک کانل، کارشناس انرژی همچنین در UNSW، گفت که هزینه و زمان تخمینی سرمایه گذاری 30 میلیارد دلاری در مقایسه با پروژه های در حال توسعه در استرالیا غیرواقعی به نظر می رسد.
به عنوان مثال، لینک پیشنهادی مارینوس، شامل یک پیوند 250 کیلومتری HVDC در سراسر تنگه باس در عمق متوسط حدود 60 متر است. ظرفیت ترکیبی در دو مرحله 1.5 گیگاوات با مجموع بیش از 3 میلیارد دلار خواهد بود. مرحله 1 با توان 750 مگاوات تا سال 2028 بر اساس برنامه های فعلی ساخته خواهد شد.
مک کانل گفت: «از طرف دیگر، سان کیبل تقریباً 17 برابر طولانی تر، تقریباً دو برابر ظرفیت بیشتر است و از دریای تیمور عبور می کند. همچنین بین دو کشور و از طریق آب‌های سرزمینی اندونزی انجام می‌شود و ظاهراً «اولین تحویل» به سنگاپور در سال 2027 را هدف قرار داده است.»
تصور اینکه چگونه می توانید آن را در کنار حدود 20 گیگاوات انرژی خورشیدی و حدود 40 گیگاوات ساعت ذخیره سازی برای [$30bn]،” او گفت.
جان آلتمن، کارشناس حاکمیتی در ANU، گفت که در خانه، مزارع خورشیدی مانند Sun Cable – با مزارع حتی بزرگتر برای پیلبارا و نولاربور برنامه ریزی شده است – به طور غیرقابل تصوری بزرگ خواهند بود و تأثیراتی بر مکان های مقدس بومی و محیط زیست خواهند داشت. .
او گفت، در حالی که گروه‌های بومی نسبت به استخراج معادن استخراجی، مانند سوخت‌های فسیلی، «احساس مثبت‌تری» نسبت به انرژی‌های تجدیدپذیر دارند، اما این خطر وجود دارد که جوامع «فقط توسط افکار عمومی، مصلحت‌های سیاسی و قدرت شرکت‌ها تحت تأثیر قرار گیرند».
گریفین، مدیر عامل Sun Cable، نخست وزیر، آنتونی آلبانیز را به عنوان بخشی از یک هیئت تجاری در سال گذشته به اندونزی همراهی کرد.
با وجود مشکلات مالی، کریس بوون، وزیر آب و هوا و انرژی، روز پنجشنبه گفت که “در مورد آینده سان کیبل بسیار خوشبین و هیجان زده است”.
بوئن گفت: “سان کیبل پتانسیل بسیار زیادی برای استرالیا به عنوان یک نیروگاه صادرات انرژی تجدیدپذیر دارد.”
“[T]هی به من بگویید که مطلقاً هیچ کاهشی در جاه طلبی آنها وجود ندارد، هیچ تغییری در برنامه های آنها برای پیشبرد این سرمایه گذاری به عنوان یک سرمایه گذاری بسیار مهم در استرالیا وجود ندارد.”
با این حال، باید دید که آیا این سرمایه گذاری هرگز اتفاق می افتد یا خیر.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
