آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
گروهی از دانشمندان استدلال می کنند که شرکت های سوخت فسیلی باید مجبور شوند دی اکسید کربن ساطع شده از محصولات خود را پس بگیرند و مسئولیت مستقیم پاکسازی آب و هوا را به آنها بسپارند.
این اصل که تولیدکننده آلودگی باید هزینه پاکسازی آن را بپردازد، در سراسر جهان برقرار است، اما هرگز برای بحران آب و هوا اعمال نشده است.
به گفته مایلز آلن، استاد علم ژئوسیستم در دانشگاه آکسفورد، با این حال، فناوری جذب و ذخیره دی اکسید کربن در زیر زمین در حال پیشرفت است و اکنون از نظر فنی امکان پذیر است.
او گفت: “تکنولوژی وجود دارد – آنچه همیشه کمبود داشته است، سیاست موثر است.” “شکست سیاست بوده است، نه فناوری – ما می دانیم چگونه این کار را انجام دهیم.”
او استدلال کرد که شرکت‌هایی که از استخراج سوخت‌های فسیلی سود می‌برند – تولیدکنندگان نفت، گاز و زغال‌سنگ در سراسر جهان – باید برای مقداری معادل دی‌اکسید کربن برای ذخیره‌سازی زمین‌شناسی به عنوان شرط اجازه فعالیت پرداخت کنند.
آلن، همراه با چهار دانشمند دیگر از آکسفورد، ایالات متحده و هلند، یکی از نویسندگان مقاله‌ای است که روز پنجشنبه در مجله Environmental Research Letters منتشر شد که نشان می‌دهد چگونه چنین «مسئولیت تولیدکننده گسترده» می‌تواند کار کند.
بر اساس «تعهد بازپس‌گیری کربن»، تمام سوخت‌های فسیلی استخراج‌شده یا وارد شده به یک کشور یا گروهی از کشورها با ذخیره‌سازی زیرزمینی مقداری دی‌اکسید کربن معادل میزان تولید شده توسط آن سوخت جبران می‌شود. با گذشت زمان، می‌توان از آن برای ذخیره 100 درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال 2050 استفاده کرد تا به جهان کمک کند تا به صفر خالص برسد.
برخلاف مالیات کربن که استفاده از سوخت‌های فسیلی را با گران‌تر کردن آنها منع میکند، نویسندگان مقاله استدلال کردند که چنین سیستمی تضمین میکند که تأثیر آن بر آب و هوا خنثی می‌شود و هزینه انجام این کار بخشی از هزینه خواهد بود. تولید سوخت فسیلی
بر اساس این مقاله، اگرچه فناوری جذب و ذخیره کربن در حال حاضر گران است، اما طی چند دهه احتمالاً قیمت آن به شدت کاهش می یابد.
این امر ذخیره دی اکسید کربن را در “ژئوسفر” – زیرزمینی – به جای زیست کره به شکل جنگل ها و پوشش گیاهی امکان پذیر می کند که کربن را ذخیره می کند اما تحت فشار است زیرا زمین زیادی برای رشد مواد غذایی در سراسر جهان مورد نیاز است.
اگر دی اکسید کربن بیش از حد تولید می کنید، باید آن را در جایی قرار دهید، و نمی توانید برای افزایش سرعت به بیوسفر تکیه کنید، زیرا برای تولید غذا به زیست کره نیاز دارید. پس باید به داخل زمین برگردد.» آلن گفت. “این یک سیاست متمرکز است که نتایج مورد نیاز ما را به ارمغان می آورد.”
این گروه خاطرنشان کرد که هیئت بین دولتی تغییرات اقلیمی، بدنه دانشمندان برجسته آب و هوا در جهان، به صراحت اعلام کرده است که محدود کردن دمای جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن، که برای جلوگیری از بدترین آسیب های ناشی از فروپاشی آب و هوا ضروری است. احتمالاً به حذف دی اکسید کربن از جو و همچنین حذف تدریجی سوخت های فسیلی و استقرار سریع انرژی های تجدیدپذیر نیاز دارد.
تلاش قبلی آلن برای تبدیل این ایده به سیاست در سال 2015 با شکست مواجه شد، اما زمانی که رئیس سابق شل، لرد آکسبورگ، اصلاحیه‌ای را برای لایحه انرژی در مجلس اعیان ارائه کرد. اگرچه اسماً از حمایت دولت و اپوزیسیون برخوردار بود، اما این پیشنهاد به دلیل رویه‌های پارلمانی سقوط کرد و احیا نشد.
برداشت کربن می‌تواند در کنار مالیات‌های مرزی کربن یا مکانیسم‌های تعدیل مرز کربن (CBAM) با جریمه کردن یا جلوگیری از واردات از کشورهایی که نوعی تعهد کاهش کربن را بر صنایع خود تحمیل نمی‌کنند، کار کند.
هیو هلفرتی، مدیر تحقیقات استراتژیک شرکتی بازنشسته در ExxonMobil و یکی از نویسندگان مقاله، گفت که اگر قرار است هدف 1.5 درجه سانتیگراد حفظ شود، باید هزینه حذف کربن به نحوی متقبل شود.
“چه کسی پرداخت می کند؟” او درخواست کرد. آیا باید مالیات دهنده باشد یا تولید کننده یا تولید کننده و مصرف کننده با هم؟ منطقی است که تولیدکننده و استفاده کننده باید بپردازند نه مالیات دهندگان. این امر انگیزه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را در مکان مناسب قرار می دهد.
چندین دانشمند دیگر که درگیر مقاله نبودند، این ایده را تحسین کردند.
دکتر هانا چالمرز، خواننده سیستم‌های انرژی پایدار در دانشگاه ادینبورگ، می‌گوید: «معرفی مسئولیت توسعه‌یافته برای سوخت‌های فسیلی می‌تواند یک تغییر بازی در پاسخگویی موفقیت‌آمیز به چالش ارائه انرژی مقرون‌به‌صرفه و کم کربن باشد.
ذخیره زمین شناسی دی اکسید کربن احتمالا نقش مهمی در رسیدن به صفر خالص انتشار تا سال 2050 ایفا می کند.
«اجرای CTBO [carbon takeback obligation] در مناطق کلیدی اطمینان حاصل می شود که بودجه کافی برای افزایش ذخیره زمین شناسی دی اکسید کربن در مقیاس مناسب برای برآورده کردن اهداف سیاست جهانی آب و هوا در دسترس است.
CTBO همچنین تضمین میکند که سازمان‌های مناسب مسئول تامین مالی استقرار ذخیره‌سازی زمین‌شناسی دی اکسید کربن هستند.
پل اکینز، استاد منابع و سیاست زیست محیطی در دانشگاه کالج لندن، گفت: «نیاز فوری به CO جدید رادیکال وجود دارد.2 سیاست های کاهش انتشار [This proposal] وسیله ای برای ساخت زیرساخت های جذب و ذخیره کربن قابل توجهی فراهم می کند که تقریباً همه مدل ها می گویند برای رسیدن به هدف 1.5 درجه سانتیگراد مورد نیاز است.
” [UN climate] قبل از اینکه هدف به طور غیرقابل برگشتی از دسترس خارج شود، جلسات باید فوراً شروع به بحث در مورد چنین اقداماتی کنند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
