نگرانی نسبت کودکانی که در انگلیس از داروهای ضد روان پریشی استفاده می کنند دو برابر می شود | صنعت داروسازی

نسبت کودکان و جوانانی که داروهای ضد روانپریشی در انگلیس تجویز می‌کنند تنها در دو دهه اخیر تقریباً دو برابر شده است که نگرانی برخی از کارشناسان را برانگیخته است.

داروهای قدرتمند اغلب برای درمان بیماری های روانی عمده مانند اسکیزوفرنی در بزرگسالان استفاده می شود. آنها می توانند با عوارض جانبی جدی مانند اختلال عملکرد جنسی، ناباروری و افزایش وزن که منجر به دیابت می شوند همراه باشند.

مؤسسه ملی تعالی بالینی (Nice)، تنظیم کننده داروها، استفاده از برخی از داروهای ضد روان پریشی را برای کودکان مبتلا به روان پریشی یا دارای رفتار شدید تهاجمی ناشی از یک اختلال تأیید می کند.

با این حال، مطالعه ای توسط دانشگاه منچستر نشان می دهد که آنها برای طیف وسیع تری از شرایط تجویز می شوند که شایع ترین آنها اوتیسم است. این تحقیق در The Lancet Psychiatry منتشر شده است.

محققان سوابق 7.2 میلیون کودک و نوجوان 3 تا 18 ساله را که در مراکز عمومی منتخب انگلیسی در بازه زمانی 2000 تا 2019 ثبت نام کرده بودند، بررسی کردند.

اگرچه درصد کلی کسانی که داروهای ضد روان پریشی تجویز شده بودند نسبتاً کم بود، اما از 0.06 درصد در سال 2000 به 0.11 درصد در سال 2019 تقریباً دو برابر شد.

محققان گفتند افزایش استفاده از داروهای ضد روان پریشی با توجه به اینکه ایمنی آنها در کودکان که هنوز به سرعت در حال رشد هستند، به طور کامل ثابت نشده است، نگران کننده است.

دکتر ماتیاس پیرس، محقق ارشد در مرکز سلامت روان زنان دانشگاه منچستر، که به طور مشترک این مطالعه را رهبری کرد، گفت: «این مطالعه روند نگران کننده ای را در تجویز داروهای ضد روان پریشی در کودکان و نوجوانان نشان می دهد. ما فکر نمی کنیم که تغییرات در تجویز لزوماً به تغییرات در نیاز بالینی مربوط باشد. بلکه ممکن است منعکس کننده تغییرات در شیوه تجویز توسط پزشکان باشد.

با این حال، این مطالعه به پزشکان کمک می کند تا تجویز داروهای ضد روان پریشی برای کودکان را به طور کامل ارزیابی کنند و آنها را تشویق می کند که دسترسی بهتری به جایگزین ها داشته باشند.

نویسنده ارشد این مطالعه، پروفسور کاترین آبل از دانشگاه منچستر، گفت: “گسترش استفاده از داروهای ضد روان پریشی در رشد جوانان باعث ایجاد سؤالاتی در مورد ایمنی آنها در طول زمان می شود و تحقیقات بیشتری در مورد این موضوع می طلبد.”

این مطالعه همچنین نشان داد که پسران و کودکان بزرگتر – 15 تا 18 ساله – بیشتر از دختران و کودکان کوچکتر، داروهای ضد روان پریشی تجویز می کنند.

امیلی سیمونوف، استاد روانپزشکی کودک و نوجوان در مؤسسه روان‌شناسی و علوم اعصاب روان‌پزشکی، کینگز کالج لندن، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که شواهد جدیدی از فواید این نوع دارو برای طیف وسیعی از شرایط مختلف وجود دارد.

او افزود: «در واقع، اصطلاح «ضد سایکوتیک» نه برای پزشکان و نه برای عموم مردم مفید نیست. روشی را که این دسته از داروها برای اولین بار استفاده شد، به جای نحوه عمل آنها را توصیف می کند. این می تواند به طور ناخواسته افراد را وادار کند که هر گونه استفاده ای را که برای یک اختلال روانپریشی نیست، بی دلیل بدانند.

اینطور نیست و شواهد خوبی برای فواید آنها برای سایر شرایط مانند تحریک پذیری در اختلال طیف اوتیسم وجود دارد.