بانک جهانی به دنبال افزایش وام به فقیرترین هاست | بانک جهانی

از اوایل دهه 1990، جهان با چنین دوره ای از رشد کم مواجه نشده است.

بانک جهانی با نادیده گرفتن ویرانی ناشی از سقوط مالی سال 2008 و تأثیر اولیه همه‌گیری کووید-19، می‌گوید که تا پایان سال 2024، 30 سال از رشد متوسط ​​اقتصاد جهانی کمتر از 2 درصد می‌گذرد. یک سال.

بدتر از آن، جهان بر لبه تیغ ایستاده است و در صورت بدتر شدن بیشتر وضعیت اوکراین یا بروز بحران جهانی دیگری، امسال در معرض رکود اقتصادی قرار می گیرد.

فقیرترین افراد بیشترین آسیب را خواهند دید. و به همین دلیل، سرمایه‌گذار توسعه مستقر در واشنگتن امیدوار است که کمک‌کنندگان اصلی، به ویژه اتحادیه اروپا، ایالات متحده و چین را متقاعد کند تا ظرفیت وام دهی خود را افزایش دهند.

بانک جهانی پیش از نشست سالانه خود در ماه آوریل، که در پایتخت ایالات متحده با سازمان خواهر خود، صندوق بین المللی پول برگزار می شود، به دنبال حمایت از پیشنهادهایی است که شامل مجموعه ای عمیق تر از سرمایه برای جذب و ابزارهای وام دهی جدید است.

این «نقشه راه تکامل» طراحی شده است تا به بانک انعطاف‌پذیری بیشتری برای رویارویی با یک سری بحران‌های همپوشانی بدهد که نوریل روبینی، اقتصاددان دانشگاه نیویورک، در میان دیگران، استدلال می‌کند که عادی جدید است.

جنگ‌ها، قحطی‌ها و شرایط اضطراری آب‌وهوایی همچنان باعث کمبود مواد غذایی و افزایش قیمت انرژی می‌شوند که به تورم دامن می‌زند. آنها می گویند که نرخ بهره، برای مدت طولانی نزدیک به صفر، بالاتر از روندهای بلندمدت باقی خواهد ماند.

رئیس بانک، دیوید مالپاس، امیدوار است تا از عقب نشینی کشورهایی که در 30 سال گذشته گام های بزرگی در جهت امنیت غذایی و بدهی های عمومی پایدار برداشته اند، جلوگیری کند.

یکی از بزرگترین معضلاتی که دولت های در حال توسعه جهان با آن مواجه هستند، افزایش هزینه های بدهی است. زمانی که بیشتر بدهی ها به دلار یا یورو باشد، نرخ تهاجمی توسط فدرال رزرو ایالات متحده و بانک مرکزی اروپا افزایش می یابد.

کنیا ممکن است یکی از کشورهای بادوام‌تر و توانمندتر از نظر مالی در جنوب صحرای آفریقا باشد، اما انتظار می‌رود که پرداخت بدهی‌های آن به طور متوسط ​​بیش از 30 درصد از درآمدهای دولت در سال جاری باشد.

ویلیام روتو، رئیس‌جمهور این کشور، که تنها از سپتامبر گذشته روی کار آمده است، پس از دو دهه تشویق به گرفتن وام از بانک‌های بین‌المللی – و زمانی که این امر گران شد، بانک‌های توسعه‌ای چینی – مشتاق بازگشت به وام گرفتن از بانک‌های توسعه‌ای چین است. بانک جهانی.

بعید است روتو تنها باشد. بیش از 63 میلیارد پوند سال گذشته توسط 75 کشور، که بسیاری از آنها در جنوب صحرای آفریقا هستند، که فقیرترین کشورها را تشکیل می دهند، برای پوشش وام هایی که عمدتاً در دهه گذشته گرفته شده اند، خرج کردند.

Malpass می خواهد وام دهی را افزایش دهد، اما بدون اینکه رتبه اعتباری AAA موسسه را قربانی کند. راه رفتن طناب سختی خواهد بود.

وام دهندگان خصوصی تعداد کشورهای در حال توسعه را که برای دریافت وام در نظر گرفته اند، کاهش داده اند. قبل از همه گیری، از هر پنج کشور یک کشور می توانست به صورت خصوصی وام بگیرد. اکنون فقط یک در 15 است.

Malpass برای پاسخگویی به تقاضای کشورهایی که توسط وام دهندگان خصوصی بسته شده‌اند، بدون پذیرش خطر نکول بسیاری از دولت‌ها تلاش می‌کند. رد بدهی‌ها آژانس‌های اعتباری را مجبور می‌کند بگویند سیاست جدید کاهش رتبه را تضمین می‌کند.

فعالان مبارزه با فقر می گویند که بانک جهانی باید تهدیدات آژانس های اعتباری را کنار بگذارد و برای نجات کشورهایی که بودجه های آموزشی و بهداشتی را برای تامین هزینه های بدهی کاهش می دهند، بشتابد، در صورتی که آنها مانند زامبیا و سریلانکا قبلاً نابود نشده اند.

در حالی که رشد آهسته جهانی و جنگ در اروپا به این وضعیت کمک نمی‌کند، فعالان کمپین می‌گویند افزایش پرداخت بدهی‌ها، غنی‌سازی بانک‌های غربی، مشکل فوری‌تر و مشکلی است که Malpass واقعاً می‌تواند به حل آن کمک کند.