پاکستان صدها پناهجوی افغان را برای مقابله با سرکوب طالبان بازگرداند | توسعه جهانی

بیش از 600 افغان در سه روز گذشته از پاکستان اخراج شده اند و صدها تن دیگر در سرکوب مجدد مهاجران با اخراج مواجه شده اند.

روز شنبه 302 نفر از استان سند و 303 نفر در روز دوشنبه به افغانستان بازگردانده شدند که 63 زن و 71 کودک بودند. انتظار می رود 800 نفر دیگر نیز در روزهای آینده اخراج شوند.

از زمان به دست گرفتن قدرت توسط طالبان در اوت 2021، حدود 250000 افغان وارد پاکستان شده اند.

تابستان گذشته، مقامات شروع به اخراج افغان ها به دلیل ورود غیرقانونی به کشور کردند، اما دستگیری ها و بازداشت ها از ماه اکتبر افزایش یافته است. وکلای دادگستری می گویند که نزدیک به 1400 افغان از جمله 129 زن و 178 کودک تنها در کراچی و حیدرآباد بازداشت شده اند که بیشترین تعداد دستگیری تا به امروز در پاکستان بوده است.

پاکستان کنوانسیون 1951 سازمان ملل متحد در مورد پناهندگان را که وظیفه قانونی برای محافظت از افرادی که از آسیب های جدی فرار می کنند به کشورها اعطا کرده است.

مونیزا کاکار، یک وکیل حقوق بشر مستقر در کراچی، گفت که نزدیک به 400 نفر از افغان های دستگیر شده دارای ویزاهای معتبر در پاسپورت یا کارت های مدارک اقامت خود بودند که به گفته آنها قبل از زندانی شدن توسط پلیس ضبط شده بود.

عمر ایجاز گیلانی، وکیل مستقر در اسلام آباد، گفت که اخراج پناهجویان افغان “نقض آشکار اصل عدم بازگرداندن” (بازگرداندن اجباری پناهندگان یا پناهجویان به جایی که ممکن است تحت تعقیب قرار گیرند) است. او از کمیسیون ملی حقوق بشر (NCHR) دولت پاکستان خواست تا به مقامات دولتی دستور دهد تا اخراج ها را متوقف کنند.

گیلانی که از 100 مدافع حقوق بشر افغانی که در اسلام آباد پناهنده شده اند، گفت: «انجمن ملی حقوق بشر صلاحیت دارد… اگر نتواند از آن استفاده کند، ممکن است به دادگاه عالی مراجعه کنیم. او گفت که مشتریانش در مورد دستگیری ها در سند به شدت ناراحت هستند.

فرح ضیا، مدیر کمیسیون مستقل حقوق بشر پاکستان، رفتار با افغان‌ها، به‌ویژه دستگیری زنان و کودکان را محکوم کرد، زیرا آسیب‌پذیری آنها به دلیل جنسیت و سن و عدم ارتباط با شبکه‌های محلی تشدید شده است.

در ماه دسامبر، عکس های لو رفته از زنان و کودکان زندانی در کراچی در فضای مجازی منتشر شد.

سال گذشته، این کمیسیون به دولت نامه نوشت و از آن خواست تا سیاست انسانی تر را در قبال پناهجویان افغان ایجاد کند.

مقامات سند از اقدامات خود دفاع کرده اند. دولت فقط علیه مهاجران غیرقانونی اقدام می کند. مرتضی وهاب، سخنگوی آنها گفت: کسانی که بدون سند مسافرتی معتبر زندگی می کنند.

ندا امیری*، یک پناهجوی ثبت شده در کراچی، از “شب های بی خوابی” پس از سرکوب گفت. شوهر او که یک مقام برجسته دولتی است در افغانستان مخفی شده است. امیری 47 ساله که در دسامبر 2021 کابل را ترک کرد و اکنون به عنوان آشپز کار می کند، گفت: “سردرد دارم و فشار خونم از پایین آمدن امتناع می کند.”

او افزود: «من ترجیح می‌دهم در زندان بمیرم تا اینکه به کابل برگردم، جایی که حتی نمی‌توانیم آزادانه نفس بکشیم.»

او دارای کارت ثبت نام از انجمن حقوق بشر و کمک به زندانیان (شارپ) است که با کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان (UNHCR) برای ارزیابی اولیه پرونده های پناهندگی شریک است. اما یکی از کارمندان شارپ گفت که کارت «نمی‌تواند او را از حمل و نقل نجات دهد».

افشانه نور، دختر 21 ساله امیری، گفت که زندگی در پاکستان ممکن است آسان نباشد، اما اگر او را برگردانند، “زندانی در خانه من” خواهد بود. او گفت: “این بدترین مکان روی زمین برای یک زن در حال حاضر است.”

او گفت که خواهر 14 ساله و برادر 9 ساله او دیگر اجازه ندارند به مدرسه بروند، زیرا مادر آنها بسیار نگران است که بازداشت شوند. نور گفت: «او به ما گفته است که همیشه کارت شارپ را به همراه داشته باشیم و از خروج از خانه خودداری کنیم مگر در موارد ضروری. ما به مردم می گوییم که اهل چیترال هستیم [a region in northern Pakistan bordering Afghanistan]”

نادره نجیب*، 43 ساله، بیوه و مادر شش فرزند، متعلق به جامعه هزاره، یک گروه اقلیت مسلمان شیعه است که توسط طالبان تحت آزار و اذیت قرار گرفته اند. او دو ماه پیش با پنج فرزندش – دو پسر و سه دختر – به طور غیرقانونی وارد پاکستان شد. او گفت: “من مجبور شدم فرار کنم، در غیر این صورت طالبان به دخترانم تجاوز می کردند.” قبل از رفتن، دختر بزرگش را به عقد پسر عمویش درآورد و او را در کابل رها کرد.

نجیب که در یک ماهیگیری در کراچی کار می کند، شروع به پوشیدن لباس مشکی کرده است عبایا – یک کت بلند و گشاد که سر و صورت او را می پوشاند تا فقط چشمانش نمایان شوند. او گفت: «از این طریق هیچ کس نمی تواند بگوید من یک افغان هستم یا به جامعه هزاره تعلق دارم. من این سفر دشوار را برای حفظ امنیت فرزندانم انجام دادم. اگر ما را پشت میله های زندان بگذارند و سپس به عقب برگردانند، همه اینها بیهوده خواهد بود.»

قیصر خان افریدی، سخنگوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، گفت که این سازمان در تلاش است تا آسیب پذیرترین موارد پناهندگی را برای اسکان مجدد، از جمله زنان سرپرست خانوار و خانواده هایی که کودکان در معرض خطر دارند، شناسایی کند. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در تلاش بود تا “راه حل های بادوام” برای پناهندگان بیابد، اما اعطای پناهندگی بر عهده دولت ها بود.

او گفت: «متاسفانه امکان اسکان مجدد برای کل جمعیت پناهجو وجود ندارد زیرا فرصت ها محدود است.

*نام ها برای محافظت از هویت تغییر کرده اند