بیماران بدحال از دولت بریتانیا می خواهند که حقوق بازنشستگی را زودتر بپردازد | حقوق بازنشستگی کشوری

بیماران لاعلاج از دولت بریتانیا می خواهند که پرداخت حقوق بازنشستگی دولتی خود را زودتر آغاز کند تا بتوانند از آنچه از زندگی خود باقی مانده لذت ببرند و با بحران “هزینه مرگ” مقابله کنند.

افرادی که در سن کار هستند و بعید است که به اندازه کافی زنده بمانند تا حقوق بازنشستگی دولتی خود را مطالبه کنند، می گویند که این تغییر هزینه کمی بیشتر از مبلغی خواهد داشت که هر ساله به دلیل پرداخت های اشتباه مستمری توسط وزارت کار و بازنشستگی از دست می رود.

ماری کوری، یک موسسه خیریه پایان زندگی، هزینه را 114 میلیون پوند در سال محاسبه کرده است که یک دهم 1 درصد از صورت حساب سالانه بازنشستگی ایالتی است. آنهایی که در سن کار هستند و می میرند در مقایسه با افراد در سن بازنشستگی دو برابر بیشتر احتمال دارد سال آخر زندگی خود را در فقر بگذرانند.

“منطقی است [to pay out early]ویکتور کالور، 56 ساله، یک مدیر سابق حمل و نقل با سرطان ترمینال، گفت که انتظار نداشت به سن بازنشستگی برسد. “آیا خوب نیست که با لبخند بر لب بیرون بروی؟”

او یکی از بیماران لاعلاج است که درآمدشان کاهش یافته است. مارک ویتاکر، همسرش که شریل به سرطان لاعلاج تشخیص داده شده بود، گفت که دسترسی زودهنگام به حقوق بازنشستگی دولتی «همه چیز را تغییر خواهد داد… [and] به ما استقلال بده.» آنها با کاهش سلامتی شریل با هزینه های فزاینده انرژی و لباسشویی روبرو هستند.

او گفت: «آنکولوژیست اساساً می‌گوید برو و تا می‌توانی از بقیه زندگی مشترکت لذت ببر، که به خودی خود آسیب زا بود. از نظر مالی، همه چیز به اندازه سرطان ناراحت کننده است. ما در حال حاضر با کارت های اعتباری زندگی می کنیم.»

طوماری در حمایت از اصلاحات بازنشستگی 164000 امضا را به خود جلب کرده است و نظرسنجی ها نشان می دهد که 75 درصد از بزرگسالان بریتانیا از این ایده حمایت می کنند.

ماری کوری تخمین می زند که اکثر افراد در سن کار که فوت می کنند بیش از 23 سال حق بیمه ملی پرداخت کرده اند.

مارک جکسون، مدیر ارشد سیاست گذاری و تحقیقاتی در این موسسه خیریه گفت: “توسعه این حفاظت از هزاران نفری که با بیماری لاعلاج زندگی می کنند در پایان عمر خود به فقر نمی روند.” “این حداقل کاری است که یک جامعه متمدن باید برای مردم در حال مرگ انجام دهد.”

آدری باکام، که شوهرش ادوارد تابستان گذشته در سن 64 سالگی درگذشت، گفت که مجبور شد اعلام ورشکستگی کند زیرا درآمدهای او تمام شده بود و آنها با هزینه های اضافی برای مراقبت از او مواجه شدند. او گفت که آنها حتی نمی توانستند از عهده تعطیلات آخر هفته برآیند.

او گفت: «فکر نمی‌کنم این درست باشد که بیماران لاعلاج اصلا نگران پول باشند. برای ما خیلی خوب بود که برای یک آخر هفته کوتاه برویم. او هوای تازه روی صورتش و بوی دریا را دوست داشت و چه خوب بود که چنین کارهایی انجام می داد و خاطرات خوشی داشت.»

هلن بارنارد، دستیار مدیر بنیاد جوزف راونتری و مدیر تحقیقات و سیاست در Pro Bono Economics، گفت: «این کاملاً اشتباه است که بسیاری از مردم زندگی خود را در سختی به پایان می‌رسانند. خانواده ها به جای اینکه بتوانند چند روز، هفته یا ماه گذشته را در کنار عزیزانشان قدردانی کنند، مجبورند تمام استرس و گناه را احساس کنند که نمی توانند آنها را راحت کنند.

سخنگوی وزارت کار و بازنشستگی گفت: “تشخیص نهایی یک چالش غیرقابل تصور است و اولویت ما ارائه سریع و دلسوزانه پشتیبانی مالی به مردم است. کسانی که به پایان عمر خود نزدیک می‌شوند می‌توانند بدون نیاز به ارزیابی حضوری یا دوره انتظار، دسترسی سریع به طیف وسیعی از مزایا داشته باشند، که اکثریت آنها بالاترین نرخ این مزایا را دریافت می‌کنند.

در سال 2022، ما این پشتیبانی را گسترش دادیم تا هزاران نفر دیگر که به پایان عمر نزدیک می شوند بتوانند زودتر از طریق قوانین مزایای ویژه به این مزایا دسترسی داشته باشند. این تغییر قبلاً برای کمک هزینه اشتغال و حمایت و اعتبار جهانی اعمال شده است و دولت اخیراً قانونی را تصویب کرده است که تغییرات مشابهی را در پرداخت استقلال شخصی، کمک هزینه معیشت ازکارافتادگی و کمک هزینه حضور و غیاب امکان پذیر می کند.