آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
این شعار که یکی از پایه های اصلی طرفداران ورزش آمریکایی بود، در یک بازی فوتبال کالج بعدازظهر یک شنبه در آیووا از جایگاه بلند شد.
«MVP! MVP!»
این شعار اغلب به سوپراستارهایی که در موقعیت‌های پر زرق و برق‌تر روی شبکه بازی می‌کنند، احترام می‌گذارد. اما دریافت کننده چنین محبتی در این روز نه یک کارآموز بود و نه یک گیرنده گسترده.
او یک نوازنده بود. یک بازیکن اهل استرالیا
توری تیلور شاید نقش اساسی را در پیروزی 7-3 آیووا در برابر ایالت داکوتای جنوبی در 3 سپتامبر ایفا کرد. این بازیکن بومی ملبورن 10 بار به مدت 479 یارد بهترین رکورد را در دوران حرفه ای خود به ثبت رساند که یک رکورد دیگر در دوران حرفه ای خود بود. هفت ضربه او در داخل خط 20 قدم حریف فرود آمد. پنج نفر از آن هفت در داخل 10 جک خربیت افتادند.
جان استیگلمایر، سرمربی ایالت داکوتای جنوبی گفت: «این یک سلاح قدرتمند است. فکر می‌کردم او یک بار آن را به بیرون از چارچوب زد و آن را تا خط 2 یارد پایین آورد. یک دفعه گفتم: “این بچه یک عجایب است.”
این “عجیب” نشان دهنده حضور و تسلط روزافزون بازیکنان استرالیایی در فوتبال کالج آمریکایی است.
دو نفر از آنها در بازی جام حذفی فوتبال کالج دوشنبه شب در استادیوم SoFi در اینگلوود، کالیفرنیا به مصاف یکدیگر خواهند رفت. برت تورسون از جورجیا، یکی دیگر از ساکنان ملبورن، با جوردی سندی تگزاس کریستین از تراالگون مجاور مخالفت خواهد کرد. نفر سوم، جسی میرکو از ایالت اوهایو از فرمنتل، در نیمه نهایی بازی کرد.
بررسی سریع آمار NCAA و تمجیدهای شخصی تأثیر قابل توجهی را که بازیکنان استرالیایی دارند نشان می دهد.
چهار نفر از 10 بازیکن برتر در تلاش و یاردی کلی برای زیربخش کاسه فوتبال NCAA – بالاترین سطح فوتبال کالج – از استرالیا آمده اند. دو نفر در میان 10 یارد برتر در هر پونت قرار گرفتند و Mirco با 45.59 در رده دهم قرار گرفت.
تیلور – که در رتبه دوم در یاردج (3339) و چهارم در ضربات (74) قرار گرفت – تیم دوم اسوشیتدپرس در سراسر آمریکا شد. یکی دیگر از ملبورن ها، میسون فلچر از سینسیناتی، پس از کسب رتبه ششم در میانگین ضربات (46.29) یک تیم سوم آمریکایی بود. فلچر که پدرش به مدت 23 فصل در لیگ فوتبال استرالیا فوتبال قوانین استرالیا را بازی می کرد، همچنین بازیکن سال تیم های ویژه کنفرانس دو و میدانی آمریکا بود.
در همین حال، آدام کورساک از راتگرز معتبرترین افتخار را در پونتینگ کالج به دست آورد. پس از به اشتراک گذاشتن مقام دوم در تلاش (75) و چهارم شدن در یارد (3207)، کورساک جایزه ری گای را دریافت کرد. گای که 14 فصل در NFL بازی کرد، تنها متخصص ضربت زدن در تالار مشاهیر فوتبال حرفه ای است.
کورساک 25 ساله، یکی دیگر از ساکنان ملبورن، توضیح داد که چرا استرالیایی ها موفق می شوند.
او گفت: «ما بزرگ شدیم که با دوستانمان یا پدرمان در حیاط جلوی خانه، یک فوتبال استرالیایی را جلو و عقب می زدیم، مانند اینکه آمریکایی ها ممکن است با پرتاب یک توپ بیسبال یا فوتبال آمریکایی با دوستان یا پدرشان بزرگ شوند. “این یک غریزه، مهارتی است که ما یاد می گیریم، و بسیار قابل انتقال به ضربه زدن در فوتبال آمریکایی است.”
با این حال، استرالیایی‌هایی که پونت‌زنی را یاد می‌گیرند باید خود را با قوانین، خواسته‌ها و یک توپ سبک‌تر و کمی بلندتر با انتهای نوک تیز تطبیق دهند.
میرکو که فصل دوم خود را با Buckeyes به پایان رساند، گفت: «در مورد ضربات سریع، ضربات رول و ضربات کوتاه برد کاملاً متفاوت است. “هنوز تا زمانی که اینجا هستم، هر روز یاد می‌گیرم.”
ناتان چاپمن، یکی از بنیانگذاران Prokick استرالیا، که بازیکنان قوانین استرالیا را برای تبدیل شدن به بازی‌بازان و مکان‌بازان کالج‌های آمریکا آموزش می‌دهد، بزرگترین تغییر را «یادگیری نحوه ضربه زدن بالا» توصیف کرد.
چپمن که هشت سال در AFL بازی کرد، گفت: “تعدیلات عظیم و عظیمی وجود دارد که باید انجام شود.” ما 80 درصد از زمان خود را صرف آموزش ضربات مارپیچ می کنیم. اگر اینجا در استرالیا به یک مارپیچ برخورد کنیم، عموماً به این دلیل است که می‌خواهید دورتر برود، نه بالاتر و کمی کوتاه‌تر. تا زمانی که آنها شروع به یادگیری آن با یک توپ به شکل متفاوت می کنند، متوجه می شوند که چقدر دشوار است.
«این تصور وجود دارد که استرالیایی‌ها با آن برخورد می‌کنند و فقط ضربات استرالیایی را انجام می‌دهند و آنها را در حال فرار انجام می‌دهند. هیچ کدام از اینها نیست.
ما باید با مارپیچ شدن به آنجا برویم و بچه ها در این کار خوب هستند. ما در واقع 95 درصد از مواقع با توانایی مارپیچ آنها را جذب می کنیم و ضربات استرالیایی را انجام دهید.»
میرکو، سندی، تورسون، تیلور، فلچر و کورساک همگی در پروکیک استرالیا آموزش دیدند. شش نفر از 10 نفر برتر FBS در حیاط پونتینگ – از جمله یک نوازنده از نیوزلند و دیگری از ایرلند – در آن آکادمی حضور داشتند که خط لوله ای را به دانشگاه های آمریکایی متعددی توسعه داده است. از زمان تأسیس Prokick استرالیا در سال 2007، هفت فارغ التحصیل جایزه Guy را دریافت کرده اند و 87 نفر افتخارات سراسر آمریکا را کسب کرده اند. چهار نفر در حال حاضر در NFL بازی می کنند.
رویای بازی کردن در فوتبال آمریکایی می تواند با یک جرقه مهیب شعله ور شود. در سال 2019، میرکو در طول تعطیلات خود در ایالات متحده، یکی از هموطنان خود، مکس دافی، را تماشا کرد که برای کنتاکی نوازندگی می کرد.
لگد زدن کاری بود که از چهار سالگی در استرالیا انجام دادم. میرکو، همچنین 25 ساله، گفت: «می خواستم به ورزش برگردم و این فرصتی برای انجام این کار بود.»
سندی، 29 ساله، در یک کارخانه کاغذ در تراالگون کار می کرد که او و یکی از همکارانش تصمیم گرفتند شغل خود را تغییر دهند.
او گفت: «این یک کارفرمای بسیار بزرگ در شهر من است. بنابراین ما شیفت های 12 ساعته را با هم کار می کردیم، شیفت های یکشنبه و شیفت های شب. فکر می کنم هر دوی ما تصمیم گرفتیم که احتمالاً چیزهای بیشتری برای ما وجود دارد.»
سندی گفت، پس از پایان شیفت‌هایشان در ساعت 6 صبح، هر دو نفر به Prokick استرالیا در ملبورن می‌روند، “که سه بار در هفته یک سفر چهار ساعته خواهد بود”. همکار او، تام هاتون، بورسیه تحصیلی ایالت اوکلاهما را دریافت کرد، جایی که او با 32 سالگی به عنوان مسن ترین بازیکن کالج در این فصل تبدیل شد.
اما سازگاری با فوتبال کالج آمریکایی فراتر از یادگیری تکنیک ها و قوانین جدید لگد زدن است.
میرکو گفت: «شما وقتی برای اولین بار به اینجا رسیدید، هیچ خانواده ای ندارید و واقعاً هیچ دوستی ندارید. “هم تیمی ها و کارکنان شما قطعا می توانند در این مورد کمک کنند، اما شما باید خودتان شروع به کشف مسائل کنید و بزرگ شوید. فقط فوتبال نیست.»
محدودیت های سخت کووید-19 استرالیا که از سفرهای بین المللی جلوگیری می کرد، اوضاع را بدتر کرد. به دلیل آن محدودیت‌ها در سال 2020، خانواده هیدن ولف، مدافع قدیمی Dominion، از اتان دوان، بازیکن استرالیایی، که نزدیک به دو سال بدون دیدن خانواده‌اش رفت، به خانه خود استقبال کردند.
محدودیت ها همچنین سندی را مجبور کرد تا زمانی که پدرش در استرالیا به پانکراتیت مبتلا شد، در محوطه دانشگاه بماند.
سندی گفت: «اعضای او از کار افتادند و من در طول کووید گیر کردم. واقعاً سخت بود، دوری از خانواده.»
با این حال، خواسته های زندگی دانشگاهی، به ویژه برای یک ورزشکار، فضای کمی برای مالیخولیا ایجاد می کند.
کورساک گفت: «این یک تنظیم بزرگ بود، و من لزوماً دلتنگ نبودم. اما احساس می‌کردم که می‌توانم به اندازه کافی مشغول بمانم و آن را به اندازه کافی روزانه به جایی برسانم که آن دلتنگی را تجربه نکردم.»
با گذشت زمان، کالج به خانه دوم تبدیل می شود.
سندی گفت: «من در یک شهر کوچک در استرالیا، حدود دو ساعت در شرق ملبورن، بزرگ شدم و واقعاً مطمئن نبودم که چه انتظاری داشته باشم. اما من مقدار زیادی از آمریکا را دیده‌ام، و فکر می‌کنم تگزاس از نظر فرهنگ و مردم احتمالاً نزدیک‌ترین کشور به استرالیا است. من عاشق این مکان شدم و می خواهم برای مدت طولانی اینجا بمانم.”
سندی حتی یک موسسه خیریه محلی راه اندازی کرد. سندی به ازای هر پونتی که در خط 20 یاردی حریف می گذارد، 20 دلار به مرکز اوتیسم امید در فورت ورث، تگزاس اهدا می کند. سایر اهداکنندگان با آن مقدار مطابقت داشته یا از آن فراتر رفته اند.
او گفت: «من یک پسر عموی اوتیسمی دارم که به خانه برگشته است. من برخی از چالش‌هایی را دیده‌ام که خانواده‌اش با آنها روبرو بوده‌اند.»
در آیووا، تیلور تی شرت هایی با عبارات “Punting is Winning” و “Oi! وقت تیلور است!» برای جمع آوری پول برای Count The Kicks که با مرده زایی مبارزه می کند. برایان فرنتز هماهنگ کننده تهاجمی و همسرش نیکی، دختر متولد نشده خود را در سال 2017 از دست دادند.
نه تنها تیلور، میرکو، تورسون و فلچر واجد شرایط باقی مانده هستند. استرالیایی های بیشتری می آیند. چپمن گفت که در حال حاضر، Prokick استرالیا حدود 60 نفر از هموطنان خود را آموزش می دهد تا آنها را دنبال کنند.
سندی گفت: “امیدوارم که بتوانیم آن را ادامه دهیم.” این واقعاً جالب است که بتوانیم چند بازیکن استرالیایی داشته باشیم که مقابل آنها بازی کنند یا اینجا در ایالات متحده دنبال کنند. واقعاً خاص بوده است.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
