نوشته برای چک کاغذ روی دیوار است – اما من هنوز آن را از دست خواهم داد | علائم ژنی

مندر این روزها که همه چیز الکترونیکی است، فکر می کنید که بیشتر مشاغل دیگر از چک های کاغذی استفاده نمی کنند. مطمئناً مصرف کنندگان چک کاغذ را کنار گذاشته اند. طبق یک مطالعه، تنها 7 درصد از قبوض آنها از این طریق پرداخت می شود. بسیاری از مشتریان من این یادداشت را دریافت نکرده اند.

برای اکثر مشاغل، چک های کاغذی هنوز یک چیز است. تقریباً از هر سه تراکنش بین بنگاه‌های تجاری یک نفر از این طریق پرداخت می‌شود و 81 درصد از شرکت‌ها در ایالات متحده هنوز از چک کاغذی برای تسویه حداقل برخی از صورت حساب‌های خود استفاده می‌کنند.

چشم چرخیدن را متوقف کنید زیرا بله، ما می دانیم. پرداخت های الکترونیکی برای یک کسب و کار منطقی تر است. آنها سریعتر شروع، مجوز و تکمیل می کنند، و ردیابی، حسابرسی و گزارش آنها آسانتر است. آنها در مصرف کاغذ صرفه جویی می کنند و برای محیط زیست مفید هستند. آنها ایمن تر، کارآمدتر و هزینه کمتری دارند. آنها را می توان از هر جایی شروع و تأیید کرد. و تعداد فزاینده ای از مشاغل نه تنها پرداخت الکترونیکی را ترجیح می دهند، بلکه مشتریان را ملزم به انجام این کار می کنند. شرکت من محصولات مایکروسافت را می فروشد و حتی مایکروسافت اخیراً اعلام کرد که دیگر چک های کاغذی را از شرکای خود نمی پذیرد. بنابراین نوشته روی دیوار است.

اما هنوز… من از چک کاغذی خواهم گذشت.

من همیشه از شکوه و اوضاع و احوال چک های دو هفته ای لذت برده ام. گرفتن پشته چک های سفید از گاوصندوق قفل شده در دفتر حسابداری. پاره کردن تعداد دقیق چک های مورد نیاز و تغذیه آنها از طریق چاپگر ماتریس نقطه برای کپی های تکراری. ثبت مبلغ، گیرنده پرداخت، تاریخ و شماره چک در دفتر حسابداری. و سپس بزرگ‌ترین حرکات: تأیید نهایی که با مدرک نهایی اقتدار اثبات می‌شود: امضا. برخی از مشتریان من از این فرصت برای بررسی دقیق و امضای هر چک لذت بردند، زیرا هیچ نمونه ای بهتر از این قدرت وجود ندارد.

البته، این فرآیند زمانی جدی‌تر می‌شود که نیاز به بررسی دستی باشد، زیرا این کار مستلزم بیرون کشیدن دسته چک «ویژه» است که معمولاً در کشوی میز قفل شده است. به جای استفاده از رایانه، حسابدار یا صاحب کسب و کار باید تمام اطلاعات مورد نیاز را بنویسد در حالی که با احتیاط به عینک نگاهی به گیرنده عصبی دارد. به دنبال آن لیسیدن، پاره کردن، تا کردن و تحویل تشریفاتی انجام می شود که همیشه به این معنی است که “من را از این کار پشیمان نکن”.

و چه کسی دوست ندارد بگوید “چک در پست است” در حالی که از شناور پنج تا هفت روزه قبل از برداشته شدن پول از حساب لذت می‌برد؟ همه اینها در دنیای تراکنش های آنلاین گم می شوند. اکنون فقط بانک ها از سود شناور بهره مند می شوند. در تراکنش های آنلاین هیچ شکوه و عظمتی وجود ندارد. ما در حال دیجیتالی کردن تجربه احساسی این معامله تجاری قدیمی، یک بار EFT هستیم.

چک های کاغذی نه تنها یک شکل کتبی از قرارداد است که توسط شرکت ها در طول تاریخ پذیرفته شده است، بلکه نوعی بازاریابی است که شرکت ها می توانند با افتخار آرم های خود را به نمایش بگذارند. آنها شواهد ملموسی از ثبات و قابلیت اطمینان هستند. مهم‌تر از همه، اجرای چک دوهفته‌ای زمان تأمل است، مراسمی از انواعی که در آن فروشندگانی که شایسته پرداخت تلقی می‌شوند، مشخص می‌شوند، تأیید می‌شوند و برای امضای نهایی از پشته روی میز ما تقدیر می‌شود.

چک های کاغذی واقعی هستند. آنها پشتیبان مورد نیاز را برای حسابرسان فراهم می کنند. آنها ملموس هستند و اطلاعات زیادی روی آنها جمع شده است. آدرس و امضا وجود دارد (یا دو امضا اگر واقعا خاص باشد!). مبلغی وجود دارد که آنقدر مهم است که نه تنها به دلار و سنت نشان داده می‌شود، بلکه نوشته می‌شود – مانند “صد و چهل و یک دلار و پنجاه و هفت سنت” – تا به شدت رویدادی که در شرف وقوع است اضافه شود: پرداخت برای محصولات

و اعداد، اعداد زیادی وجود دارد: شماره چک، تاریخ، مسیر بانک و شماره حساب مهر شده در پایین با استفاده از همان فونت که به طرز مشکوکی شبیه دنباله عنوان 2001: A Space Odyssey به نظر می رسد که گویی زمانی آرزویی وجود داشته است. تا نشان دهد این چقدر آینده نگر است. در پشت چک مهرهایی مانند “فقط برای سپرده” (که انگار قرار است برای اهداف دیگری استفاده شود) به همراه نقش بانک های مربوطه و امضای سپرده گذار برای ” ظهر نویسی” چک وجود دارد.

البته، هر حسابداری می تواند به شما بگوید که این اقدامات فقط برای نمایش است. به راحتی می توان تمبرهای جعلی ایجاد کرد. امضاها را می توان جعل کرد. مقادیر را می توان با یک قلم رنگی مشابه یا یک بطری Wite-Out تغییر داد. اما به نظر رسمی می رسد، پس چرا که نه؟ و چه کسی عاشق دریافت چک نیست؟ چک تقریباً تنها دلیلی است که ما به نامه های خود نگاه می کنیم. آنها سفر به اداره پست را چیزی شبیه به باز کردن هدایایی در روز کریسمس می کنند.

متأسفانه همه اینها از بین می رود. و این مرا غمگین می کند.

طبق گزارش اداره کسب و کار کوچک، اکثر صاحبان مشاغل کوچک بالای 50 سال سن دارند. ما با شام های تلویزیونی سوانسون، هاکی بدون کلاه ایمنی و بخش های سیگار کشیدن در هواپیماها بزرگ شدیم. ما می دانیم که این به ناچار تغییر خواهد کرد. ما بازنشسته خواهیم شد و نسل های جوان ما را همراه با دسته چک هایمان دفن خواهند کرد. اما در حال حاضر، بسیاری از کسب‌وکارها در ایالات متحده همچنان به روش‌های قدیمی پرداخت پول به فروشندگان خود می‌چسبند.

بله، ناکارآمد و پرهزینه تر است. اما لطفا صبور باشید این لذت کوچک را تا زمانی که ادامه دارد به ما اجازه دهید.