دره اتم: چشم انداز اندی برنهام برای بازسازی منچستر بزرگ | بخش تولید

جیreater منچستر بریتانیا در مینیاتور است. دارای جیب های رونق فراوان و مناطق محرومیت جدی است. این شرکت دارای شرکت های در سطح جهانی است اما تعداد آنها کافی نیست. تعداد زیادی افراد کم مهارت در مشاغل کم بهره وری دارد. و همانطور که اندی برنهام صراحتاً اعتراف می کند، تقسیم شمال به جنوب خود را دارد.

شهردار منچستر بزرگ می گوید زمانی یک قوس صنعتی از ویگان در غرب تا روچدیل در شمال و اولدهام و تامساید در شرق وجود داشت. زمانی که زغال سنگ و پنبه رو به زوال گذاشتند، این شهرها نیز رو به زوال گذاشتند و هرگز واقعاً احیا نشدند. اما برنهام می‌گوید طرحی به نام دره اتم دارد که می‌تواند کمک کند.

او می‌گوید: «از زمانی که به این نقش رسیدم همیشه روشن بوده‌ام که در نهایت انتقال منچستر بزرگ براساس آنچه که می‌تواند برای اولدهام و روچدیل انجام دهد قضاوت خواهد شد. این ما هستیم که خودمان منچستر بزرگ را بالا می بریم.”

Atom Valley یک مشارکت عمومی و خصوصی با برنامه‌هایی برای ایجاد یک مرکز تولید پیشرفته و ایجاد 20000 شغل در سه سایت جداگانه در Bury، Rochdale و Oldham است. این نام به نقش منچستر در شکافتن اتم (ارنست رادرفورد، در 1917) با اشاره عمدی به دره سیلیکون کالیفرنیا اشاره دارد.

اینکه آیا پارک‌های تجاری در بوری، روچدیل و اولدهام داستان‌های موفقیت جهانی بخش بزرگ فناوری ایالات متحده را ایجاد خواهند کرد یا خیر، باید دید. همانطور که همه افراد درگیر در پروژه اذعان دارند، راه طولانی در پیش است و موانع زیادی برای غلبه بر آن وجود دارد. ایده تقلید از موفقیت شهر رسانه ای سالفورد است: این مرکز خلاق از تصمیم بی بی سی برای انتقال هزاران شغل از لندن به آنجا شکل گرفت.

اقتصاد منچستر بزرگتر از اقتصاد ولز است، اما همچنان در منطقه لندن و شهرهای اروپایی مانند لیون و مونیخ عملکرد ضعیفی دارد. نیل اکلس، رئیس نوآوری در آژانس توسعه روچدیل می گوید: «منطقه مشکل بهره وری دارد. مشاغل در بخش‌های به اصطلاح بنیادی متمرکز شده‌اند – کارهای کم دستمزد مانند رانندگی تاکسی و آرایشگری که برای خدمت به ساکنان محلی وجود دارد.

از طرف دیگر، منچستر بزرگ دارای سنت نوآوری است که از شاتل پرنده جان کی در قرن هجدهم (یک سهم کلیدی در انقلاب صنعتی) تا گرافن، یک ماده فوق‌العاده نازک از یک لایه اتم کربن ساخته شده است. دو محقق از دانشگاه منچستر در سال 2004.

به گفته پروفسور ریچارد جونز، کارشناس نوآوری در دانشگاه منچستر، در حالی که پتانسیل برای ایجاد مشاغل از سوی دانشگاهیان با ایده های روشن و قابل فروش وجود دارد، ماهیت محدود پایه تولید بریتانیا بر توانایی تجاری سازی گرافن تأثیر می گذارد. او می گوید: «جالب ترین کاربردها در الکترونیک خواهد بود و ما دیگر صنعت الکترونیک نداریم.

منچستر در کل خوب نیست. نمی‌توانید کسب‌وکارهای پررونق در مرکز شهر داشته باشید و مردم در بخش‌های شمالی بالا و خشک باشند. منچستر بزرگ باید اقتصاد کل شمال غرب را هدایت کند.”

جونز می‌گوید که پاسخ این است که هزینه‌های تحقیق و توسعه، راه‌اندازی مراکز تحقیقاتی برای تبدیل ایده‌ها به محصولات جدید و توسعه خوشه‌های برتری در تولید باشد. بریتانیا باید از کشورهایی مانند آلمان و تایوان که با استفاده از این مدل موفق بوده اند، درس بگیرد.

بن اسمارت، مدیر عامل شرکت مهندسی مکانیک Rochdale Whitham Mills، موافق است: “ما بر روی آنچه که منطقه در آن خوب است، تمرکز می کنیم، آنچه در کوله بار از حقه های خود دارد. خوبی منچستر این است که نام جهانی دارد. می‌توانیم بخش شمالی شهر را به عنوان مرکز تولید بریتانیا تعریف کنیم.»

از جنبه منفی، رقابت برای سرمایه گذاری داخلی وحشیانه است. مذاکرات با تسلا برای ساخت یک کارخانه عظیم غول پیکر در بزرگترین سایت توسعه – دروازه شمالی – زمانی که این شرکت برلین را انتخاب کرد، با ناامیدی به پایان رسید.

برنهام در مورد چشم انداز منطقه توسعه شهرداری خود خوش بین است. ما از ابتدای بازسازی روشن بودیم که این می تواند اهمیت ملی داشته باشد. وظیفه ما به عنوان منچستر بزرگ تحقق کامل این جاه طلبی است. قبلاً علاقه زیادی به خود جلب کرده است و من واقعاً در مورد آنچه که می تواند باشد مطمئن هستم.

اتصال بهتر حمل و نقل حیاتی خواهد بود، و همچنین توانایی شرکت ها برای یافتن کارگران با مهارت های مناسب ضروری است. شهردار بزرگ منچستر به وایت هال فشار می آورد تا قدرت آموزش حرفه ای را به او واگذار کند. ماهیت صنایعی که ما در تلاش برای ایجاد آن هستیم به این معنی است که ما نیازمندی‌های خاصی در مورد مهارت‌ها خواهیم بود و وایت هال نمی‌تواند آن را ارائه کند.»

او می‌گوید مذاکرات پیشرو درباره یک قرارداد واگذاری جدید در حال انجام است و آموزش فنی بزرگترین اولویت است: «سوالی که سرمایه‌گذاران بالقوه اغلب می‌پرسند این است که آیا می‌توانیم مهارت‌ها را به دست آوریم؟» اگر آنها در مورد رشد منطقه ای جدی هستند [ministers] باید قدرت آموزش حرفه ای را به ما واگذار کنیم. شما نمی توانید سیستم خود را از بالا به پایین بسازید. باید از پایین به بالا باشد.

در هیچ کجای کشور آموزش فنی خراب نشده است و من می‌خواهم اولین نفر در کشور باشیم که این کار را انجام می‌دهیم. سوال این است که آیا دولت در مورد تسطیح این مناطق «دیوار قرمز» جدی است و اگر چنین است، دره اتم را به ما بدهد. این یک پروژه شاخص با اهمیت بین المللی است. نیاز به حمایت دارد.»

نیاز به بهبود ذخایر سرمایه انسانی منچستر بزرگ برای کارکنان کالج آموزش بیشتر هاپوود هال روچدیل، جایی که 1200 دانش آموز از 3000 دانش آموز در حال گذراندن دوره های تکمیلی به زبان انگلیسی و 1300 نفر معادل آن برای ریاضیات هستند، از بین نمی رود. آندره‌آ مورفی، معاون مدیر مدرسه می‌گوید: «برای ارتقاء سطح، باید مدارک تحصیلی و حرفه‌ای را با یکدیگر همتراز کنیم.»

با توجه به ماهیت ساختاری چالش، پیشرفت آنی نخواهد بود. پل اورمرود، رئیس منطقه توسعه دره اتم، می‌گوید: «شما کسب‌وکارهایی را از دانشگاه منچستر بیرون می‌آورید، اما تعداد آنها به اندازه کافی وجود ندارد. مثل MIT در ایالات متحده نیست. خوب است اما به اندازه کافی خوب نیست.»

اورمرود معتقد است که قدرت ترکیبی منچستر بزرگ می تواند با لابی کردن دولت برای پول و افزایش قدرت آن کمک کند. “دره اتم یک کار بزرگ است، به همین دلیل است که باید در چندین جبهه از جمله آموزش بیشتر و حمل و نقل فعالیت کند، و باید از بودجه عمومی شروع به کار کند.”

جونز می‌گوید که چشم‌انداز موفقیت او ورود دو یا سه شرکت بزرگ بین‌المللی با قابلیت‌های تولید عمده، همراه با عملکردهای تحقیق و توسعه به دره اتم است. اینها می توانند به عنوان آهنربایی برای شرکت های کوچکتر، منشعب از دانشگاه، و یک مرکز تحقیقاتی ترجمه ای عمل کنند که می تواند اکتشافات پیشگامانه را با فناوری های قابل فروش تطبیق دهد. کسب‌وکارهای موجود شکوفا می‌شوند، کالج‌ها برای ارائه مهارت‌ها با شرکت‌ها کار می‌کنند و در همه سطوح شغل وجود خواهد داشت.

برنهام متقاعد شده است که این اتفاق می تواند بیفتد. «به این مکان اعتقاد وجود دارد. تفویض اختیار تفاوت ایجاد کرده است. سرمایه گذاران به ما اعتماد دارند. مردم در مورد اینکه آیا من قصد بازگشت به وست مینستر را دارم یا خیر، حدس می زنند و پاسخ «نه» است. اینجا بسیار هیجان انگیزتر است.

«نسل ما مجبور شد برای ادامه زندگی برود، اما دیگر اینطور نیست. با ماندن در اینجا می توانید ادامه دهید.»