کلهچی ایهاناچو در جام حذفی با گلزنی لستر را شکست داد | جام حذفی

به کنت شمالی خاکستری و جدیدترین توقفگاه در تور رستگاری لستر. اگر کنت باغ انگلستان است، پس گیلینگهام همان قطعه دوست‌داشتنی پشت سوله باغ است که از انبوهی از آجر، سه چرخه کودک شکسته و چندین جعبه مقوایی خیس شده تشکیل شده است. برای طرف بیمار برندان راجرز، این مکان بهترین مکان برای کمین بود. در این رویداد از فاجعه جلوگیری شد، اما چیز دیگری.

Kelechi Iheanacho کالاها را در اوایل نیمه دوم تحویل داد و رکورد قابل توجه گلزنی در جام حذفی را حفظ کرد. این شانزدهمین گل او بود که او را با بازیکنانی مانند راجر هانت و رابی فاولر در لیست رقابت های تمام دوران قرار داد. و اگرچه برای برندگان 2021 هشدارهای کمی وجود داشت که آنها پیشتازی باریک خود را دیدند، اما چیز کمی برای تشویق آنها وجود داشت: تعداد زیادی مالکیت بیهوده، کمبود مشخص ایده و تعداد زیادی پاس مورب ناموفق. یک حریف بهتر ممکن بود برای آنها مشکلات واقعی ایجاد کند.

چرا که گیلینگهام متأسفانه در این فصل برای آنها کم است. آنها قعرنشین لیگ دو هستند و تنها هفت بار گلزنی کرده اند. بهترین گلزن مشترک آنها در لیگ با دو گل، الکان باگوت، هافبک میانی، مصدوم شد. مدیر آنها، نیل هریس، قبل از درگیر شدن در یک رویارویی عصبانی با یکی از هواداران در بازی سالفورد در ماه گذشته، محبوبیت نداشت. تعداد تماشاگران در حال کاهش است، جذب نیرو بسیار ضعیف بوده است و دومین سقوط متوالی، پایان دادن به دوره ۷۳ ساله بی‌وقفه در لیگ فوتبال، یک احتمال واقعی است.

اما در اینجا آنها چند ناملموس در کنار خود داشتند. بوی زرق و برق لیگ برتر تعداد را به دو برابر اندازه معمول خود افزایش داده بود: جمعیت 8600 نفری و تماشاگران زنده ناهار بی بی سی. دویدن قوی به مرحله یک شانزدهم نهایی جام کارابائو، با شکست دادن برنتفورد در طول مسیر، به آنها یک الگو داده بود. آنها از شرایط آگاهی داشتند، زمین کمی اسفنجی و باد بدی که در مدوی می تازید. اما بیشتر از همه، آنها یک سال جدید، یک مالک جدید و یک شروع جدید داشتند.

پرچم آمریکا در Rainham End در حالی که برد گالینسون و خانواده‌اش قبل از بازی دور زمین بازی می‌کردند، به اهتزاز درآمد. از زمانی که کمی قبل از کریسمس اداره کل باشگاه را به دست گرفت، سرمایه دار املاک فلوریدا توسط طرفداران گیلینگهام به عنوان یک آزادیبخش خیرخواه شناخته شد و باشگاه مورد علاقه خود را از چنگ حیرت انگیز مالک سابقش، پل اسکالی، رها کرد. وعده هایی مبنی بر هزینه های “تهاجمی” ژانویه داده شده است. هیچ کس واقعا نمی تواند به طور قطع بگوید که چگونه این اتفاق می افتد. اما حداقل احساس می کند گوشه ای برگشته است.

و در اینجا تعداد زیادی برای تشویق آنها وجود داشت. البته هیچ چیز به اندازه یک هدف انحطاط‌آمیز نیست، اما صنعت و هدف فراوان، طلسم‌های زودگذر فشار، نظم و جسارت. هاکیب آدلاکون در وینگر، اجمالی از قولی که کریستال پالاس و وستهم را به عنوان یک جوان جذب کرد، نشان داد. جیک ترنر بازی خوبی در دروازه داشت. در عین حال، شاید جذاب‌ترین بازیکن آن‌ها، الکس مک‌دونالد سرسخت بود، یک هافبک پهن که مانند یک توالت آجری ساخته شده بود و با اولین تماسی که داشت مطابقت داشت.

لستر تقریباً یک ساعت تلاش کرد. باد می چرخید و تند بود، بلوک گیلینگهام نه و اغلب عمق آن 10 نفر بود. نامپالیس مندی سعی کرد ترافیک را هدایت کند و مدافعان تازه کار لوئیس برانت و کیسی مک‌آتیر سعی کردند مقداری انرژی تزریق کنند، اما واقعا لستر چیزی برای ارائه نداشت. ایهاناچو در پایان نیمه اول که جیمی واردی تنها 9 ضربه داشت، ضربه ای را با فاصله کمی به بیرون زد.

گیلینگهام نیمه دوم را درخشان آغاز کرد و با باد بازی کرد و از موقعیت های دم جفریس و آدلاکون لذت برد. اما این آخرین طعم امید بود قبل از اینکه بشقاب از بین برود. دو دقیقه بعد از اینکه آدلاکون یک شوت را با فاصله کمی به ثمر رساند، پاس عمقی یوری تیلمانز به مک آتیر در تیرک دروازه راه یافت. همانطور که ترنر به او هجوم آورد، مک آتیر توپ را به عقب برید تا ایهاناچو به آن ضربه بزند: یک گل زشت برای لاک زدن یک بازی زشت.

نه اینکه گیلینگهام شکایات زیادی داشته باشد: پول دروازه و تلویزیون مفید خواهد بود، و با اضافه شدن کنی جکت و اندی هسنتالر به کادر پشتی اتاق، حس پیشرفت و خوش بینی وجود دارد که یک ماه پیش وجود نداشت. در همین حال، لستر به سادگی باید بهتر از اینها شود.