هر وقت به لوکا فکر می کنم نمی توانم جلوی لبخندم را بگیرم. او یک جنتلمن واقعی بود | جیانلوکا ویالی

دبلیوهر وقت به لوکا اشاره کردید – و او برای همه ما در چلسی لوکا بود – مردم فقط لبخند می زنند. او اولین بازی من را به عنوان یک جوان 18 ساله در سال 1998 انجام داد، زمانی که بازیکن-مدیر بود و در زمانی که هیچ اطمینانی وجود نداشت که آن را به دست بیاورم. اما شما از هرکسی از آن تیم جوانان بپرسید، حتی آنهایی که شانس خود را زیر نظر او به دست نیاوردند، و همگی همین را خواهند گفت: دوستش داشتند. او خاص بود. هیچ کس هرگز کلمه بدی برای گفتن در مورد لوکا پیدا نمی کند.

لوکا کاری کرد که همه احساس کنند دوست او هستند. و احتمالا هزاران نفر بودند که چنین احساسی داشتند، حتی کسانی که فقط یک بار او را ملاقات کردند. در زمین تمرین قدیمی هارلینگتون، هر بازیکن تیم اصلی باید از راهرو راه می رفت و از اتاق رختکن تیم جوانان عبور می کرد و او یکی از معدود کسانی بود که همیشه سرش را در آن فرو می کرد و می گفت: “صبح بخیر، بچه ها.” نام همه را می دانست.

هر کسی که پسر چکمه اش بود، ممتاز بود چون به آنها وقت می داد. می خواست بداند در زندگی آنها چه می گذرد. اما حقیقت این بود که کسی نبود که او به او علاقه نداشته باشد. او یک جنتلمن واقعی بود.

لوکا جام حذفی را در سال 1997 در پایان اولین فصل حضورش در چلسی به عنوان بازیکن به دست آورده بود و در فوریه 1998 پس از اخراج رود گولیت، به عنوان بازیکن-مدیر مشغول به کار شد. او اولین بازی ام را در دربی در آوریل همان سال به من داد و آخر هفته بعد، برای اولین بار در استمفوردبریج در پیروزی 2-0 مقابل تاتنهام با من بازی کرد.

لوکا آن روز در تیم بود و یادم می آید که در طول بازی چگونه با من صحبت کرد. دنیس وایز را داشتی که در یک گوشت فریاد می زد و در گوش دیگرت لوکا را داشتی که فقط مربیت می کرد و روی تو تمرکز می کرد. او می خواست پیشرفت کند و به هر کسی که می تواند کمک کند. او چیزی بیش از یک مدیر بود.

هر وقت با دوستان قدیمی تیم جوانانم دور هم جمع می‌شوم، داستان‌هایی درباره او مطرح می‌کنیم. چقدر شوخ طبع بود “یادت میاد کی این کارو کرد یا کی اون اتفاق افتاد؟” او می‌توانست واقعاً پرشور و جدی باشد، اما می‌توانست آن را تلنگر بزند و وقتی وارد حالت شوخی شد… همانطور که گفتم، نمی‌توان نامش را بدون لبخند زدن به زبان آورد.

لوکا محیطی ایجاد کرد. ما گروه متنوعی از بازیکنان در چلسی داشتیم و او اولین سرمربی یک باشگاه انگلیسی درجه یک بود که یک یازده اصلی کاملا خارجی را انتخاب کرد. در روز باکسینگ 1999 در ساوتهمپتون بود. او من و جودی موریس را به عنوان بازیکن تعویضی به زمین آورد. با این حال در آن تیم چندفرهنگی یک رفاقت واقعی وجود داشت و این به لطف لوکا بود.

چیزهای کوچک احمقانه ای وجود داشت که او را کمی متفاوت می کرد – و اکثر اوقات فکر نمی کنم او آنها را عمدی انجام می داد. مهمترین بخش یک روز مسابقه، صحبت های تیمی است و یادم می آید یک بار، همه دور هم به انتظار او نشسته بودیم، زیرا او در توالت بود. او فقط بیرون آمد و به جز یک جفت لغزش، برهنه بود. او اینطور به تیم صحبت کرد. او سعی نمی کرد بامزه باشد. هیچ قصدی در اطراف آن وجود نداشت. همه مثل این بودند: “این لوکا است.”

هر کسی که با او برخورد کند در مورد لوکا صحبت خواهد کرد. اما واقعاً این گواهی نهایی است زیرا تقریباً این واقعیت را نادیده می گیرد که او نیز چه بازیکن باورنکردنی بود.

جان هارلی از سال 1997 تا 2001 برای چلسی بازی کرد و اکنون مربی این باشگاه است. سمت زیر 21 سال