حنیف کوریشی می گوید که پس از سقوط در رم، ممکن است دیگر هرگز نتواند راه برود یا قلم به دست بگیرد کتاب ها

حنیف کوریشی، رمان‌نویس و فیلمنامه‌نویس گفته است که پس از سقوط در روز باکسینگ در رم، ممکن است دیگر هرگز نتواند راه برود یا از خودکار استفاده کند.

نویسنده بودای سوربوربیا اکنون درباره این حادثه توییت کرده استدر پی گزارش رسانه های ایتالیایی مبنی بر بستری شدن وی در بخش مراقبت های ویژه.

کوریشی نوشت: «من تازه گل مو صلاح مقابل استون ویلا را دیده بودم، نصف جرعه آبجو خوردم، زمانی که احساس سرگیجه کردم.

به جلو خم شدم و سرم را بین پاهایم گذاشتم. چند دقیقه بعد در حوضچه‌ای از خون از خواب بیدار شدم، گردنم به طرز عجیبی پیچ خورده بود و همسرم زانوهایش را کنارم گذاشت.»

نویسنده گفت که سپس از خود “طلاق گرفت” و “یک شیء نیم دایره ای شکل با چنگال های چسبیده به سمت من را دید” که معلوم شد دست خودش بوده است. “باور کردم دارم میمیرم. باور کردم که سه نفس مانده است.»

همسرش ایزابلا دی آمیکو صدای فریاد او را شنید و به کمک او آمد. کوریشی گفت: «او جان من را نجات داد.

کوریشی هنوز در بیمارستان Gemelli در رم است، جایی که از پاییز در آنجا بوده است. او گفت که نمی‌تواند دست‌ها و پاهایش را حرکت دهد، که به گفته او “تحقیرآمیز، تحقیرکننده و باری برای دیگران است”.

وی گفت که ستون فقرات خود را عمل کرده و در اسرع وقت فیزیوتراپی و توانبخشی را آغاز خواهد کرد. او گفت: «می‌خواهم از پزشکان و پرستاران بیمارستان به خاطر همه مهربانی، شایستگی و مراقبت فوق‌العاده‌شان تشکر کنم.

نویسنده از پیروانش پرسید که آیا هیچ کدام از آنها سخت افزار و نرم افزاری با کمک صوتی می شناسند که به او اجازه می دهد «تماشا کند، بنویسد و دوباره کار را شروع کند و به نوعی نیمه عمر ادامه دهد».

کوریشی برای اولین بار در سال 1985 برای فیلمنامه نامزد اسکار، لباسشویی زیبای من، که درباره یک مرد جوان پاکستانی بریتانیایی و دوست پسر سفیدپوستش بود، تحسین بین المللی پیدا کرد و به خاطر نگاه تندش به چندفرهنگی، کلاس و میراث امپراتوری معروف است.

او نویسنده هفت رمان، از جمله بودای حومه شهر بود که در سال 1990 برنده جایزه رمان اول ویتبرد شد، و همچنین تعدادی داستان کوتاه، مقاله، نمایشنامه و فیلمنامه.