آنتونیو کونته با مرگ جانلوکا ویالی عزادار یکی دیگر از دوستانش شد | تاتنهام هاتسپر

افیا سومین بار در سه ماه گذشته، آنتونیو کونته احساس کرختی، پوچی و بسیاری از احساسات دیگر نیز داشت. ابتدا جیان پیرو ونترونه در اوایل اکتبر، سپس سینیسا میهایلوویچ در اواسط دسامبر، اکنون جیانلوکا ویالی – سه مردی که کونته آنها را همکاران خطاب کرده است، اما علاوه بر این، آنها را به عنوان دوستان عزیز می‌داند. هر کدام خیلی زود گرفته شده است.

سرمربی تاتنهام صبح جمعه در حالی که به محل کارش سفر می کرد، خبرهایی را در مورد ویالی شنید که چگونه هم تیمی سابقش در یوونتوس در 58 سالگی پس از ابتلا به سرطان پانکراس درگذشت. افکار کونته در مورد بازی جام حذفی در خانه مقابل پورتسموث در روز شنبه و وضعیت گسترده تر باشگاه به طور ناگهانی از بین رفت و او یک چیز را می دانست.

همانطور که پس از مرگ ونترون، مربی بدنسازی بسیار مورد احترام اسپرز که سال ها او را می شناخت، کونته از کنفرانس رسانه ای معمول قبل از بازی خود کناره گیری کرد. به همین مناسبت، او این وظیفه را به دستیار دیرینه خود کریستین استلینی که پیش از این در سینا، یوونتوس و اینترناسیونال با او کار کرده بود، محول کرد. پیش از آن کونته او را به عنوان بازیکن در باری مربیگری کرده بود.

استلینی گفت: «آنتونیو ناراحت و غمگین است. «هر یک از ما هستیم. ما به خانواده ویالی و تمام افرادی که ویالی را دوست داشتند نزدیک هستیم. او شخص مهمی در ایتالیا و همچنین در انگلیس است. برای ما او بازیکن بزرگی بود اما اول از همه او مرد بزرگی بود. او چیزهای زیادی به ما یاد داد.»

برای کونته، این چند ماه وحشتناک بوده است، این احساسات، شاید به دلیل دوری او از همسر و دخترش که در ایتالیا به زندگی خود ادامه داده اند، تشدید شده است. ونترون 61 ساله و میهایلوویچ 53 ساله – اسطوره یوگسلاوی و لاتزیو – مبتلا به سرطان خون بودند. کونته نیز 53 ساله است.

استلینی گفت: «سخت است که در این مورد صحبت کنیم. جیان پیرو لحظه بسیار سختی بود و سپس لحظه میهایلوویچ فرا رسید. آنتونیو و میهایلوویچ با هم دوست بودند. اکنون لحظه ویالی است. این سخته. آنتونیو مرد سرسختی است. شاید در این لحظه برای نشان دادن احساساتش بیشتر بسته است. ما باید به او نزدیک شویم. این رفتار خانواده است. ما احساس می کنیم مانند یک خانواده هستیم. پس از این نوع از دست دادن، باید آنقدر نزدیک بمانید تا عشق خود را نشان دهید.»

تصویر قدیمی کونته فقط برای مصرف عمومی نیست. او تمام روز را با استلینی و بقیه کارکنانش در مورد فوتبال صحبت خواهد کرد، اما وقتی صحبت از احساسات شخصی اش می شود، در را می بندد. او از آن دسته آدم هایی نیست که دوست دارد ضعف نشان دهد.

«در مورد فوتبال و کار؟ استلینی گفت: قطعاً ما زیاد صحبت می کنیم. صحبت کردن در مورد چیزهای دیگر دشوارتر است. در لحظات سخت، شاید نشان ندهی… یا سکوت چیزی فراتر از کلمات است. ما در آن لحظه هستیم.»

ویالی از بسیاری جهات پیشرو بود، برای مثال اولین سرمربی ایتالیایی که در لیگ برتر کار کرد و راه را برای کونته و دیگران نشان داد. ویالی در فوریه 1998 به عنوان بازیکن-مدیر چلسی منصوب شد و بلافاصله باشگاه را به دوبل جام اتحادیه و جام برندگان جام رساند. در سال‌های 1999-2000، با آویختن کفش‌هایش، جام حذفی را برد.

استلینی گفت: “ویالی درها را به روی مدیران ایتالیایی باز کرد.” در آن لحظه، شاید لیگ برتر برای مدیران ایتالیایی خیلی دور بود، اما اکنون باید از ویالی تشکر کنیم زیرا او به ما اجازه داد تا بفهمیم. همچنین، چون یک سرمربی ایتالیایی به لیگ برتر آمد و لیگ را بهبود بخشید، این یک چیز عالی بود.

مرگ ویالی مطمئناً کونته را به تفکر تشویق کرده است و دیدگاهی را در مورد موقعیت اسپرز ارائه می دهد. به نظر می رسد خیلی چیزها در حاشیه هستند – از آینده کونته گرفته تا احساسات هواداران، که هرگز از درخواست رئیس، دنیل لوی، که در جریان باخت خانگی 2-0 یکشنبه گذشته برابر استون ویلا انجام دادند، دور نیستند. همه چیز با پیروزی 4-0 چهارشنبه در کریستال پالاس خوب شد.

دو بازی بعدی لیگ برتر بزرگ هستند – آرسنال خانگی، منچسترسیتی خارج از خانه – اما ابتدا برای پورتسموث که کونته قصد دارد هری کین و سون هیونگ مین را در مقابل آن بازی کند.

ویالی عاشق جام حذفی بود، او برای اولین بار در سال 1997 به عنوان بازیکن چلسی آن را به دست آورد و کونته نیز یک برنده قبلی است و توانست چلسی را در سال 2018 قهرمان کند. آنتونیو شدت بازی را کم نمی کند و می تواند انرژی جدیدی پیدا کند [from this situation]استلینی گفت. «این نوع مردی است. این آنتونیو است.»