جیانلوکا ویالی: فوتبال تا حدودی درخشش چشمانش را از دست داده است | فوتبال

سلام لوکا

ببینید، در این نسخه از Football Daily خبری از خنده نخواهد بود. دو دلیل: الف) روز هفته است. و ب) جیانلوکا ویالی در سن 58 سالگی مرده است. ویالی بود – بود، FFS – یک مهاجم وسط بی امان و فریبنده ماهر برای کرمونز، سمپدوریا، یوونتوس، چلسی و ایتالیا، و یک مربی خوب و جاه طلب که برای اولین بار در 30 سال گذشته، چلسی را به مدعی جدی در داخل و خارج از کشور تبدیل کرد. دوران او در واتفورد چندان موفق نبود. دوران بازی او نیز بدون افت جدی نبود. ویالی تنها بازیکنی است که در فینال هر سه رقابت باشگاهی اروپا در دو تیم برنده و بازنده حضور دارد. اما به هر حال او معمولاً شکست ها را جبران می کرد. او در ومبلی در سال 1992، در آخرین بازی خود برای سمپدوریا، شکست دردناک فینال جام بزرگ مقابل بارسلونا، چند موقعیت را از دست داد. چهار سال بعد، در آخرین بازی خود برای یوونتوس، او کاپیتان آنها شد تا در جام بزرگ مقابل آژاکس به افتخار دست پیدا کنند.

ویالی یک فوتبال بزرگ بود – نه به عنوان یک بازیکن یا مدیر، اگرچه در هر دو بسیار خوب بود، بلکه به عنوان یک شخصیت. او با کمی جذابیت و استایل زیاد با هر چالشی روبرو می شد و مغناطیس بودن او در تعداد زیادی از ادای احترام امروز به شخص قبل از فوتبالیست منعکس می شود. جامعه مدرن همیشه چیزهای خوبی در مورد تازه فوت شده می گوید – مگر اینکه خوب بدانید – اما تقریباً همه نظرات در مورد ویالی حس متفاوتی دارند: صمیمانه تر، کمتر فیلمنامه.

فوتبال تا حدودی درخشش چشمان خود را از دست داده است. ویالی عاشق یک شوخی عملی بود – او یکی از معدود افرادی بود که می‌توانست از گذاشتن کف اصلاح در کفش‌های گریم سونس خلاص شود – و به ندرت خود یا زندگی را خیلی جدی می‌گرفت. سونس گفت: “اگر 10 یا 15 دقیقه، حتی یک بار، در شرکت او بودید، فکر می کنم او را تا آخر عمر به یاد خواهید داشت.” او فقط یک فرد خاص بود.

هنگامی که ویالی الهام بخش سمپدوریا در سال 1990-1991، یکی از افسانه های بزرگ فوتبال و رستگاری باشکوه پس از ناامید کننده ایتالیا 90 شد، ورزشگاه لوئیجی فراریس را در حالی که چیزی جز یک لبخند گشاد و یک جفت کت و شلوار فوق العاده سفید به تن نداشت، چرخید. . اوه، و جوراب سفید و کفش فوتبال. و او همچنان نگاهش را به خود جلب کرد. خوب، او تقریباً آن را کشید. چند روز بعد، او و تعدادی از هم تیمی های سمپدوریا حتی با لباس کامل روی صحنه ظاهر شدند تا شمارش معکوس نهایی اروپا را تقلید کنند.

ویالی به طور غیرقابل حذفی با دوقلوی وحشتناک خود، روبرتو مانچینی، مرتبط است. در سامپ، آن‌ها یکی از بهترین شراکت‌های اعتصابی را تشکیل دادند و دو تا از بهترین والی‌هایی را که تا به حال در همان بازی مقابل ناپولی در سال 1990 دیده‌ایم به ثمر رساندند. قهرمانی اروپا احتمالاً نباید روی آن کلیک کنید این ویدیو از آن آغوش مگر اینکه آماده باشید که تمام صورتتان باران ببارد. ویالی رسماً “رئیس هیئت” ایتالیا در یورو بود، اما در واقع او آنجا بود تا همه را کمی سبک تر، کمی شادتر، و کمی زنده تر احساس کند.

شهوت او برای زندگی به حدی بود که – و این یک کلیشه است، اما برای یک بار هم که واقعیت دارد – او بیش از 158 سال 58 سال را در نظر گرفت. پدرش یک میلیونر خودساخته بود و ویالی را در لیست کوتاهی قرار داد از فوتبالیست های طبقه متوسط ​​رو به بالا، با این حال او شیطنت و رویکردی داشت که ریشه های او را تکذیب می کرد. او در هر شرکتی در خانه بود، یک آفتاب پرست اجتماعی که نقاب نمی زد، فقط بود. ویالی بیش از همه به کشف معنای زندگی نزدیک شد و ویژگی هایی را با هم ترکیب کرد که اغلب متقابل هستند: برنده آرام و هر فرد ممتاز.

بیش از هر چیز، ما او را به خاطر شخصیتش به یاد خواهیم آورد. چند نفر آن را دارند و بقیه هرگز نخواهند داشت. کاریزما، ویالی نام تو باشد.

نقل قول روز

ما 141 گل شما، ضربات بالای سر، پیراهن های ترمه، گوشواره، موهای بلوند پلاتینی، ژاکت بمب افکن اولتراس شما را فراموش نمی کنیم. خیلی به ما دادی، ما به تو خیلی دادیم: بله، عشق بود، متقابل، بی نهایت. عشقی که امروز با تو نخواهد مرد. ما به دوست داشتن و ستایش شما ادامه خواهیم داد.» – سامپدوریا کلمات مناسب و زیبا را برای جیانلوکا ویالی پیدا می کند.

از شما برای توضیحات عالی شما در مورد شروع ناتان جونز در سنت ماری (روزنامه فوتبال دیروز) سپاسگزارم و برای من که بیش از 40 سال از طرفداران قدیس بودم، این قرار ملاقاتی است که من را کاملاً متحیر کرده است. چرا او؟ مطمئن نیستم که فکر می کنم به جز اینکه او فصل گذشته بهترین سرمربی سال قهرمانی بود. رالف هاسنهوتل تجربه‌ای در مسابقات برتر آلمان داشت، شور و شوق او مسری بود و بازیکنان او را دوست داشتند. فقط ای کاش او به آنها نگفته بود که قصد دارد برود، زیرا این کار شروع به افت فرم کرد. جونز تیم Hasenhüttl را به ارث برده است و همه آنها احساس ناامیدی می کنند – جونز لیاقت این را ندارد (و احتمالاً می تواند در نهایت خوب باشد) اما من فکر نمی کنم که ما زمانی برای پیشرفت او در لیگ برتر نداریم. من سال‌های 2005 و 2010 را به یاد می‌آورم، بنابراین همه چیز بدتر شده است، اما همه اینها به نظر من کاملاً خودآزاری است. من جونز را سرزنش نمی کنم، اما او هنوز برای تشویق ما کم نشان می دهد. تصاحب جمهوری Sports وقتی اتفاق افتاد واقعاً احساس مثبتی داشت، اکنون من چندان مطمئن نیستم.» – میک اسپایسر.

من باید با Football Daily در این مورد مخالفم. شما نوشتید: “اگر آنها می توانند برای صبر کردن اذیت شوند، ساوتهمپتون می تواند یک مربی فوق العاده خوب در اختیار داشته باشد.” نمی‌دانم کل بازی مقابل فارست را تماشا کرده‌اید یا نه، اما واقعاً وحشتناک بود، توپ‌های بلند زیادی به بازیکنانی مانند چه آدامز که تنها 5 فوت 9 اینچ است، فرستاده می‌شد. در نکات برجسته که تمام هشت تلاش Saints را به سمت دروازه نشان می داد (هیچ یک روی هدف) قابل توجه بود که هیچ یک از آن حملات نتیجه توپ های بلند نبودند. تنها زمانی که بازیکنانی مانند کایل واکر-پیترز یا رومئو لاویا مهارت های فردی منظمی را ایجاد کردند، ما هر چیزی را خلق کردیم. قدیس ها در هر چهار بازی لیگ برتر زیر نظر جونز شکست خورده اند. در سه بازی قبلی، او با سه در عقب شروع کرد، کمی بعد از نیمه تمام به چهار تغییر کرد و عملکرد بهتر شد. در مقابل فارست، در تمام بازی ها سه نفر عقب بودیم و این بدترین بازی بود. نتایج زشت، فوتبال بیهوده برای تماشا کردن – چرا برای تحمل چنین بدبختی از طریق دماغ هزینه کنید؟» – متی استایلز

پاسخ: وضعیت اسفناک فعلی شهر کراولی. من متعجب شدم از این که بدانم افرادی که نام خود را با کسب و کار مبتنی بر پول خیالی به دست آورده اند ممکن است سرنخی از فوتبال یا راه اندازی یک تجارت پایدار در دنیای واقعی نداشته باشند و همچنین با “مسائل حقوقی حساس” روبرو هستند. امیدواریم که آنها در نهایت به کل صنعت پول جعلی نام بدی ندهند” – نوبل فرانسیس.

پاسخ: P45s (روزنامه فوتبال دیروز). با کمال تعجب به نظر می رسد که Football Daily اخیراً دریافت نکرده است – با توجه به پیشنهادی که دارند قضاوت می کنند چاپ شده به سرعت امروزه از سال 2020، سه P45 که من دریافت کردم، همه به صورت الکترونیکی ارسال شدند.» – اندرو لانگ.

“اتصال Supremes (خوب، احتمالا Bananarama) به Blackpink یک انعطاف پذیری است (خط اول و آخر دیروز). و اشاره ای به ماستودون سنگین وزن پراگ متال گرجستان؟ خب، بوسه سرآشپز. چی؟ اوه» – جو پیرسون.

نامه های خود را به آدرس the.boss@aban.news.com ارسال کنید. برنده امروز نامه بدون جایزه ما در روز … اندرو لانگ است.