“علاقه در مقیاس نیست”: طرفداران سینمای کورنیش آواتار را به خاطر وحشت محلی محلی نادیده می گیرند | فیلم

سیطرفداران inema در شهر Bodmin در کورنیش سه گزینه داشتند: غول‌های آواتار و I Wanna Dance With Somebody – یا یک فیلم ترسناک عامیانه شگفت‌انگیز که در یک فیلم 16 میلی‌متری با بودجه‌ای ناچیز ساخته شده و بیشتر کارگردانان هالیوود را به لرزه در می‌آورد.

با اختلاف قابل توجهی، حداقل برای این یک شب، حامیان کاپیتول از جیمز کامرون و ویتنی هیوستون اجتناب کردند و به نفع دومی، Enys Men، فیلمی ناراحت کننده و زمان گیر که به موضوعات بزرگ می پردازد – تنهایی، اندوه، ترس- می پردازد. با تکذیب فروتنی تولید آن.

فیلم مارک جنکین، دنباله‌ای بر فیلم سیاه و سفید خانه هنری او درباره ماهیگیری و خانه‌های دوم، طعمه، در طول تور افتتاحیه جنوب غربی انگلستان قبل از عرضه در بریتانیا، در خانه‌های شلوغ پخش می‌شود.

الکس جونز، مدیر عملیات Merlin Cinemas، که کاپیتول و دیگر سینماهای کوچک را عمدتاً در شهرهای ساحلی و بازار انگلیس اداره می‌کند، گفت: «دیدن بسیار عالی است. «علاقه در مقیاس ریشتر است. این موفقیت نه تنها در کورنوال بلکه در سراسر کشور خواهد بود. قطعاً باید فضای بیشتری برای آن در سینماهایمان پیدا کنیم.»

اولین شب Enys Men در دوشنبه در Newlyn Filmhouse، که در انبار ماهی قرن نوزدهمی و دخانیات قرار دارد، ظرف چند ساعت فروخته شد.

در روزهای بعد، نمایش‌ها در Penzance و Truro پر شد و مردم ناامید از نمایش Bodmin در پنجشنبه شب دور شدند. The Regal in Redruth در این ماه یک نمایش اضافی برای پاسخگویی به تقاضا انجام داده است.

این تور که با پوستری به زبان کورنی تبلیغ می‌شود و شامل یک جلسه پرسش و پاسخ با جنکین است، اکنون از کورنوال خارج می‌شود و نمایش روز شنبه در Watershed در بریستول نیز تمام شد.

جنکین در طول پرسش و پاسخ در کاپیتول گفت که از این که افراد زیادی در یک شب بارانی و بادخیز ژانویه برای تماشای فیلم او شجاعت کرده اند بسیار خوشحال است.

او توضیح داد که چگونه در 21 روز در منتهی الیه غربی کورنوال در طول قرنطینه کووید با یک بازیگر و خدمه کوچک فیلمبرداری شده است. جنکین گفت که این فیلم به معنای سنتی یک ترسناک نیست، بلکه برای او بر روی «وحشت بی‌معنای زمان» تمرکز کرده است که به‌ویژه در دوران قرنطینه‌های کووید به نظر می‌رسد.

در این فیلم، شریک جنکین، مری وودواین، نقش یک داوطلب حیات وحش را بازی می‌کند که مشاهدات روزانه‌اش از یک گل روی صخره‌ای کورنیش، تبدیل به یک امر عجیب و غریب و متافیزیکی می‌شود. او سنگ ها را به پایین میل مین قدیمی ترسناک می اندازد. یک سنگ ایستاده وهم آور، نگهبانی را بر سر صحنه می ایستد.

جنکین گفت که الهام‌بخش او سنگ‌های ایستاده پایپرز در غرب کورنوال، جایی که او بزرگ شد، بوده است. من واقعاً توسط پایپرها تسخیر شده بودم. از دروازه نگاه می کردم و فکر می کردم کمی جابجا شده اند. من ایده یک سنگ حساس را دوست دارم.»

محدودیت‌های کووید برخی جاه‌طلبی‌ها را مهار کرد، از جمله طرحی برای پر کردن کلیسای کوچک معدنچیان کورنیش با صدها وسیله اضافی برای یک لحظه کلیدی. در عوض آنها مجبور شدند در یک کلیسای کوچک تنها با دو شخصیت فیلمبرداری کنند، وودواین و پدرش، جان وودواین، که نقش یک واعظ را بازی می کند. جنکین گفت: «این صحنه را به صحنه بسیار صمیمی‌تری تبدیل کرد.

یکی از عناصر مهم در ساخت فیلم جنکین، تاثیر کم محیطی آن است. گفته می شود یک فیلم با بودجه متوسط ​​حدود 3000 تن CO تولید می کند₂. Enys Men 4.55 تن تولید کرد که جبران کرد.

جنکین گفت که کار با یک گروه فشرده و بازیگران “در حیاط خلوت خودمان” به این معنی است که تولید اثر بسیار کمی از خود بر جای گذاشته است. او گفت که ایده این بود که به جای تصاحب آن، «فضایی را برای فیلم قرض بگیریم».

البته، این فیلم در طول زمان نمی‌تواند با فیلم‌هایی مانند آواتار رقابت کند، اما کینگزلی مارشال، رئیس فیلم و تلویزیون در دانشگاه فالموث، گفت که تماشاگرانی پیدا خواهد کرد.

او استدلال می‌کرد که Enys Men در مقایسه با نسخه کارت پستالی که معمولاً در فیلم‌های پرهزینه ارائه می‌شود، به‌عنوان بازنمایی واقعی‌تر از کورنوال احساس می‌شود.

مارشال در حالی که آواتار غوغا می‌کرد، در کاپیتول صحبت می‌کرد، گفت: «ما اغلب می‌بینیم که کورنوال در فیلم نادرست معرفی می‌شود. ارتباطی با محیط های کاری واقعی در این، به چشم انداز فراصنعتی کورنوال وجود دارد. و اتفاقات زیادی در حال وقوع است که با همه ما طنین انداز شده است – همه ما احساس انزوا یا اندوه یا سردرگمی در خاطرات خود کرده ایم یا توسط گذشته مان تسخیر شده ایم. مردم با آن ارتباط برقرار می کنند.»