برگزیت: هزاران بریتانیایی از پایان دوره انتقالی از اتحادیه اروپا اخراج شدند | برگزیت

بر اساس آخرین آمار دفتر آمار اتحادیه اروپا، بیش از 2250 شهروند بریتانیایی از پایان دوره انتقالی برگزیت تا سپتامبر سال گذشته دستور خروج از کشورهای عضو اتحادیه اروپا را داشتند.

داده های فصلی منتشر شده در اواخر ماه گذشته توسط یورواستات نشان می دهد که در مجموع 2285 شهروند بریتانیا از اول ژانویه 2021، زمانی که شهروندان بریتانیایی حق رفت و آمد آزاد خود را در اتحادیه اروپا از دست دادند، تا سه ماهه سوم سال گذشته اخراج شدند.

کارشناسان هشدار دادند که این داده ها مشخص نمی کند که چرا به مردم دستور خروج داده شده است، بنابراین ممکن است همه اخراج ها مربوط به محدودیت های اقامت نبوده باشد، اما گفتند که این ارقام «بدترین یادآوری ممکن» از پیامدهای برگزیت است.

پروفسور مایکلا بنسون از دانشگاه لنکستر که چندین پروژه تحقیقاتی در زمینه مهاجرت، شهروندی و هویت پس از برگزیت را رهبری کرده است، گفت: «شهروندان بریتانیا در حال حاضر اتباع کشورهای ثالث در اتحادیه اروپا هستند و به همین دلیل مشمول قوانین مهاجرت داخلی هستند.

داده‌های یورواستات که اولین بار توسط Local گزارش شد، تفاوت‌های قابل توجهی را بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا نشان می‌دهد، به طوری که سوئد تقریباً نیمی (1050) از کل شهروندان بریتانیایی را تشکیل می‌دهد که در این دوره دستور خروج را داده‌اند و هلند تقریباً یک سوم (615) را تشکیل می‌دهد.

مالت به 115 تبعه بریتانیایی اعلام کرد که خاک خود را ترک کنند، فرانسه 95، بلژیک 65، دانمارک 40، آلمان 25 و اتریش 10 نفر، در حالی که برخی از کشورهای دارای جمعیت زیادی از ساکنان بریتانیا، از جمله اسپانیا، پرتغال و ایتالیا، هیچ دستور اخراج را گزارش نکردند.

بنسون گفت که این تضادها به احتمال زیاد منعکس کننده تفاوت های سیاست داخلی در مورد مهاجرت، الزامات ثبت نام، و ثبت و گزارش است. او گفت: «بدیهی است که دانمارک رویکرد سختگیرانه‌ای برای همه مهاجرت‌ها دارد.

آبان نیوز از موارد دو شهروند بریتانیایی به نام‌های فیل راسل و ویل هیل خبر داده است که به دلیل اینکه تا دیروقت نمی‌دانستند پس از برگزیت باید برای اقامت در دانمارک درخواست دهند و درخواست‌هایشان با چند روز تأخیر انجام شده بود، دستور ترک این کشور صادر شد.

بنسون گفت، سوئد و هلند حتی برای اتباع اتحادیه اروپا فرآیندهای ثبت نام سختگیرانه ای داشتند، بنابراین تقریباً با تمام ساکنان بریتانیا قبل از برگزیت در تماس بودند. مشخص است که اسپانیا از برخی از اتباع بریتانیا خواسته است که این کشور را ترک کنند اما این موضوع را گزارش نکرده است.

بنسون گفت که برخی از کسانی که از آنها خواسته شده است که ترک کنند ممکن است به طور “تصادفی” در کشورهای عضو اتحادیه اروپا به دلیل قرنطینه های کووید، خود را پیدا کرده باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به عنوان مثال پس از ارتکاب جنایت مشمول دستورات قضایی شده باشند.

در حالی که مقایسه با سال‌های گذشته امکان‌پذیر نیست، زیرا شهروندان بریتانیا اتباع کشورهای ثالث نیستند، بنابراین داده‌ها در دسترس نیست، به نظر می‌رسد که بسیاری از کسانی که از ژانویه 2021 دستور خروج از کشور را داده‌اند، قوانین اقامت پس از برگزیت را نقض کرده‌اند.

بنسون گفت: «ما دلایل دقیقی را نمی دانیم که به مردم گفته شده است که آنجا را ترک کنند، بنابراین باید در نتیجه گیری قطعی بیش از حد محتاط باشیم. اما این واضح‌ترین یادآوری ممکن است که 26 کشور اتحادیه اروپا – که همگی منع ایرلند هستند – می‌توانند کنترل‌های ملی مهاجرت را بر شهروندان بریتانیایی که اکنون اتباع کشورهای ثالث هستند، اعمال کنند و بسیاری از آنها این کار را انجام می‌دهند. و این نتیجه خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا است.

طبق شرایط توافقنامه خروج، شهروندان بریتانیایی که در پایان دوره انتقال در 31 دسامبر 2020 به طور قانونی در یکی از 27 کشور عضو اتحادیه اروپا اقامت داشتند، واجد شرایط اقامت دائم بودند و از حقوق اولیه خود محافظت می کردند.

14 کشور، از جمله اسپانیا، آلمان، پرتغال و ایتالیا، سیستم‌هایی را انتخاب کردند که به طور خودکار وضعیت اقامت جدید پس از برگزیت را به بریتانیایی‌های مقیم قانونی اعطا می‌کنند، بدون خطر از دست دادن حقوق در صورت از دست دادن مهلت اداری.

با این حال، 13 نفر باقی مانده، از اتباع بریتانیا خواسته بودند که به طور رسمی برای وضعیت اقامت جدید خود پس از برگزیت، با تعیین تاریخ های قطعی، درخواست دهند. شهروندان بریتانیایی در چندین کشور گزارش کرده‌اند که نمی‌دانند اقامتشان در خطر است.