Speaker Quest تسلط ضعیف مک کارتی بر اکثریت مجلس را آشکار می کند

اما از آنجایی که آقای مک کارتی زمینه بیشتری را به گروه راست افراطی داد، آشکار شد که – هر کسی که به عنوان سخنران پایان یابد – کنترل اتاق پایین کنگره 118 بسیار دشوار خواهد بود. اگر آقای مک کارتی نتواند آراء را تثبیت کند و یک نامزد جایگزین ظاهر شود، مخالفان قطعاً بر همان امتیازاتی که او به عنوان مبنایی برای کسب آرای خود ارائه کرده است، پافشاری خواهند کرد.

و با توجه به اینکه قانونگذاران راستگرای تندرو قدرت دارند تا لوایح هزینه ها را از مسیر خارج کنند یا هر لحظه خواستار برکناری رئیس مجلس شوند، برخی نگران بودند که اتاق از همان ابتدا ناکارآمد و فلج شود.

ریچارد ای. نیل، نماینده ماساچوست، نماینده ارشد دموکرات، گفت: «امتیازاتی که او داده است به این معنی است که به دلیل گروه آزادی، اقلیتی از اقلیت اقلیت است که می‌تواند نتایج دستاوردهای قانون‌گذاری را دیکته کند». کمیته راه و روش مشکل برای او این است که با هر امتیازی، باید هر روز از خواب بیدار شود و فکر کند که آیا هنوز هم شغلش را دارد یا نه. زیرا کوچکترین اختلاف ممکن است منجر به حرکتی از بدن برای حذف او از سخنرانی شود.»

اعتراضات به رهبری آقای مک کارتی هم شخصی و هم سیاسی بود. برخی از اعضا به شدت او را دوست ندارند و می گویند که تحت هیچ شرایطی به او رای نمی دهند. برخی دیگر از انتخاب رئیس مجلس به عنوان اهرمی برای اعمال تغییرات گسترده در نحوه عملکرد مجلس استفاده می کردند. و برخی به دنبال این بودند که دقیقاً همان کاری را انجام دهند که می‌گویند برای انجام آن به کنگره فرستاده شده‌اند – همه چیز را از بین ببرند.

مت گاتز، نماینده جمهوری خواه فلوریدا، در سخنرانی علیه آقای مک کارتی در صحن مجلس، او را فردی توصیف کرد که برای چسبیدن به قدرت دست به هر کاری می زند. آقای گاتز پیشنهاد کرد، در واقع، همانطور که آقای مک کارتی به جناح راست تسلیم شد، در حال اثبات نظر آنها بود.

آقای گاتز، با انتقاد از آقای مک کارتی به عنوان “وابسته به لابی‌گران و علاقه ویژه‌ای که به آن دارند، گفت: “شاید فرد مناسب برای رئیس مجلس کسی نباشد که بیش از یک دهه سهام خود را فروخته باشد تا آن را بدست آورد.” این مکان را به فساد کشیده اند و این ملت را به فساد کشیده اند.»

اما از آنجایی که ناامیدی در داخل گروه جمهوریخواه گسترش یافت، جمهوری خواهان جریان اصلی امیدوار بودند که بتوانند به شورش پایان دهند، یک سخنران انتخاب کنند و دست به کار شوند – که هفته آغازین حکومت حزبشان یک انحراف باشد، نه یک هنجار.