“ما در حال چکش خوردن هستیم”: بحران هزینه زندگی در یکی از محروم ترین مناطق انگلیس | بحران هزینه زندگی در انگلستان

حوزه انتخابیه بیرمنگام هاج هیل، منطقه ای پرجمعیت در لبه شرقی شهر، موقعیت تاسف باری را دارد که یکی از محروم ترین مناطق انگلستان است.

این کشور دارای بالاترین نرخ فقر سوختی، بالاترین نرخ فقر کودکان، دومین نرخ بیکاری و رتبه دوم پایین ترین رتبه در شاخص محرومیت است.

از آنجایی که بحران هزینه‌های زندگی به شدت افزایش می‌یابد، این مردمی هستند که در اینجا زندگی می‌کنند بیشترین احتمال را دارند که بیشترین آسیب را احساس کنند.

پت وولریج، یک داوطلب در بانک غذایی کلیسای Ward End Elim گفت: «ما در حال چکش خوردن هستیم. ما 10 سال است که در این سایت باز بوده ایم و این سخت ترین چیزی است که تا به حال بوده است. در پایان روز، ما خسته شده ایم. ما زمان زیادی را صرف کنار هم قرار دادن مردم می کنیم و نشان می دهیم که آنها را می بینیم، می شنویم.”

در نوامبر، بانک مواد غذایی 608 نفر را تغذیه کرد که این رقم در نوامبر 2021، 369 نفر بود.

وولریج گفت که بیش از 80 درصد از افرادی که اکنون از بانک غذا استفاده می کنند، قبلاً هرگز به بانک غذا نرفته اند و بیشتر آنها سر کار هستند. او گفت: “آنها ممکن است بتوانند اجاره خانه خود را بپردازند، اما چیزی برای غذا یا سوخت باقی نمی ماند.” ما افرادی را داشته ایم که مجبور شده ایم بلافاصله به آنها شیرینی بدهیم زیرا قند خون آنها بسیار پایین است.

در یک بعدازظهر چهارشنبه سرد در ماه دسامبر، یکی از کاربران بانک مواد غذایی که برای اولین بار به صف می‌پیوندد، کالین 62 ساله بود که به تازگی شغل خود را در کوره‌سوزی از دست داده بود.

او گفت: “من مجبور شدم به این کار متوسل شوم زیرا هنوز هیچ پولی از تامین اجتماعی نداشته ام و همه چیز در حال حاضر رو به افزایش است.” من تنها زندگی می‌کنم، بنابراین می‌توانم با لحاف و جامپر بپوشم [to keep bills down]. دغدغه اصلی من پرداخت اجاره است.

“یخچال من خالی است، فریزر من خالی است، بنابراین فکر کردم اکنون چاره ای ندارم، باید اینقدر لجبازی نکنم. این آخر هفته تولدم است و نمی‌خواهم چیزی برای خوردن نداشته باشم.»

بانک غذا شاهد افزایش تقاضا برای بسته های کتری خود است که از مواد غذایی تشکیل شده است که فقط با استفاده از کتری قابل پخت هستند. اینها عمدتاً برای افرادی است که سعی می کنند استفاده از وسایل پر انرژی مانند اجاق گاز را کاهش دهند، اما همچنین تعداد فزاینده ای از خانواده هایی که بیرون رانده می شوند و در هتل هایی قرار می گیرند که تنها به یک کتری دسترسی دارند.

وولریج گفت: «ما افراد زیادی داشتیم که می‌گفتند هفته‌ای یک‌بار آشپزی می‌کنند و از فر استفاده می‌کنند، زیرا این تنها چیزی است که می‌توانند بپردازند.

علاوه بر این، بانک مواد غذایی شاهد کاهش شدید کمک‌ها بوده است، زیرا مردم پول کمتری برای دادن دارند.

سوزی لیا، هماهنگ کننده بانک غذا در این منطقه، گفت: «در این سال، کمک های مالی کمتری نسبت به آنچه که قبلا داشتیم، صورت گرفت. تعدادی از مدارس به ما گفته اند که از بچه ها نپرسیده اند [for donations] امسال، زیرا والدین آنها در موقعیتی نیستند که بدهند.»

لیام برن، نماینده حزب کارگر، نماینده حوزه انتخابیه، گفت که مجبور شده بود خدماتی را که تیمش ارائه می‌داد تغییر دهد و اکنون تعدادی کارمند دارد که تمام وقت خود را به جمع‌آوری بانک‌های مواد غذایی اختصاص می‌دهند.

او گفت: «ما اکنون کارکنان اختصاصی داریم که روی جمع‌آوری بانک مواد غذایی کار می‌کنند، و اکنون باید مقدار زیادی از کمک‌های مالی در دسترس را جمع آوری کنیم. “تقاضا برای کمک ما همیشه زیاد بوده است، اما در حال افزایش است.”

برن افزود: «اگر 20 سال پیش به من می‌گفتی که به عنوان یک نماینده مجلس بیش از هر چیز دیگری وقت خود را صرف گرم کردن و سیر نگه داشتن مردم می‌کنی، شگفت‌زده می‌شوم».

او اخیراً «عملیات شفقت» را برای جلب حمایت در منطقه راه‌اندازی کرده است و صبح روز جمعه از یک مدرسه ابتدایی محلی بازدید می‌کرد که سه جعبه غذا جمع‌آوری کرده بود. او گفت: «عمق شفقت ما در این مواقع ضروری همچنان کاملاً فروتنانه است. “فقط ای کاش یک اونس از آن را برخی از افراد ثروتمندی که کشور را اداره می کنند تقسیم می کردند.”

در انتهای دیگر حوزه انتخابیه شارد اند است، جایی که در صبح روز چهارشنبه در دمای انجماد، تعدادی از ساکنان در مرکز اجتماعی تغییر خوش آمدید برای باشگاه ناهار هفتگی جمع شدند. به ازای 5 پوند صبحانه، نوشیدنی های گرم، یک ناهار پخته و یک صبح فعالیت دریافت می کنند.

جوآن کوک، 48 ساله، گفت که باشگاه فرصتی برای گرم نگه داشتن فراهم کرد. او یک سیستم گرمایش مرکزی در خانه ندارد، فقط یک آتش سوزی گاز دارد، که او برای کاهش هزینه ها آن را روشن نکرده است.

کوک که با شریک زندگی‌اش که یک کارگر چوب است، گفت: «قبض‌های من به شدت بالا می‌رود، ما به سختی می‌توانیم آن‌ها را بپردازیم. ما دیگر بنزین نمیزنیم. فقط زیر لحاف و پتو می مانیم. حتی سگ هم با من وارد می شود.

او گفت: «سعی می‌کنم مقدار غذایی که می‌خرم را کاهش دهم، و گاهی اوقات می‌خرم. “بعضی وقت ها به انبار می رسم و پول کافی ندارم، بنابراین خجالت می کشم و چیزها را کنار می گذارم.”

ویکتوریا شرید، مدیر خدمات اجتماعی در این موسسه خیریه، گفت که آنها شاهد افزایش تقاضا برای کمک مالی هستند.

او گفت: “در چهار یا پنج ماه گذشته، ما واقعاً نیاز به افرادی را دیدیم که کوپن های سوخت می خواهند، برای قبض هایشان کمک می کنند، و افرادی که به دلیل پرداخت نکردن اجاره بهای خود اخراج می شوند.”

من فکر نمی‌کنم مردم متوجه باشند که پیامدهای بزرگی از این اتفاق خواهد افتاد، از اینکه مردم قادر به گرم کردن خانه‌های خود نیستند، مردم قادر به پرداخت هزینه رفتن و نوشیدن یک قهوه با دوستان خود نیستند. بنابراین من فکر می‌کنم مکان‌هایی مانند این تأثیر زیادی بر زندگی مردم در حال حاضر دارند.»