چرا طرفداران لیگ راگبی در سرتاسر جهان باید لیگ برتر فرانسه را دنبال کنند | لیگ راگبی

اچow این برای یک صورتحساب پر ستاره است: مرکز نیوزلند و فینالیست بزرگ NRL 2020 Dean Whare. جیمز سگیارو بازیکن سابق کوئینزلند شمالی، پنریث و پاپوآ گینه نو. مورگان اسکاره برنده سوپرلیگ 2018; کوری نورمن، مدافع سابق کوئینزلند؛ و جوزف پائولو برنده NRL و سوپر لیگ. همه آنها برای باشگاه های الیت 1 در فرانسه قرارداد بسته اند و باید پس از بازگشت لیگ در روز شنبه وارد عمل شوند.

علیرغم حضور بازیکنان مشهور جهانی در هر بازی، هیچ پوشش خبری تلویزیونی یا مطبوعاتی وجود نخواهد داشت و تنها چند صد هوادار در داخل زمین های محقر در شهرهای کوچک مختلف تماشا می کنند. دنیای عجیب الیت 1 چنین است، جایی که ستارگان بین المللی در خلأ رسانه ای به تجارت پردرآمد خود می پردازند.

بازیکنان کهنه‌کار به‌جای بازگشت به خانه در استرالیا یا نیوزلند، زمانی که قراردادشان با کاتالان‌ها یا تولوز به پایان می‌رسد، اکنون یک یا دو سال دیگر در فرانسه می‌مانند تا در لیگ داخلی بازی کنند. جیمز مالونی، بازیکن سابق استرالیا، این روند را زمانی آغاز کرد که پس از آخرین حضورش برای اژدهای کاتالان در فینال بزرگ سوپر لیگ 2021، با لزیگنان قرارداد امضا کرد. مالونی در مورد مقاصد خود بسیار آشکار بود. او و خانواده اش می خواستند در یک منطقه زیبا زندگی کنند بدون اینکه او را تحت شکنجه یک پیش فصل کامل قرار دهند، چه برسد به تمرین هر روز.

مالونی که اکنون 36 سال دارد، تأثیر زیادی برای لزیگنان دارد، جایی که جیسون بایتری، کاپیتان سابق کاتالان‌ها و فرانسه به او پیوستند و حالا نورمن. این افراد برجسته جدید همگی در دهه 30 زندگی خود هستند. مهاجم سابق لیدز و هال KR که تبدیل به بازیکن و مربی سن گادنز شد، میچ گاربوت 33 ساله است، همکار قدیمی او در تولوز، پائولو، این هفته تولد 35 سالگی خود را داشت، و سگیارو 32 ساله است – اما اکثر آنها حداقل چند سال از راگبی نیمه وقت باقی مانده اند. در آنها.

رشته دیگر این جذب سرفصل بازیکنان فرانسوی است که از سوپرلیگ برمی گردند. این هفته، آلبی با تونی گیگو، هافبک تیم ملی فرانسه قرارداد امضا کرد که در کنار حکیم میلودی، مرکز سابق هال بازی خواهد کرد.

اسکاره که اکنون 31 سال دارد و تقریباً 200 بازی در سوپرلیگ در کارنامه دارد، به طور غیرمنتظره ای بر بازی های مدافع عنوان قهرمانی کارکاسون مسلط است. بنجامین ژولین، ردیف دوم فرانسه، دویستمین حضور حرفه ای خود را در رنگ های احیا شده پیا سیزدهم بارودور انجام خواهد داد. ماه گذشته، او و Whare برای اولین فصل خرها به آنتونی ماریا پیوستند که در لیگ برتر حضور داشتند، زیرا باشگاه بلافاصله پس از کسب عنوان قهرمانی در سال 2013 شکست خورد.

این بازیکنان مشهور آنطور که در سوپرلیگ کسب کردند، درآمدی کسب نمی کنند، اما با جمعیتی حدود 1000 نفر در اکثر بازی های الیت 1، چه کسی به دستمزد آنها یارانه پرداخت می کند؟ مظنونین معمولی – مالکان و حامیان مالی ثروتمند – به علاوه مزایای دولتی سخاوتمندانه و منبع مالی سنتی برای باشگاه های فرانسوی: دولت محلی. استیو برادی، روزنامه‌نگار ورزشی محلی از دوران رنسانس می‌گوید: «پول ریشه همه چیز است. «به نظر می رسد الیت 1 غرق در آن است. یک حس اعتماد مالی وجود دارد که پس از کووید قابل توجه تر است.”

آیا این موج هزینه‌ها به چند باشگاه هیجان‌انگیز و جاه‌طلب کاهش می‌یابد یا نشانه زندگی جدیدی در بازی داخلی فرانسه است؟ بردی می‌گوید: «من معتقدم که این به دلیل شایعه‌هایی است که بازی از جام جهانی 2025 انتظارش را دارد. من می‌دانم که بودجه دولت بسیار سخاوتمندانه خواهد بود، و اجازه می‌دهد تا بیش از یک قطره آب به مسابقات قهرمانی فرانسه برود. هر چند آمیزه ای از لذت و حیرت وجود دارد. خط رسمی این است که این بازیکنان با انتقال مهارت‌ها، توصیه‌ها و تجربیات خود به بازیکنان جوان فرانسوی، موفقیت کوتاه‌مدت به ارمغان می‌آورند و تأثیری بلندمدت بر جای می‌گذارند. اما برخی سیزده گرایان [thirteenists] احساس کنید که این توهینی به سیستم‌های توسعه عالی نوجوانان است و راه را برای جوانان محلی مسدود می‌کند.»

به طرز جالبی، کارکاسون، رهبران لیگ، در برابر وسوسه جذب نیرو از خارج از کشور مقاومت کرده است. تیم تقریباً فرانسوی آنها شنبه شب به مقام چهارم آلبی سفر می کند. انتظار یک بازی پر امتیاز را نداشته باشید: کارکاسون فقط 17 امتیاز در هر بازی دریافت می کند، آلبی تنها 13 امتیاز، که آنها را مدعی بر هم زدن مسابقه سالانه سه اسب بین Carcassonne، Lézignan و Limoux است که جیسون کلارک ستاره سابق سیدنی جنوبی را در اختیار دارد. در قفل با انجام 10 بازی از 18 بازی معمولی لیگ، تنها یک برد آن سه باشگاه را که در دو فینال اخیر بین آنها رقابت کرده اند، جدا می کند.

این هجوم ستارگان باید لغزش استاندارد الیت 1 را متوقف کند. با حذف بهترین بازیکنان فرانسوی از لیگ داخلی توسط کاتالان ها و تولوز، آنچه که پشت سر گذاشته شد قابل درک به عنوان درجه دوم تلقی می شد. با این حال، کاتالان‌ها و تولوز – که هر دو تیم ذخیره زمین در الیت 1 هستند – همچنین مجموعه‌ای از بازیکنان تمام وقت ایجاد کرده‌اند که قبلاً وجود نداشتند، برخی از آنها اکنون برای ارتقاء لیگ داخلی بازمی‌گردند.

سدریک گارسیا، مدیرعامل تولوز می‌گوید: «همیشه واردات خوبی در Elite 1 وجود داشته است، اما با توجه به حرفه‌ای بودن Dragons و ما و آوردن بازیکنان سطح بالا از استرالیا، این روند در چند سال گذشته افزایش یافته است. “آن بازیکنان بسیار با تجربه هستند. آنها استانداردهای مسابقات را بالا می برند و امیدوارم به رشد استعدادهای جوان فرانسوی کمک کنند. اگر میچ گاربوت در سن گادنز را مثال بزنید، او تیمش را کاملا متحول کرده است.

وعده IMG برای محدود کردن تعداد تیم های خارج از کشور در بازی بریتانیا – در دو تیم تایید نشده – از پیوستن باشگاهی مانند کارکاسون به سیستم انگلیسی جلوگیری می کند. باید دید که این برای کاتالان ها و تولوز چه معنایی دارد. آیا آنها روزی می توانند زرق و برق و نفوذ تجاری خود را به رقابت داخلی بازگردانند؟ گارسیا می گوید: «در حال حاضر، نه. «شکاف خیلی بزرگ است. من لوک لاکوست را می شناسم [president of France’s rugby league federation] در حال کار بر روی یک قهرمانی حرفه ای است که پس از جام جهانی 2025 در فرانسه راه اندازی خواهد شد. این ممکن است فرصت های جدیدی را باز کند، اما این به وضوح در دراز مدت است.»

برنامه بلندپروازانه لاکوست برای یک رقابت 10 تیمی در شهر که پس از جام جهانی 2025 راه اندازی می شود، مطمئناً باید شامل کاتالان ها و تولوز باشد. این یک فانتزی دور از ذهن به نظر می رسد، اما ریشه در تاریخ دارد. هنگامی که لیگ راگبی پس از جنگ جهانی دوم که توسط رژیم ویشی خفه شد، بازگشت، دارای یک پرواز برتر بود که شامل باشگاه‌هایی در شش شهر از 10 شهر بزرگ فرانسه بود: مارسی، بوردو، لیون و تولوز که همگی به فینال قهرمانی رسیدند. پاریس یک باشگاه حرفه ای تاسیس داشت (Celtic de Paris). مونپلیه هم آنجا بود.

شکل Elite 1 اکنون بسیار متفاوت است: تمام 10 باشگاه آن همگی در یک منطقه (اکسیتانیا) مستقر هستند و هیچ یک از آنها در شهری با بیش از 100000 نفر بازی نمی کنند. هیچ قرارداد تلویزیونی فعلی وجود ندارد – حتی ایستگاه منطقه‌ای Occitaine بازی زنده‌ای را در این فصل نشان نداده است – و باشگاه‌ها برای پخش آنلاین مسابقات باقی مانده‌اند.

اما بردی معتقد است که یک لیگ حرفه ای تمام وقت می تواند اتفاق بیفتد. این یک چشم انداز جسورانه است، اما فدراسیون یک رئیس جسور در لاکوست دارد که روابط عالی با مقامات دولتی در پاریس، زادگاهش دارد. او مثبت، فعال، جاه طلب و پرانرژی است. او می تواند گلوله جادویی برای لیگ راگبی فرانسه باشد.”

یادت باشه زمانیکه …

دوره جشن معمولا در پیش فصل خیلی زود فرا می رسد تا اکثر باشگاه های سوپر لیگ نتوانند از آن استفاده کنند، اما در گذشته اینطور نبود. تا اوایل دهه 1970، اکثر باشگاه ها حداقل دو بار در کریسمس بازی می کردند، اغلب سه بار در چهار روز. بازی در روز کریسمس و روز باکس معمولی بود. به عنوان مثال، در سال 1961، اکثر باشگاه ها چهار بازی محلی را در هشت روز انجام دادند. در سال 1953، سالفورد در 9 روز پنج مسابقه انجام داد. در دهه 1970، بازی‌های روز کریسمس به پایان رسیده بود، اما بیشتر باشگاه‌های درجه یک هنوز چهار بازی را در 10 روز انجام دادند. فقط یک بازی در حال حاضر در تعطیلات بهتر از هیچ بازی خواهد بود.

یک چیز دیگر

آخرین خبری که قبل از پایان سال 2022 دریافت کردم، در مورد مرگ تکان دهنده جیم ساوج بود که در هنگام تعطیلات در نیواورلئان در خواب درگذشت. کسانی از شما که نظرات زیر این مقالات را می خوانید، با مشارکت کننده همیشگی BostonJim، یکی از طرفداران Warrington که سال ها در ماساچوست زندگی می کرد، آشنا خواهید بود. آن‌هایی از ما که ممتاز ملاقات با جیم را در چند مورد داشتیم – زمانی که او به میهن خود بازگشت تا وایر محبوبش را در فینال‌های جام حذفی ببیند یا بازی‌های بین‌المللی را تماشا کند – فوراً به یک مهره لیگ پرهیجان و هیجان‌انگیز علاقه مند شدیم که تعهدش به بازی این بود. نمونه بسیاری از تبعیدیان چه با شما موافق باشد و چه نباشد، با علاقه و انسانیت این کار را کرد. یک پنجاه و چند ساله، او ضایعه بزرگی برای فرهنگ بازی ما است. RIP جیم.

بدون نیاز به کلاه ایمنی را دنبال کنید توییتر و فیس بوک