به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مقیاس افزایش “اجاره نسل” با سرشماری سال 2021 آشکار شده است که نشان می دهد تعداد خانوارهایی که اجاره می دهند در دو دهه اخیر در انگلیس و ولز بیش از دو برابر شده است، زیرا نرخ مالکیت خانه کاهش یافته است.
در انگلستان و ولز، 5.4 میلیون خانوار اجاره می دهند – معادل یک از هر پنج خانوار – نسبت به 3.9 میلیون در سال 2011 و 2.1 میلیون در سال 2001 افزایش یافته است. نهصد هزار خانوار بیشتر از یک دهه پیش یک خانه مسطح، مزون یا آپارتمان می نامند – سریع ترین – نوع رشد خانه بیش از نیمی از خانواده ها در لندن اجاره می دهند.
در میان نگرانیها در مورد خطرات بهداشتی ناشی از سرما و افزایش قبوض انرژی، این ارقام همچنین نشان داد که 367000 خانوار فاقد سیستم گرمایش مرکزی هستند – که دفتر آمار ملی تخمین زده است که نزدیک به 700000 نفر را تحت تأثیر قرار میدهد. پس از جزایر سیلی، که در آن از هر شش خانوار یک خانه گرمایش مرکزی ندارد، وست مینستر بدترین خانه بعدی بود و از هر 25 خانه یک خانه فاقد سیستم گرمایشی بود.
علیرغم وعدههای مکرر دولتهای تحت رهبری محافظهکاران برای افزایش مالکیت خانه، با 62.5 درصد از خانوارها که مسکن خود را دارند، اندکی کاهش یافت، از 64.3 درصد در سال 2011 – معادل نیم میلیون خانوار صاحب خانه کمتر. آخرین نرخ های خانه سازی بسیار کمتر از اهداف تعیین شده توسط دولت برای ساخت 300000 خانه در سال است. در سال گذشته 140000 خانه خصوصی در انگلستان، 31000 خانه توسط انجمن های مسکن و تنها 1300 خانه توسط شوراها تکمیل شد.
نتایج سرشماری جدید منتشر شده، با تمرکز بر مسکن، افزایش خانواده چند خودرویی را با 2.3 میلیون خانوار دارای سه یا بیشتر خودرو یا ون نشان داد که نسبت به 1.7 میلیون خانوار دهه قبل افزایش یافته است. فقط 233000 خانوار از هر منبع انرژی تجدیدپذیر برای گرمایش مرکزی استفاده کردند – با یک نقطه داغ در Ceredigion، ولز غربی. مشخص شد که نود و نه هزار خانوار فقط از منابع انرژی تجدیدپذیر استفاده می کنند، که فقط کمتر از یک در هر 200 خانوار است.
این ارقام با جزئیات کامل مقیاس تغییر در نحوه مالکیت خانه های مردم در انگلستان و ولز را نشان می دهد. دهه 2010 با دوبرابر تعداد دارندگان وام مسکن نسبت به اجارهکنندگان خصوصی آغاز شد. ده سال بعد، این شکاف به طور چشمگیری کاهش یافته است، با تنها 50 درصد بیشتر دارندگان وام مسکن نسبت به اجاره دهندگان خصوصی، روندی که احتمالاً در عصر نرخ بهره بالاتر افزایش خواهد یافت.
همچنین تعداد خانوارهایی که مالک خانه های خود هستند – بدون هیچ بدهی وام مسکن یا وام – به 8.1 میلیون نفر افزایش یافت.
کانون های مالکیت خانه، Monmouthshire در ولز و مناطقی مانند New Forest و Wealden در جنوب انگلستان بودند. لندن کمترین میزان مالکیت خانه را داشت.
در سرتاسر دو کشور، 900000 نفر کمتر از سال 2011 در خانه ها و خانه های ییلاقی زندگی می کنند و همچنین تعداد ساکنان در کاروان ها یا سایر سازه های موقت یا سیار 19000 نفر افزایش یافته است.
دن ویلسون کراو، معاون گروه کمپین Generation Rent گفت: «علیرغم مجموعهای از سیاستهای ظاهراً طرفدار مالکیت خانه در دهه گذشته، بخش اجارهای خصوصی سریعترین رشد را داشت. یک میلیون خانوار دیگر اجارههای هنگفتی را به مالکان خصوصی میپردازند، با خطر زندگی در خانهای بیکیفیت روبرو هستند و با تهدید تخلیه در کوتاهمدت بدون فرصت تجدیدنظر زندگی میکنند.»
وی افزود: «در سال 2019، دولت با تأخیر نیاز به یک معامله بسیار بهتر برای مستاجران خصوصی، از جمله لغو اخراج ناعادلانه بخش 21 را تشخیص داد، اما با شروع سال 2023، همچنان منتظر قانونی هستیم که این امر را به واقعیت تبدیل کند. ”
بخشهای بیرونی لندن و همچنین بخشهایی از منچستر بزرگ و وست میدلندز بیشترین افزایش را در اجارهکنندگان در مقایسه با صاحبان خانه ثبت کردند. واتفورد، درست خارج از لندن، بیشترین افزایش را در نسبت خانه های اجاره ای خصوصی داشت، از 20 درصد خانوارها به 28 درصد. دومین افزایش در سالفورد، منچستر بزرگ بود، جایی که 26.8 درصد از خانوارها اجاره خصوصی دارند.
پولی نیت، مدیر اجرایی موسسه خیریه مسکن Shelter گفت: «تعداد خانههای اجارهای خصوصی در انگلیس از سال 2011 به شدت افزایش یافته است. با وجود این، مقررات این بخش راکد است. هر روز خط کمک اضطراری ما از اجارهنشینهای خصوصی میشنود که برای خانههای مرطوب و کپکزده پول پرداخت میکنند و خانوادههایی که از ترس بیرون راندن آنها نمیترسند شکایت کنند.»
تجزیه و تحلیل Shelter از تکمیل، تخریب و فروش مسکن اجتماعی نشان داده است که در سال 2020-21، بیش از 15000 خانه اجتماعی از دست رفته است.
نرخهای ازدحام کمی بهبود یافت و 4.3 درصد از خانوارها اتاقخوابهای کمتر از حد مورد نیاز داشتند، از 4.5 درصد در سال 2011، اگرچه تعداد کل خانوارهایی که تحت تأثیر این مشکل قرار گرفتند در 1.1 میلیون نفر ثابت ماند. خانوارهای بسیار بیشتری فضای خالی داشتند و 17.1 میلیون خانوار در دو کشور دارای اتاق خواب بیش از حد مورد نیاز بودند، طبق یک نیاز استاندارد تخمین زده می شود.
از هر 10 خانوار در لندن بیش از یک خانوار شلوغ هستند. بدترین منطقه نیوهام بود که در آن 22 درصد از خانوارها اتاق خواب کمتری نسبت به نیاز داشتند و پس از آن Barking و Dagenham، Brent و Tower Hamlets قرار داشتند.
خارج از پایتخت، اسلاگ شلوغ ترین شهر یا شهر در انگلستان و ولز بود، با 16٪ از خانه ها اتاق خواب کمتر از حد مورد نیاز، و پس از آن لستر و لوتون.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.