سینفیلد سفر مربیگری انگلیس را به بارو الهام‌بخش می‌سپارد تیم اتحادیه راگبی انگلیس

اینها هنوز اولین روزهای اولیه هستند و همانطور که کوین سینفیلد بهتر از همه می داند، ارزشمندترین چالش های زندگی معمولاً یک ماراتن است نه دوی سرعت. با این حال، برای هر کسی که کنجکاو در مورد چشم انداز انگلیس در شش کشور 2023 تحت مدیریت جدید است، اولین اظهارات عمومی سینفیلد از زمان پیوستن به مجموعه مربیگری ملی، قبلاً روشن کرده است که انگیزه در سختی ها مشکلی نخواهد بود.

جای تعجب نیست که سینفیلد گفته است که در دو روز گذشته متوجه “درخشش و درخشش در چشمان بازیکنان” شده است زیرا 45 بازیکن در لیورپول و گلاستر گرد هم آمده‌اند تا با مربیان جدید خود ملاقات کنند و تحت آزمایش‌های فیزیکی قرار بگیرند. اگر بخشی از آن به هیجان طبیعی یک لوح انتخابی تمیز مربوط می شد، فرصت کار با Sinfield الهام بخش یک فرصت مهم دیگر خواهد بود.

سینفیلد به عنوان یک قهرمان سابق لیگ راگبی، به طور غریزی همه چیزهایی را که باید در مورد رقابت در سطح بالا و کار سخت بداند، می داند. چیزی که او را حتی بیشتر به یک دارایی تبدیل می کند، احساس انسانیت و دیدگاه او است که توسط دوی استقامتی فوق العاده ماراتن اخیر او به کمک تحقیقات بیماری نورون حرکتی از طرف هم تیمی قدیمی اش راب بارو، برجسته می شود. برای هر بازیکنی از انگلیس که در هفته‌ها و ماه‌های پیش رو از آمادگی جسمانی خود استفاده می‌کند، موفق باشید.

جالب است که همچنین به نظر می رسد اتحادیه فوتبال راگبی به دلیل انگیزه دادن به سینفیلد برای شروع سفر تازه ای که با تبدیل شدن او به مربی دفاعی انگلیس تحت رژیم جدید استیو بورثویک ختم شد، به بارو بدهکار است. سینفیلد توضیح داد: «راب به طرق مختلف به من الهام گرفته است و احتمالاً دلیل بزرگی برای حضور من در اینجاست.

“همسر قدیمی من در دسامبر 2019 به بیماری نورون حرکتی مبتلا شد. بدون آن خبر وحشتناک مطمئن نیستم که این مسیر را طی می کردم. در اواخر سال 2020 توانستم اولین چالش را انجام دهم [in aid of MND] و به محض اینکه آن را تمام کردم می دانستم که باید کاری متفاوت با زندگی ام انجام دهم. بسیاری از آن ها حول محور راب است. او با این بیماری وحشتناک مواجه شده است و من متوجه شدم که باید کمی ریسک کنم و چالش های بیشتری در زندگی ام پیدا کنم.

بازی در لستر اولین قدم بود، اما حتی پس از کمک به ببرها برای کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر سال گذشته، او همچنان از پوشیدن لباس ورزشی رز قرمز شگفت زده می شود. «اگر به من می‌گفتی 15 تا 16 ماه پیش خودم را اینجا می‌بینم، باید خودم را نیشگون می‌گرفتم. این یک سفر باورنکردنی بود… بعد از چند روز اول، با خودم فکر کردم: “چه کار کردم؟ آیا می توانم زنده بمانم؟ [But] من تک تک دقیقه های آن را دوست داشتم. من همچنین چند چیز از راب در مورد مبارزه دریافت کردم. افرادی که طی چند سال گذشته توانستم خودم را با آنها احاطه کنم، مبارزان واقعی بوده اند و همچنین به مردم اطراف خود اهمیت می دهند.’

این دقیقاً همان ویژگی‌های دوگانه است که پس از خروج ادی جونز در ماه گذشته، زیربنای کل رویکرد انگلستان خواهد بود. بورثویک قرار نیست اولین تیم شش ملت خود را تا 16 ژانویه معرفی کند، اما سینفیلد خوشبین است که زمان های بهتری در پیش است.

او گفت: “استعدادی که در دسترس ماست فوق العاده است.” اگر در این دو روز گذشته می‌آمدیم و بازیکنانی را می‌دیدیم که بی‌علاقه به نظر می‌رسیدند، جرقه‌ای در چشمانشان نبود و هیجانی برای حضور در اینجا نداشتند، شاید مجبور می‌شدیم رویکردمان را تغییر دهیم. اما ما این کار را نکرده ایم. ما گروهی را پیدا کرده‌ایم که واقعاً قوی هستند، آماده هستند تا برای یکدیگر سخت کار کنند و واقعاً هیجان‌زده هستند.»

سینفیلد 42 ساله که در سال 2000 در جام جهانی انگلیس مقابل استرالیا در توئیکنهام بازی کرد، همچنین به تیم تاکید کرده است که نمایندگی کشورشان چقدر مهم است.

“زمانی که برای اولین بار توانستم نشان را بگذارم، لحظه بسیار خوبی بود. من به اندازه کافی خوش شانس بودم که نماینده کشورم در کد دیگر بودم و زمانم را به عنوان یک بین المللی دوست داشتم. بنابراین اینکه بتوانم یک نشان انگلیسی متفاوت بگذارم اما دقیقاً معنی آن را بفهمم برای من واقعاً خاص بود.

وقتی بازیکنان پیراهن سفید را به تن می‌کنند، ما می‌خواهیم که مانند باشگاهشان بازی کنند. وقتی وارد میدان شویم، وضوح و باوری در مورد نقش ها و مسئولیت ها وجود خواهد داشت. استیو قبلاً در مورد بازگرداندن هواداران به پشت تیم و شنیدن آن غرش در تویکنهام صحبت کرده است. اگر بتوانیم این تجربیات را برای برخی از بازیکنانمان نیز فراهم کنیم، عالی خواهد بود.»