مطالعه: هیچ ارتباطی بین حریم خصوصی و رتبه‌بندی مصرف‌کنندگان برای برنامه‌های سلامت روان وجود ندارد

محققان هیچ ارتباطی بین رتبه‌بندی مصرف‌کنندگان و امتیازات حریم خصوصی در بررسی اپلیکیشن‌های سلامت روان پیدا نکردند.

این مطالعه، منتشر شده در شبکه JAMA باز است، نزدیک به 580 برنامه سلامت روان را از نظر دسترسی، حریم خصوصی و امنیت، قابلیت همکاری، ویژگی های ارائه شده و نحوه ورود داده ها و دریافت بازخورد توسط کاربران ارزیابی کرد.

مشخص شد 77 درصد از برنامه‌های مورد مطالعه دارای خط‌مشی رازداری هستند، اما به طور متوسط ​​این خط‌مشی‌ها در سطح درک مطلب کلاس دوازدهم نوشته شده‌اند. این مطالعه نشان داد که 44 درصد اطلاعات بهداشتی را با اشخاص ثالث به اشتراک گذاشته بودند.

هیچ ارتباطی بین رتبه‌بندی ستاره‌ها در Apple App Store یا Google Play Store و امتیازات حریم خصوصی وجود نداشت، اگرچه تعداد دانلود برنامه‌ها از فروشگاه Google با حریم خصوصی ارتباط ضعیفی داشت.

از برنامه های مورد مطالعه، همه به زبان انگلیسی در دسترس بودند، اما تنها 18 درصد به زبان اسپانیایی نیز ارائه شده بودند. بیش از نیمی از آنها حداقل یک ویژگی دسترسی مانند تنظیم اندازه متن یا قابلیت تبدیل متن به گفتار یا گفتار به نوشتار را ارائه می‌کنند و 65 درصد می‌توانند بدون اتصال به اینترنت کار کنند. اگرچه 88٪ برای دانلود رایگان بودند، فقط 39٪ کاملا رایگان بودند، و دیگران شامل خریدهای درون برنامه ای به برنامه های اشتراک برای عملکرد کامل بودند.

تنها 15 درصد از برنامه‌ها شامل مطالعه امکان‌سنجی یا اثربخشی بودند، اگرچه تجزیه و تحلیل کیفیت آن مطالعات را ارزیابی نکرد. حدود 30٪ از برنامه ها به کاربران اجازه می دادند داده های خود را صادر یا ایمیل کنند، اما تنها 2٪ می توانند با EHR یکپارچه شوند.

رایج‌ترین ویژگی‌های ارائه شده توسط اپلیکیشن‌های سلامت روان، آموزش روانی، پس از آن هدف‌گذاری و شکل‌گیری عادت و سپس ذهن آگاهی بود. با این حال، تعداد کمی از برنامه‌ها با استفاده از داده‌های حسگر، درمان پذیرش و تعهد (2%) و رفتار درمانی دیالکتیکی بازخورد زیستی ارائه کردند.

نویسندگان این مطالعه می‌نویسند: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که اپلیکیشن‌های موجود در بازار ویژگی‌های همپوشانی دارند و معیارهایی مانند رتبه‌بندی ستاره‌ها یا تعداد دانلودها ممکن است اطلاعات کافی در مورد حریم خصوصی یا اثربخشی برنامه‌های سلامت روان ارائه نکنند.»

چرا مهم است

محققان به برخی محدودیت‌ها در این مطالعه اشاره کردند، زیرا کیفیت برنامه یا علم پشت برنامه‌ها را ارزیابی نکردند. آنها همچنین تنها برنامه هایی را که 10 دلار یا کمتر قیمت دارند، تجزیه و تحلیل کردند، بنابراین پیشنهادات گران تر می توانند ابزارهای مختلفی را ارائه دهند.

اما آنها استدلال می کنند که چشم انداز مقررات فعلی برای برنامه های سلامت روان باعث می شود که بیماران و پزشکان برنامه ها را با پشتیبانی رسمی کمی ارزیابی کنند. بسیاری از برنامه‌ها فاقد ویژگی‌های دسترسی بودند و تعداد کمی به زبان اسپانیایی ارائه می‌شدند که به برخی از کاربران گزینه‌های محدودی می‌داد. برنامه هایی که از شرایط با دقت بالاتر پشتیبانی می کنند نیز کمتر رایج بودند. به عنوان مثال، تنها 13 مورد برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی طراحی شده است.

اگرچه مثبت است که اکثر برنامه ها دارای خط مشی رازداری هستند، اما خواندن آنها برای بسیاری از کاربران ممکن است سخت باشد. از آنجایی که رتبه‌بندی‌های فروشگاه برنامه با امتیازات حریم خصوصی مرتبط نبود، ممکن است هنگام انتخاب برنامه‌ها نیز از مشکلات حریم خصوصی آگاه نباشند.

با این حال، از آنجایی که تعداد زیادی برنامه رایگان برای سلامت روان وجود دارد و بسیاری از آنها ویژگی‌های مشابهی را ارائه می‌دهند، پزشکان و بیماران می‌توانند هنگام تصمیم‌گیری دقیق عمل کنند.

نویسندگان این مطالعه نوشتند: «یافته‌های این مطالعه مقطعی نشان می‌دهد که بازارهای اپلیکیشن فعلی فاقد تنوع در ارائه‌های خود هستند و در پیاده‌سازی ویژگی‌های بالقوه تاثیرگذار ناکام هستند. “یک چالش دیگر برای فضای برنامه این است که معیارهای به راحتی قابل دسترسی مانند رتبه بندی ستاره ها قابلیت های حفظ حریم خصوصی را در نظر نمی گیرند. بنابراین، پزشکان و بیماران باید برنامه هایی را فراتر از چنین اقداماتی تشخیص دهند تا از کشف برنامه هایی اطمینان حاصل کنند که هم با نیازهای منحصر به فرد آنها مطابقت دارند و هم از حریم خصوصی آنها محافظت می کنند.”