تهاجم اوکراین استونیایی ها را به خطر انداخته است

در کشورهای بالتیک یک اقلیت بزرگ روسی زبان زندگی می کند. آیا این افراد توسط رهبر روسیه دستکاری شده اند یا به اروپا وفادار هستند؟ استونی عضو ناتو است – سازمان دفاعی امنیت کشور را تضمین می کند. با این وجود، آیا استونیایی ها از همسایه بزرگ خود روسیه می ترسند؟ برای فهمیدن این موضوع، هانس فون در برلی، روزنامه‌نگار موبایل ما، کوله پشتی خود را برداشت و به شرق استونی، به مرزهای خارجی اتحادیه اروپا سفر کرد.

خوب، این یکی از آن تکالیفی است که هرگز از قبل نمی‌دانید که آیا چیزی از آن به دست خواهید آورد یا نه: غواصی در ذهن روس‌زبان‌های بومی در شرق دور استونی در حالی که بمب‌های روسی روی اوکراین می‌بارند، تلاش برای درک ذهن آنها. مجموعه، احساس پرشور مردم.

در حالی که شرق استونی در حال حاضر دمای انجماد را تحمل می کند، نظرات متفاوت مردم می تواند به واکنش های داغ و پرشور منجر شود. من با مردم ناروا، شهری هم مرز با روسیه صحبت کردم.

تامارا، یک زن مسن روسی زبان با کلاه قرمز خونی که در ایستگاه اتوبوس منتظر بود به من گفت:

زن دیگری به نام آنا را دیدم که کلاه آبی بر سر داشت و سگش را راه می‌رفت و شهر را به دوستی از روسیه نزدیک نشان می‌داد.

به سختی می توان گفت که برخی از مردم این اطراف با تبلیغات روسی که در تلویزیون می بینیم تا حدودی شستشوی مغزی داده شده اند.

به همین دلیل اتحادیه اروپا تصمیم گرفت شبکه های تبلیغاتی تلویزیون روسیه را قطع کند. هنگام صحبت با مردم ناروا، تعداد زیادی از آنها با این تصمیم موافق نبودند، به ویژه بسیاری از افراد مسن بومی روسی زبان که دانش محدودی از زبان استونیایی داشتند.

این اولین بار نیست که در شرق استونی کار می کنم. در 20 سال جستجوی داستان برای یورونیوز، چند دلیل خوب برای پوشش مکرر این بخش از اروپا داشتم: پیوستن استونی به اتحادیه اروپا. پیوستن استونی به منطقه یورو پیوستن استونی به ناتو بحث استونی در مورد ادغام روس زبانان بومی… این لیست هرگز پایان ندارد. همیشه داستان دیگری برای گفتن وجود دارد.

اخیراً استونی از زمان اولین اقدام پوتین علیه اوکراین در سال 2014 در وضعیت طولانی ناآرامی بوده است. اکنون، 8 سال بعد، ما به دور دوم برگشتیم… و بار دیگر جهان همان سؤال قدیمی را مطرح می کند: آیا بالتیک نیز در معرض تهدید است؟ روسیه از طریق ایستگاه های تلویزیونی تحت کنترل دولت، سال ها تلاش کرده است تا بر مردم ساکن در اینجا تأثیر بگذارد.

بیش از 70 درصد مردم در منطقه شرقی استونی بومی روسی زبان هستند. در ناروا، شهر استونیایی هم مرز با روسیه، بیش از 90 درصد است. آیا آنها به استونی وفادار هستند؟ آره یا نه؟ در خیابان های شهر من یک سوال تحریک آمیز و ساده را انتخاب می کنم: کجا می خواهید زندگی کنید؟ ناروا به کجا تعلق دارد؟ در استونی یا روسیه؟

من متعجب شدم که مردم به راحتی صحبت کردند. من احساس می کنم که آن مردان و زنان فوراً می خواستند و نیاز داشتند دیدگاه خود را به اشتراک بگذارند.

اولگا، زنی کوتاه قد با عینک ضخیم، روسی زبان بومی و محلی گفت:

من فکر می کنم در استونی بهتر است. از آنجا که کشور کوچکی است، بنابراین دولت توجه بیشتری به مردم دارد و بنابراین سیستم حمایت اجتماعی بهتری وجود دارد.

ولادیسلاو، مردی قدبلند روسی زبان، مرد جوانی با ریش و عینک شیک، با زمان کمی برای صحبت،

ما در استونی هستیم. همه چیز خوب است. چرا باید چیزی را تغییر دهیم؟ ناروا باید در داخل کشور و در قلمرو استونی بماند.

سپس ناتالیا را دیدم که با دخترش راه می رفت و ساکن روسی زبان است، وقتی از او پرسیدم، فریاد زد:

چگونه می‌توانیم عضو فدراسیون روسیه باشیم؟ البته ما در استونی هستیم! چرا؟ چون من و فرزندانم شهروند استونی هستیم.»

در زمان‌های دیگر، به نظر می‌رسید که سؤالات من شگفت‌زده یا سرگرم‌کننده بودند، مانند گرگانا، یک بانوی جوان روسی زبان که در پاسخ لبخند می‌زد:

ناروا یک شهر روسی زبان است و مردم روسیه در اینجا زندگی می کنند، حتی اگر ما متعلق به استونی باشیم. ما استونیایی هستیم که در یک شهر استونی زندگی می کنیم.»

رومن، یکی دیگر از روسی زبانان بومی و محلی، پس از مشاهده اینکه زنی مسن از پاسخ دادن امتناع کرد، به من می پیوندد. او از یک استعاره برای نشان دادن احساسات خود استفاده می کند.

در دوران اشغال شوروی، استالین بسیاری از استونیایی ها را به سیبری تبعید کرد. در مقابل روس ها آمدند. زمان روسی سازی اجباری منطقه بود. با این حال، از زمان «انقلاب آوازخوان» استونی، عضویت در اتحادیه اروپا، چیزهای زیادی تغییر کرده است: متحد شدن در تنوع، این هدف است.

امروزه، حدود دو سوم زبان مادری روسی دارای پاسپورت استونیایی هستند. حدود شش درصد از جمعیت استونی دارای “گذرنامه خاکستری” هستند. پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه نود، زمانی که استونی در سال 1991 استقلال خود را اعلام کرد، این افراد درخواست کردند که نه مدارک هویتی روسی و نه استونیایی داشته باشند. پاسپورت های خاکستری که به آنها “گذرنامه بیگانه استونی” نیز می گویند، اسناد سفری است که به افرادی داده می شود که بدون تابعیت یا تابعیت نامشخص هستند و در استونی زندگی می کنند. امروزه با گذشت زمان، تعداد آنها در حال کاهش است و دوران شوروی در تاریخ و حافظه بیشتر محو می شود.

آیا عضویت در جامعه استونیایی به عنوان یک روسی زبان بومی آسان است؟ آنا به من گفت “بله”. پس از هفت سال تحصیل در رشته حقوق در مسکو، به زادگاهش ناروا بازگشت. در حالی که آنا استونیایی را آموخت و اکنون دو زبانه است، شوهرش فقط روسی صحبت می کند.

همه در محیط آنا مانند او فکر نمی کنند – به همین دلیل است که سیاست در خانواده او تابو است.

ما در خانواده خود توافق کرده ایم. مطمئنا، ما ذهن باز هستیم، اما هرگز در مورد جنگ یا سیاست صحبت نمی کنیم. راستش من خودم هیچ تفاوتی بین روس ها و استونیایی ها نمی بینم. ما بخشی از یک جامعه هستیم. ما به هم تعلق داریم چه فرقی می کند که من در ناروا متولد شده باشم یا تالین؟ من روسی صحبت می کنم، من استونیایی صحبت می کنم، دوستان روسی دارم، و دوستان استونیایی دارم. مطلقاً هیچ تبعیضی وجود ندارد. “

پروپاگانداهای روسی سعی کردند روایتی را ارائه دهند که گویشوران بومی روسی ساکن استونی قربانی می شوند – اما آنا، که برای اداره امور عمومی شهر کار می کند و پاسپورت استونیایی دارد، احساس برابری می کند: یک استونیایی مانند بقیه. برای او، مشکل امروز جای دیگری است. قفسه های خالی در سوپرمارکت ها تولیدات روسی متوقف شد علاوه بر این، مردم با وحشت خرید می کنند.

همه به خاطر جنگ پوتین در اوکراین است.