رهبری از جلو: چه کسی باید کاپیتان انگلیس تحت رهبری بورثویک باشد؟ | اتحادیه راگبی

اسحتی سال‌ها پیش در این ماه، ادی جونز با انتخاب اولین کاپیتان خود، دوران سرمربیگری خود را به عنوان سرمربی انگلیس آغاز کرد. با نزدیک شدن به مسابقات قهرمانی شش ملت 2016، زمان کوتاهی بود، اما او احساس کرد تیمی که به ارث برده بود به صدای تازه ای نیاز دارد. او نهایتاً دیلن هارتلی را انتخاب کرد و مسئولیت 43 تست کریس رابشاو را به پایان رساند.

این برای اثبات یک حرکت الهام بخش بود. انگلیس نه تنها مدعی گرند اسلم شش ملت شد، بلکه در 18 آزمون پیاپی پیروز شد. در زمانی که هارتلی مجبور به بازنشستگی شد، 25 برد از 30 تست در راس آن داشت، به این معنی که درصد برد تنها با 87.17٪ (34 از 39 تست) مارتین جانسون بزرگ، که تحت رهبری او انگلستان جام جهانی راگبی 2003 را برد، بهتر شد.

حتی ویل کارلینگ – 44 پیروزی از 59 بازی به عنوان کاپیتان انگلیس – نتوانست آن آمار نادر را مدیریت کند. با این حال، کارلینگ نمونه جالب دیگری از انتخاب جسورانه کاپیتانی بود که نتیجه داد. انگلستان پیش از اینکه جف کوک با کارلینگ بی تجربه در سال 1988 همراه شود، به دلایل مختلف، چندین رهبر را بدون یافتن راه حل دائمی امتحان کرده بود.

که ما را به معمایی می‌برد که استیو بورثویک در روزهای آغازین سالی عظیم برای او و تیمش با آن روبروست. آیا او به اوون فارل می‌پیوندد، به کورتنی لاوز آسیب دیده برمی‌گردد یا راهی را انتخاب می‌کند که کمتر سفر کرده است. الیس جنج خاص؟ تام کاری؟ این حس یک انتخاب خاص را دارد که با پیروزی بزرگ ساراسنز بر اکستر در شب سال نو، جذاب‌تر شد.

در شرایط وحشتناک، فارل بازی فوق العاده ای داشت. او همچنین استاد و فرمانده یک تیم ساراسین ها بود که دقیقاً می دانستند چه می کنند و ماهرانه از باد و باران بالا می رفتند. با توجه به اینکه مارکوس اسمیت اخیراً از میادین دور شده است، برای تصور اینکه فارل پیراهن شماره 10 را در 4 فوریه زمانی که بورثویک تیمش را برای رویارویی با اسکاتلند در Twickenham در 4 فوریه نام می برد، به توپ کریستالی بسیار براق نیاز ندارد.

اگر او در نهایت هر بار قاتل دیگری مانند آنچه که به امتیاز امتیاز الکس لوینگتون منجر شد پرتاب کند، اسکاتلند واقعاً دستش را پر خواهد کرد. با این حال، شاید جذاب‌ترین عکس لحظه‌ای پس از آن بود که فارل یک پاس تا کمر از نیمه اسکرام خود، آلد دیویس، انداخت. او به جای عذرخواهی، با عصبانیت دیویس را به خاطر پرتاب توپ در وهله اول وقتی گزینه های جایگزین بهتری وجود داشت، سرزنش کرد. در آن کسری از ثانیه، می‌توان جوهر فارل را دید: یک رقیب در سطح جهانی که احساسات فردی کبود یا ادراکات بیرونی برای او در درجه دوم اهمیت تیمش قرار می‌گیرد که پتانسیل کامل خود را به‌کار گیرد.

آیا این او را به کاپیتان عالی تبدیل می کند؟ کتاب عالی سام واکر، کلاس کاپیتان، این سوال گسترده تر را با جزئیات بررسی کرد. واکر پس از تلاش برای تعیین کمیت بهترین تیم‌های ورزشی موجود – از گریدرون گرفته تا هاکی روی یخ و بسکتبال تا کریکت – به دنبال یافتن اشتراک‌هایی بود که همه آن طرف‌ها داشتند. نتیجه ای که او به آن دست یافت بسیار جذاب بود: همه آنها کاپیتانانی داشتند که خصوصیات مشابهی از خود نشان می دادند.

ویژگی‌هایی که به نظر می‌رسید بیشتر از همه مهم‌تر بودند عبارت بودند از سرسختی شدید و تمرکز در رقابت، بازی تهاجمی که محدودیت‌های قوانین را آزمایش می‌کرد، تمایل به انجام کارهای بی‌شکر در سایه، سبک ارتباطی کم‌کلاس و دموکراتیک، توانایی ایجاد انگیزه نمایش های غیرکلامی پرشور، شجاعت جدایی و در نهایت کنترل عاطفی آهنین. به عبارت دیگر، بهترین کاپیتان ها لزوماً سوپراستار نبودند و یا به خطابه های تند تسلیم نمی پرداختند. آنها کسانی بودند که با تعیین استانداردها و به وقوع پیوستن چیزها، به اطرافیانشان انگیزه دادند.

وقتی جانسون و هارتلی را بر اساس این معیارها می‌سنجید، به نظر می‌رسد که کاملاً مناسب هستند. بنابراین، تا حد زیادی، فارل است. و با این حال، درصد برد فارل، پس از 24 پیروزی از 38 آزمون به عنوان کاپیتان انگلیس، 63.16 درصد است. برای بیان این موضوع، لاوز 62.5٪ (پنج برد از هشت تست، از جمله یک برد سری در استرالیا در تابستان گذشته) است، در حالی که رابشاو با 60.46٪ درصد موفقیت به پایان رسید. به طور خلاصه، بین هر یک از آنها بسیار کم است. تمام آماری که می تواند انجام دهد این است که رکورد هارتلی را حتی بیشتر کند.

آخرین کسی که نیاز به سخنرانی در مورد نکات ظریف کاپیتانی ملی دارد، بورثویک است. زمانی که او این کار را انجام داد، در یک مقطع دشوار در تاریخ انگلستان، درصد برد او در دهه 40 بود. او بهتر از هر کسی می‌داند که چگونه عوامل دیگر، مانند کیفیت بازیکنان موجود و قدرت نسبی حریف، می‌توانند بهترین نیت‌ها و زیرک‌ترین رهبران را تضعیف کنند.

گفته می شود، او همچنین خواننده ای مشتاق و متفکری باهوش است. از یک طرف او آتش فارل را احساس می کند و درایو که به درستی کانالیزه شده است، تقریباً هر جعبه را تیک می زند. از سوی دیگر، با توجه به اینکه لاوز اکنون با کشیدگی عضلانی مشکل دارد، شما گمان می‌کنید که او به سختی در مورد Genge فکر می‌کند، کسی که او را به عنوان کاپیتان منصوب کرد و زمانی که آنها در لستر بودند به او امتیاز بالایی داد. ببرها به درستی عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آوردند و از زمانی که او به بریستول نقل مکان کرد، نیروی مقاومت ناپذیری کمتری داشتند.

بنابراین Borthwick چگونه باید ادامه دهد؟ او ممکن است وسوسه شود که به فارل بچسبد و به طور بالقوه اجازه دهد که Genge در یک بازی تدارکاتی جام جهانی بازی کند. اما آیا این به انگلیس انگیزه جدیدی می دهد که آنها نیاز دارند؟ بخت و اقبال به دلاوران و اینها می دهد. علاوه بر این، اگر فارل دوباره منصوب شود و این کار را برای چند فصل دیگر حفظ کند، چه؟ همانطور که اوضاع پیش می‌آید، پدرش، اندی، یکی از علاقه‌مندان آشکار مربیگری شیرهای بریتانیایی و ایرلندی در استرالیا در سال 2025 است. تصور کنید پسرش با جانی سکستون و آلون وین جونز در گرگ و میش دوران حرفه‌ای‌شان، کاندیدای کاپیتانی ارشد نیز باشد. این حرکت بعدی انگلیس را جالب تر می کند.