به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
گالیسیا برای مدت طولانی یکی از فقیرترین مناطق اسپانیا بوده است و از اواسط قرن نوزدهم گالیسیایی ها ده ها هزار نفر مهاجرت کرده اند تا به دنبال آینده ای روشن تر در قاره آمریکا باشند. ولی الان برمیگردن
دولت منطقه ای گالیسیا می گوید که عودت کنندگان – اکثریت آرژانتینی ها – به میزان سه نفر در روز در این منطقه مستقر می شوند. پس از بیش از 150 سال کاهش دائمی جمعیت، در سال 2019 تعداد مردمی که وارد این کشور شده بودند، بیشتر از تعداد افرادی بود که ترک کردند، در حالی که برای اولین بار در تاریخ آن، برای آرژانتین برعکس شد.
دولت گالیسیا به دور از ممانعت از مهاجرت، دفاتری ایجاد کرده است که به عودت کنندگان در زمینه شغل، مدرسه و مسکن و همچنین حمایت مالی کمک می کند.
آنتونیو رودریگز میراندا، رئیس اداره مهاجرت دولت گالیسیا، گفت: «برای ما، این تازه واردها یک موهبت است.
او گفت: «چند سال است که ما این پیام را منتشر کردهایم که اگر میخواهید برگردید، با آغوش باز از شما استقبال میشود.
تقریباً نیمی از مهاجران دارای ملیت اسپانیایی هستند که از طریق پدربزرگ و مادربزرگشان به دست آمده است.
بین سالهای 1857 و 1960 بیش از 1 میلیون نفر از گالیسیا مهاجرت کردند.
آنها به کوبا، مکزیک و ونزوئلا رفتند، اما اکثریت قریب به اتفاق به آرژانتین، عمدتا پایتخت، بوینس آیرس، رفتند. تخمین زده می شود که 5.5 میلیون آرژانتینی، یعنی 14 درصد از جمعیت، از نژاد گالیسیایی هستند.
دیگو مارتینز دورو، رئیس فدراسیون آرژانتین انجمنهای گالیسیایی در بوئنوس آیرس، گفت: «موج اول به کوبا رفت زیرا رونق اقتصادی وجود داشت، اما بعداً از سوی مهاجران در آرژانتین به گالیسیا رسید که فرصتهای تجاری بیشتری در آنجا وجود دارد. و استاندارد زندگی بهتر.»
اولین موج مهاجرت آرژانتینی ها به اسپانیا پس از کودتای نظامی در سال 1966 و تحت دیکتاتوری نظامی در دهه 1970 آغاز شد. موج بعدی در سال 2001 شروع شد، زمانی که اقتصاد فروپاشید، و مهاجرت همچنان ادامه دارد و آرژانتین در حال حاضر با تورم 70 تا 90 درصدی مواجه است.
بر اساس گزارش مهاجرت سازمان ملل در سال 2020، تنها در سال 2019، 1 میلیون آرژانتینی مهاجرت کرده اند که 260000 نفر از آنها به اسپانیا مهاجرت کرده اند.
رودریگز میراندا گفت: «آنها عمدتاً از طبقه متوسط هستند و دلایل اصلی ترک این کشور کمبود فرصت ها و مشکلات مالی و اجتماعی کشور است. آنها به دنبال زندگی بهتر در اسپانیا، سرزمین اجداد خود، و به ویژه گالیسیا هستند که مانند خانه دوم آنهاست.
کارینا آلخاندرا لومبا دیاز، 51 ساله، در سال 2019 بوئنوس آیرس را به همراه دو فرزند بالغ خود ترک کرد و از آن زمان در نزدیکی سانتیاگو د کامپوستلا ساکن شده است. پدربزرگ و مادربزرگ او گالیسیایی هستند.
او به عنوان پرستار در دیالیز در آرژانتین کار می کرد اما یک استودیوی پیلاتس را در خانه فرزندخوانده خود راه اندازی کرده است.
او گفت: “من ثبات و آینده ای بهتر برای فرزندانم می خواستم.” اینجا امن تر است. پسر 21 سالهام میتواند آخر هفته بیرون برود و من میدانم که او سالم و سلامت بازخواهد گشت، برخلاف بوینس آیرس که با دزدی، خشونت و آدمربایی مواجه است.»
دلش برای خانواده اش تنگ شده اما قصد بازگشت ندارد. او گفت: «به طور کلی، ما کیفیت زندگی بهتری در اینجا داریم.
خاویر فرانسیسو کاپرالی رودریگز، 38 ساله، او نیز اهل بوئنوس آیرس، ابتدا در سال 2010 برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد به گالیسیا آمد و سپس در سال 2020 به همراه شریک زندگی و فرزندشان برای زندگی در پونتودرا بازگشت.
وقتی پسرم به اندازه کافی بزرگ شد که مدرسه را شروع کند، فکر می کردیم اینجا بهتر از بوئنوس آیرس است. زندگی قابل مدیریت تر است و چندان آشفته نیست.» من رابطهای را احیا کردم که نمیدانستم با خانواده مادرم داشتم. اینجا احساس می کنم در خانه هستم.»
در بوئنوس آیرس، مارتینز دورو از دست دادن مردم آرژانتین که به گفته او سهمی غیرقابل محاسبه در زندگی فرهنگی پایتخت داشته اند ابراز تاسف می کند.
او گفت: “پیشنهاد گالیسیا برای حمایت مالی و سایر موارد تاثیر زیادی دارد.” «بیشتر مهاجران تحصیلات عالی دارند و بسیاری از آنها کارآفرینی هستند که با توجه به وضعیت تیره اقتصادی آرژانتین، جذب سرمایه برایشان دشوار است. آنها همچنین خواهان زندگی آرامتری هستند که در آن نگران جرم نباشند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.