‘باید خداحافظی کنم’: هزاران عزادار از کنار تابوت پله در برزیل عبور کردند | پله

تیهزاران عزادار در روز دوشنبه برای ادای احترام به پله، اسطوره فوتبال، شجاعانه گرمای تنبیهی را به جان خریدند، زیرا رئیس فیفا گفت که از هر کشور عضو می‌خواهد تا یک ورزشگاه را به نام بازیکن برزیلی اخیراً درگذشته نامگذاری کند.

هواداران در خارج از زمین 106 ساله ویلا بلمیرو در سانتوس – شهری در جنوب شرقی برزیل که پله برای اولین بار در دهه 1950 نام خود را به عنوان یک ستاره گلزن مطرح کرد – یک شبه و حدود ساعت 10 صبح عزاداران شروع به عبور از تابوت کردند. زیر یک چادر سایه دار در وسط میدان گذاشته شده بود.

اعضای خانواده، از جمله بیوه پله، مارسیا آئوکی، و پسران ادینهو و جاشوا، و همچنین ده ها تن از دوستان و هم تیمی های سابق، بالای تابوت باز ایستاده بودند و برخی از آنها گریه می کردند.

رسانه‌های جهان از جایگاه اصلی تماشا می‌کردند که چند متر تا یک طرف تابوت، هواداران – اکثر آنها با شلوار کوتاه و بسیاری از آنها پیراهن سانتوس پوشیده بودند – در سکوت ادای احترام می‌کردند.

سه طرف استادیوم 16000 نفری با پرچم‌های سانتوس پوشانده شده بود که زندگی پسر مورد علاقه شهر را جشن می‌گرفتند و سیستم اعلان عمومی گهگاه برخی از آهنگ‌هایی را که پله در طول فعالیتی موازی به عنوان خواننده و ترانه‌سرا ضبط کرده بود پخش می‌کرد.

یکی از بنرهای بزرگ در کنار دیگران که چهره و پیراهن معروف شماره 10 او را نشان می‌داد، نوشته بود: «زنده باد پادشاه».

روبرتو مورایس، 67 ساله که 50 مایل را طی کرده بود تا پله را برای آخرین بار ببیند، گفت: “من مجبور شدم بیایم و ادای احترام کنم.” “من باید خداحافظی می کردم. او پادشاه بود – او به تمام جهان آموزش داد.

پله بعدازظهر پنجشنبه بعد از یک دوره طولانی بیماری در بیمارستان آلبرت انیشتین سائوپائولو درگذشت. بازیکن سابق تیم ملی برزیل و سانتوس و نیویورک کاسموس در سپتامبر 2021 به سرطان روده بزرگ مبتلا شد و به مدت یک سال در بیمارستان بستری و خارج شد.

سرطان او در ماه نوامبر به درمان متوقف شد و پزشکان گفتند که مرگ او در نتیجه “نارسایی اندام های متعدد” رخ داده است.

جسد پله در سال جدید در بیمارستان نگهداری شد و اوایل صبح دوشنبه 50 مایل به سمت زمین سانتوس راند و در وسط زمین گذاشته شد.

طرفداران اجازه خواهند داشت تا 24 ساعت از کنار تابوت عبور کنند تا اینکه در روز سه شنبه برای دفن خصوصی به آنجا برده شود. پله در یک سرویس خصوصی در ساعت 10 صبح روز سه شنبه در Memorial Necrópole Ecumênica، یک گورستان عمودی با فضایی برای 14000 جسد، آرام خواهد گرفت.

در طول روز دوشنبه صف های طولانی تشکیل شد و در خیابان های باریکی که زمینی را احاطه کرده بودند، پله بسیاری از بیش از 1000 بازی خود را برای باشگاه انجام داد.

خلق و خوی محترمانه اما پر سر و صدا بود، با حضور مقامات بلندپایه و سیاستمداران تضمین کننده حضور شدید پلیس و پرواز هلیکوپترها بر فراز آن.

جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، و آلخاندرو دومینگز، رئیس کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی (کونمبول) از جمله عزادارانی که از موانع عبور کردند و از میان هواداران و رسانه ها عبور کردند.

اینفانتینو اعلام کرد که از کشورهای عضو فیفا می خواهد که ادای احترام ویژه ای به برنده سه دوره جام جهانی داشته باشند.

اینفانتینو گفت: ما از هر کشوری در جهان، از هر فدراسیونی در جهان و 211 کشور عضو فیفا می خواهیم که یکی از ورزشگاه های خود را با نام پله نامگذاری کنند. «چون در همه جای دنیا، بچه‌ها – 20 سال و 50 سال و 100 سال دیگر – باید پله را به یاد بیاورند.

و آنها باید به خاطر بسپارند [Pelé] در جایی که گل می‌زنید، تیم‌ها برنده می‌شوند – و شاید هم می‌بازند – اما جایی که احساسات در حال وقوع هستند.»

سایر هواداران ادای احترام خود را از جمله با پرچم و آتش بازی انجام دادند و اعضای گروه هواداران سازمان یافته به نام Torcida Jovem (هواداران جوان) در خیابان های باریک بیرون از زمین حضور داشتند.

Cosme Damião، که گروه را در سال 1969 تأسیس کرد، گفت: “پله ما را هواداران جوان صدا می کرد، بنابراین ما خودمان را این نام گذاشتیم.”

برزیل قبل از پله یک چیز بود و بعد از آن چیز دیگری. شهر سانتوس قبل از پله یک چیز بود و بعد از آن چیز دیگری.

ادسون آرانتس دو ناسیمنتو در شهر Tres Corações (سه قلب) به دنیا آمد، اما در Bauru، شهری متوسط ​​در 250 مایلی از سانتوس، بزرگ شد.

این نوجوان 15 ساله در سال 1956 برای محاکمه به شهر بندری آورده شد و پس از تحت تأثیر قرار دادن مربیان، به سرعت پای خود را پیدا کرد و به تیم اصلی تبدیل شد.

کمتر از دو سال پس از اولین بازی خود برای این باشگاه، او برای تیم برزیل که به جام جهانی 1958 سوئد رفت دعوت شد.

پله دو بازی اول را به دلیل مصدومیت از دست داد اما در سه بازی آخر شش بار گلزنی کرد، از جمله دو گل در فینال مقابل کشور میزبان، تا برزیل اولین قهرمانی جهان را به دست آورد.

مصدومیت به این معنی بود که وقتی برزیل با موفقیت از جام خود در شیلی چهار سال بعد دفاع کرد، نقش چندانی نداشت و در سال 1966 با حذف برزیل در مرحله گروهی از مسابقات اخراج شد.

با این حال، چهار سال بعد او پیروزمندانه ترین بازگشت ممکن را با رهبری تیمی که یکی از بهترین تیم های تاریخ به شمار می رود به رکورد سومین قهرمانی جام جهانی در مکزیک رساند.

هم تیمی کلودالدو دوستش را تحسین کرد و این بحث را تکرار کرد که پله بهترین بازیکنی است که تا به حال بازی کرده است و می ماند.

کلودالدو گفت: «پله در سال 1970 نشان داد که چرا پادشاه است. “تاج از آن لحظه به بعد متعلق به او بود.”

افرادی که فوتبال را دنبال می‌کنند می‌دانند که جوانانی که بازی پله را ندیده‌اند نسبت به او شک دارند و همیشه از من می‌پرسند: “آیا او واقعاً اینقدر خوب بود؟” من به آنها می گویم: اگر امروز کمی از هر ترکی که تحسین می کنید استفاده کنید، ممکن است به خوبی پله شوید.