داخل هیلتون پارک لین – یک مقاله عکس | اخبار انگلستان

اچهتل هیلتون در پارک لین با بیش از 200000 مهمان در سال، یکی از دیدنی های لندن است. در اینجا در سال 1967 بود که گروه بیتلز با گورو خود، ماهاریشی ماهش یوگی آشنا شد. یک دهه بعد، بر اثر اصابت بمب IRA هیلتون، دو نفر جان خود را از دست دادند و تعداد زیادی زخمی شدند و در سال 2012، کمیته بین المللی المپیک در جریان بازی های لندن محل اقامت خود را برپا کرد. اولین هتل آسمان‌خراشی که در پایتخت ساخته می‌شود، 60 سال پر حادثه را در آوریل آینده جشن خواهد گرفت.

در پشت اتاق های شبی ۱۵۰۰ پوندی و ضیافت های عجیب و غریب، ارتش کوچکی از کارکنان وجود دارد که عملیات گسترده را ادامه می دهند.

هر روز صبح، عملیات با جلسه ای بین ارشدترین کارکنان هیلتون، به ریاست متیو مولان، مدیر کل آغاز می شود. آنها با به‌روزرسانی‌هایی درباره تعداد مهمان‌هایی که می‌مانند شروع می‌کنند، درباره هر مشکلی بحث می‌کنند و بازخوردشان را به اشتراک می‌گذارند.

مولان تقریباً 35 سال در هیلتون کار کرده است و به اداره هتل ها در سراسر جهان از جمله مصر، باربادوس، مالت و ابوظبی کمک کرده است. اما او کار هتلداری را کاملاً تصادفی شروع کرد. مولان می گوید: «این یک تصادف بود، بیش از هر چیز دیگری. نمی‌دانستم می‌خواهم چه کار کنم، اما شروع به کار در زمینه غذا و نوشیدنی کردم و سپس به عنوان مدیر کارآموز به شرکت پیوستم. و من کاملاً از آن لذت بردم.»

یکی از خاطرات خاص که برای مولان برجسته است، میزبانی از سفر ریاست جمهوری ایالات متحده در بلفاست است. او به یاد می آورد: «این آخرین سفر بین المللی بیل کلینتون قبل از ترک مقام بود. او فقط این هاله شگفت‌انگیز را در اطراف خود حمل می‌کند و وقتی وارد لابی هتل شد، همه جا ساکت شد.

کلینتون در طول اقامتش در مورد دسری که می‌خواست مشخص بود. کلینتون چیزکیک زغال اخته می خواست، بنابراین ما با آن بالا رفتیم و هر روز آن را جایگزین می کردیم.

ناتالیلا برودیاک بیش از یک سال است که در کنار عروسش که ناتالیلا نیز نامیده می شود، در رویدادهای هیلتون کار می کند. برودیاک که در سال 2000 از اوکراین به بریتانیا نقل مکان کرد، هنوز خانواده ای در خانه دارد که از آنها حمایت می کند، از جمله پدر و مادر و پسر بزرگش. او روی یونیفورم خود یک سنجاق پرچم اوکراین را می پوشد. برودیاک می گوید: «من به کشورم افتخار می کنم و این سنجاق را برای نشان دادن حمایت می پوشم. “این برای من بسیار مهم است.”

فیلیپ سیابرا نیز در تیم رویدادها حضور دارد که با 79 سالگی یکی از پرسنل باسابقه هیلتون است و از سال 1967 در این هتل کار کرده است. سیبرا در پرتغال متولد شد و در دهه 1960 به بریتانیا نقل مکان کرد و کار خود را در چهار گروه آغاز کرد. هتل فصل ها “این زندگی منه. اینجا، هیلتون زندگی من است. شرکت، افرادی که با آنها کار می کنم، این چیزی است که من عاشق آن هستم. افرادی که با آنها کار می‌کنم دوستانه‌ترین افرادی هستند که دیده‌ام، و این واقعاً یک تلاش گروهی است تا مطمئن شویم همه چیز به خوبی پیش می‌رود.»

روی فرث، که حدود 11 سال در اینجا بوده است، می‌گوید ویژگی‌های برجسته برای او افرادی هستند که با آنها ملاقات کرده و با آنها کار کرده است.

فرث می‌گوید: «احساس نمی‌کنم در جای دیگری چنین تجربیات شگفت‌انگیزی داشته باشم. «لحظه‌هایی در دوران حرفه‌ای من، مانند ملاقات با دالایی لاما، میزبانی کمیته المپیک و جشن گرفتن جشن الماس و پلاتین. من واقعاً احساس خوشبختی می کنم که در این کار سهیم شدم.

“هتل ما دارای چنین ثروت تاریخی است و من بسیار مفتخرم که بخشی از آن هستم. داشتن این همه تجربیات مثبت با همه کسانی که از همه اقشار با آنها آشنا شده ام یک امتیاز شگفت انگیز است.”

در طبقه 28، رستوران Galvin at Windows نمایی پانوراما از افق لندن را ارائه می دهد. مدیر کل آن، پیتر آویس، کار خود را در مهمان نوازی به عنوان یک ظرفشویی در میامی در تنها 17 سالگی آغاز کرد و از شهر زادگاهش لیورپول به ایالات متحده نقل مکان کرد.

آویس می‌گوید: «من هیچ تحصیلات رسمی نداشتم و مدرسه‌ام به من گفتند که باید بروم و در شورا شغلی پیدا کنم و خیابان‌ها را جارو کنم. اما وقتی 17 ساله بودم، خواهرم در میامی قرارداد مدلینگ بست و من این فرصت را پیدا کردم که به مدت سه هفته با او بیرون بروم و تصمیم گرفتم آنجا بمانم.

از آنجا، آویس در مجموعه‌ای از هتل‌ها و رستوران‌ها کار می‌کرد قبل از اینکه در سال 2020 نقش خود را در ویندوز بپذیرد. بزرگ‌ترین چالش او از آن زمان به بعد کمبود کارکنان فعلی بوده است – کارگران مهمان‌نوازی با تجربه از زمانی که کارگران اروپایی در طول شیوع ویروس کرونا به خانه‌های خود رفتند، کمبود داشتند. همه گیر و با برگزیت از بازگشت دلسرد شدند.

آویس می‌گوید: «یک حفره در نیروی کار وجود دارد و یک بحران در استخدام مهمان‌نوازان وجود دارد. اما ما در حال توسعه فرصت هایی برای جذب جوانانی هستیم که ممکن است در غیر این صورت فرصت کار در صنعت ما را نداشته باشند، مانند افراد دارای معلولیت، نه به این دلیل که این کار خوب است، بلکه به این دلیل که کار درستی است. ”