سرژ اوریر، بازیکن ناتینگهام فارست، از چلسی برای امتیاز ارزشمند حمایت می کند | لیگ برتر

سوت پایان با تشویق شدیدی در زمین پرشور سیتی مورد استقبال قرار گرفت زیرا گل تساوی سرژ اوریر باعث شد تا ناتینگهام فارست با وستهام رده هفدهم امتیازات خود را بالا ببرد، اما با برتری دادن با گل اول رحیم استرلینگ، وضعیت چلسی همچنان مهم است. برای بحث

آنها فقط یک برد در روز سه شنبه مقابل بورنموث در هفت بازی به دست آورده اند و وارد هفته حساسی می شوند که در آن باید دو بار با منچسترسیتی بازی کنند. احتمالاً زمانی که گراهام پاتر را از سواحل جنوبی به جای توماس توخل به عنوان سرمربی استخدام کرد، تاد بوهلی، بالاتر از برایتون برای رسیدن به امتیاز با فولام رتبه هفتم، آن چیزی نبود که در ذهن داشت. شاید دیدار یکشنبه آینده از ورزشگاه اتحاد در دور سوم جام حذفی نشان دهنده شانس بیشتری برای موفقیت در این فصل نسبت به بازی خانگی روز پنجشنبه مقابل قهرمان لیگ برتر باشد.

اینکه آنها در نیمه دوم فقط یک تلاش دور از هدف را انجام دادند، یک کیفرخواست اهانت آمیز برای مجموعه ای از استعدادهای هجومی در برابر تیمی از Forest است که به خاطر خونسردی سرسختانه به اندازه هر چیز دیگری سزاوار امتیاز خود بودند. اگر ضربه مورگان گیبز وایت به تیر دروازه به پایین می‌رفت، کمتر کسی می‌توانست شکایت کند که فارست شایستگی پیروزی را نداشت زیرا آنها شکست‌ناپذیری خانگی خود را به شش مسابقه رساندند.

شکست خانگی تاتنهام مقابل استون ویلا باعث شد تا چلسی قبل از شروع بازی، رونق خوبی داشته باشد، حتی اگر چهار امتیاز برتر در آن مرحله 8 امتیاز با هم فاصله داشته باشند. با گزارش‌هایی مبنی بر اینکه بنوا بادیاشیل، مدافع تیم ملی فرانسه، پیش از تایید انتقال 33 میلیون پوندی خود از موناکو، منتظر تست پزشکی بود، هیچ‌کس نمی‌توانست چلسی را متهم به استراحت کند و بعد از ربع ساعت جلوتر بود و ظاهراً این موضوع را کنترل می‌کرد. بازی

کریستین پولیسیچ که در محوطه فارست فضا پیدا می کرد، قبلاً یک تلاش را روی تیر افقی به ثمر رسانده بود که مهاجم آمریکایی یک و دو با میسون مانت بازی کرد تا در جناح چپ پیشرفت کند. پولیسیچ در حالی که پای راستش را قطع کرد، در یک مرکز شیطانی به سمت کای هاورتز در تیرک نزدیکی شلیک کرد، جایی که ویلی بولی به طور ناخواسته توپ را به سمت عقب در انتهای تیر افقی به عقب زد.

با توجه به اینکه دین هندرسون فراخوانده شده، که روز سه شنبه صلاحیت دیدار با باشگاه مادرش، منچستریونایتد، را نداشت، تلاش می کرد تا زمین را جبران کند، استرلینگ ساده ترین دعوت را داشت تا به عقب تکیه داده و توپ را نیمه رگبار به درون دروازه بفرستد. این نهمین گل او در 12 بازی خارج از خانه مقابل تیم های تازه صعود شده و مهمتر از آن اولین گل او برای پاتر در لیگ برتر بود.

فارست که در شکست 3-0 خود در اولدترافورد ضعیف بود، تنها از 20 درصد مالکیت نیمه اول برخوردار بود اما از شور و اشتیاق فراوانی برخوردار بود زیرا آنها به دنبال راهی برای بازگشت به بازی بودند. حتی قبل از گل زدن، گیبس وایت، پس از مصدومیت ساق پا، با برنان جانسون از وسط بازی کرده بود و کپا آریزابالاگا با مهار ضربه پای چپ خود و همچنین ریباند راحت شد.

چلسی با یادآوری سزار آزپیلیکوئتا در دفاع راست و هافبک، به شکست ریس جیمز پاسخ داده بود. با توجه به پیشرفت انتقال 106 میلیون پوندی انزو فرناندز، برنده جام جهانی، این فرصتی برای هافبک سوئیسی بود تا نشان خود را نشان دهد.

او تقریباً روی پیشانی رایان یتس این کار را انجام داد، زیرا این جفت در نیمه اول به هم می زدند و به هم می زدند. نایب کاپیتان جنگل به دلیل کشاندن مردش به زمین جریمه شد، اما زکریا خوش شانس بود که از تحریم نجات پیدا کرد زیرا او مشت خود را به سمت یتس گره کرد و سرهایش را تکان داد.

با سخاوت نشان می دهد که مانت “فقط یک رد دربی” است، زیرا دوره قرضی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در اوایل دوران حرفه ای خود در کنار برایان کلاف وی، منعکس کننده اولویت های هواداران فارست است که آنها دوباره با زندگی در سطح بالا سازگار می شوند، اما در زمین همچنان به دنبال تمدید آن هستند. ماندن آنها در میان نخبگان

سیتی گراوند در نیمه دوم بیشتر به یک گودال خرس تبدیل شد زیرا فارست تسمه های خود را پیدا کرد. گیبز وایت متواضع و بینش خود را روی توپ نشان داد، در حالی که به پاس کوتاه اورل مانگالا رسید و توپ کانالی عالی را در پشت آزپیلیکوئتا برای جانسون بازی کرد تا بتواند روی آن بدود. مهاجم ولز نگاهی گذرا به Taiwo Awoniyi انداخت اما از پاس مربع اجتناب کرد و به جای آن تصمیم گرفت تا شوت خود را به سمت دروازه شلیک کند. درایو قدرتمند او ارتفاع خوبی برای کپا بود تا از آن جدا شود.

این به این باور کمک کرد که Forest می تواند چیزی را از این بازی نجات دهد. زمانی که یتس توپی را به عقب کشید تا گیبس وایت ضربه ای از لبه محوطه جریمه به سمت زیر تیر افقی بزند، میزان دسی بل به 11 رسید.

به اندازه کافی، گل تساوی دنبال شد، اندکی پس از اینکه پاتر متئو کواچیچ را جایگزین زکریا کرد، و احساس کرد که حرکت بازی از او دور می شود. از گوشه گیبز وایت تا نقطه‌ای که هاورتز و بولی برای توپ پیش از دروازه چلسی با هم مبارزه می‌کردند، ضربه سر ضعیف مهاجم آلمانی توسط بولی به پایین سر زد تا اوریر در اولین گل خود برای فارست، سینه را به پایین بچرخاند، بچرخاند و گل بزند. اگر این هدفی بود که در ساحل عاج تصور می شد، در کوره آتش جنگل ساخته شده بود.

پاتر با یک تغییر سه گانه، سیل را مهار کرد و کانر گالاگر، حکیم زیچ و پیر امریک اوبامیانگ را معرفی کرد و مطمئناً چنین پاهای تازه ای سرعت فارست را کاهش داد. احساس می شد که این امتیاز خوبی برای تیم استیو کوپر بود.

9 دقیقه مانده به زمان، اوبامیانگ باید بهتر از شیرجه زدن عمل می کرد – شاید پاییز کلمه بهتری باشد – تا یک مرکز در حال چرخش را از سمت زیچ و از داخل جعبه شش یاردی تکان دهد. برای چلسی، این بیشتر شبیه دو امتیاز از دست دادن بود.