فایل‌های توییتر باید باعث ناراحتی منتقدان لیبرال ایلان ماسک شود – و دلیل آن اینجاست | کنان مالک

نیمی از اتاق بالا و پایین می پرد و فریاد می زند “گوچا!”. نیمه دیگر شانه هایش را بالا می اندازد و زمزمه می کند: «پس چه خبر؟». به جنگ بر سر پرونده های به اصطلاح توییتر خوش آمدید.

طی یک ماه گذشته، مالک جدید توییتر، ایلان ماسک، اسناد و مکالمات داخلی را که قبل از تصاحب وی انجام شده بود، در اختیار گروهی از روزنامه نگاران قرار داده است. آنها عمدتاً در مورد اینکه چه کسی و چه چیزی باید تعدیل یا ممنوع شود، بحث می شود، از داستان لپ تاپ هانتر بایدن تا این سوال که آیا دونالد ترامپ را از سکو حذف کنیم یا خیر. روزنامه‌نگاران برش‌های منتخب داده‌ها را از طریق فید قطره‌ای از موضوعات توییتر عمومی کرده‌اند.

برای برخی، فایل‌های توییتر شواهدی از تبانی بین شرکت‌های فناوری، سیاستمداران لیبرال و «دولت عمیق» برای ساکت کردن محافظه‌کاران ارائه می‌دهد. برای دیگران، آنها چیزی بیش از یک تمرین تبلیغاتی هستند که چیزی را به ما نمی گویند که ما نمی دانستیم. به‌عنوان کسی که مدت‌ها اهمیت آزادی بیان را مطرح کرده است، فکر می‌کنم باید فایل‌های توییتر را جدی بگیریم، اما با توجه به اینکه بیشتر آن در چارچوب جنگ‌های فرهنگی است، با دیدی شکاک به بحث نگاه کنیم.

بحث بر سر “ممنوعیت در سایه” را در نظر بگیرید. این عبارتی است که در بحث‌های مربوط به رسانه‌های اجتماعی بسیار مورد توجه قرار گرفته است، اما معنای آن مورد بحث است. برای متصدیان فایل‌های توییتر، «ممنوع‌سازی سایه» به معنای استفاده از الگوریتم‌هایی برای «کم‌کردن» توییت‌ها است – یعنی جلوگیری از دستیابی آن‌ها به مخاطبان گسترده‌تر.

با این حال، برای توییتر قدیمی قبل از ماسک، این معنی داشت چیزی متفاوت – همانطور که در یک پست وبلاگ در سال 2018 آمده است، “عمداً محتوای کسی را غیرقابل کشف برای همه به جز شخصی که آن را ارسال کرده است”. تعاریف متناقض به منتقدان این امکان را داده است که مدیران سابق توییتر را به دروغگویی متهم کنند، اگرچه به نظر می رسد که آنها به همان اندازه که به افشای حقیقت علاقه مند هستند رژیم قدیمی توییتر را در دادگاه قرار دهند.

روزنامه‌نگارانی که فایل‌های توییتر را مدیریت می‌کنند، تعمیم‌زدایی را به عنوان یک ارائه کرده‌اند فرآیند مخفی. یقیناً مکانیسم های درونی اعتدال به صورت پنهانی پوشیده شده است. با این حال، به عنوان یک عمل، توییتر مدت‌هاست که در مورد تقویت‌زدایی – یا همان طور که آن را «فیلتر دید» می‌نامد باز است – حتی در شرایط خدمات خود اشاره کرده است که «ما ممکن است… توزیع یا دید هر محتوا را محدود کنید.

این تمرینی است که نه تنها توسط توییتر قدیمی بلکه توییتر جدید نیز حمایت شده است. مدت کوتاهی پس از خرید پلت فرم، ماسک توییت کرد که سیاست او «آزادی بیان، اما نه آزادی دسترسی» خواهد بود، و افزود که «توئیت‌های منفی/متنفر حداکثر کاهش می‌یابد» – به عبارت دیگر، کم‌رنگ‌تر می‌شود.

اما آیا این یک سیاست خوب است؟ چه کسی تصمیم می‌گیرد که چه کسی یا چه چیزی باید «کم‌سازی شود»؟ با چه معیاری؟ و این چقدر با سانسور ساده تفاوت دارد؟ متأسفانه، به نظر می‌رسد که قطبی شدن بحث، بحث‌های ظریف پیرامون چنین سؤالاتی را تحت تأثیر قرار داده است.

فایل‌های توییتر همچنین برخی از فرآیندهایی را که توسط آن کاربران ممنوع می‌شوند را نشان می‌دهد. توییتر اصرار دارد که حساب‌های کاربری خود را به دلایل سیاسی معلق نمی‌کند. به سختی می توان آن را با شواهد مقایسه کرد.

بحث بر سر ترامپ را در نظر بگیرید. مدیران توییتر در مورد نحوه برخورد با رئیس جمهور بحث و گفتگوهای دردناکی داشتند. تشخیص خطرات ممنوعیت یک رهبر منتخب دموکراتیک با این وجود، همانطور که یکی از مدیران آن را بیان کرد، «روایتی که ترامپ [sic] و دوستانش در طول این انتخابات پیگیر بوده اند و صراحتاً باید بیش از 4 سال گذشته را در نظر گرفت. به عبارت دیگر، سیاست ترامپ اهمیت داشت. پس از شورش 6 ژانویه در کاپیتول، فشاری که توییتر با آن مواجه شد منجر به ارجحیت بحث دوم بر بحث اول شد.

همه اینها این دیدگاه را در مورد حق شرکت های فناوری به عنوان دامن زدن به یک توطئه لیبرال علیه محافظه کاران تقویت کرده است. ماسک در توییتر توییت کرد:قوانین اجرا شد علیه راست، اما نه در برابر چپ».

با این حال، یک مطالعه در سال 2021 خلاف این را نشان داد. با نگاهی به میلیون‌ها توییت در هفت کشور – بریتانیا، آمریکا، کانادا، فرانسه، آلمان، اسپانیا و ژاپن- محققان دریافتند که به استثنای آلمان، توییتر الگوریتم های تقویت شده سیاستمداران راست بیش از چپ. آنها همچنین دریافتند که در آمریکا، منابع خبری محافظه کار بیشتر از منابع لیبرال تقویت شده اند.

این نتایج بر خلاف دانه های عقل متعارف است. ممکن است بین تصمیمات الگوریتمی و تصمیمات ناظر انسانی شکاف شدیدی وجود داشته باشد. همچنین ممکن است سانسور پرمخاطب صداهای دست راستی نماینده انبوه تصمیمات نباشد. تنها در شش ماه آخر سال 2021، توییتر یک اتفاق خارق العاده را سانسور کرد توییت های 4 متری – رقمی که خودش باید به ما مکث بدهد. سوگیری سیاسی در آن 4 میلیون تصمیم ناشناخته است. به عنوان مثال، بحث کمی در مورد سرکوب صدای فلسطینی ها وجود دارد، رویه ای که در دوران ماسک ادامه یافته است.

حداقل ما به شفافیت بیشتری در مورد اعتدال نیاز داریم. با این حال، زمانی که الکس استاموس، از رصدخانه اینترنتی دانشگاه استنفورد، از ماسک خواست که نه تنها به روزنامه‌نگاران انتخاب شده، بلکه به محققان دانشگاهی اجازه دهد داده‌ها را بررسی کنند، ماسک او را در این زمینه رد کرد. زمینه های عجیب و غریب که “شما یک پلت فرم تبلیغاتی را اداره می کنید”. به نظر می رسد ماسک بیشتر علاقه مند به “مالک شدن لیب ها” باشد تا باز کردن عملکرد درونی توییتر.

نگران‌کننده‌ترین مسئله‌ای که فایل‌های توییتر نشان داده است، سطح تماس بین شرکت رسانه‌های اجتماعی و سازمان‌های امنیتی دولتی است. FBI مرتباً با مدیران توییتر جلساتی برگزار می کند و آنها را تحت فشار قرار می دهد تا علیه “اطلاعات نادرست” اقدام کنند، حتی زمانی که این اطلاعات کمی بیشتر از یک توییت طنز آمیز باشد و اطلاعات شخصی کاربران را مطالبه کند. توییتر، به اعتبار خود، اغلب عقب رانده شد. با این وجود، فایل‌های توییتر رابطه ناسالم بین رسانه‌های اجتماعی و امنیت دولتی را نشان می‌دهند.

پاسخ بسیاری از لیبرال‌هایی که نسبت به کار دستگاه‌های امنیتی بدبین شده‌اند، به همان اندازه ناسالم است. یک تغییر حزبی قابل توجه در نگرش آمریکا نسبت به FBI، با نوسان عظیمی در حمایت دموکرات ها از این سازمان، رخ داده است. بسیاری در حال حاضر FBI را به عنوان یک سلاح اساسی در برابر پوپولیسم می دانند. به نظر می رسد بسیاری تاریخ کثیف FBI را در تضعیف جنبش های رادیکال از اتحادیه ها تا سازمان های حقوق مدنی فراموش کرده اند. بی‌توجهی لیبرال‌ها و بسیاری از چپ‌ها نسبت به چنین دخالت‌های دولتی در زندگی عمومی نگران‌کننده است.

مدام به ما می گویند توییتر زندگی واقعی نیست. درست است. اما، مانند همه رسانه‌های اجتماعی، نقش فوق‌العاده بزرگی در زندگی واقعی بازی می‌کند، یک شرکت خصوصی که به بخشی صمیمی از میدان عمومی جهانی تبدیل شده است. ما باید آن میدان عمومی را تا حد امکان باز نگه داریم. به همین دلیل است که افشاگری پرونده های توییتر اهمیت دارد. و به همین دلیل است که ما باید اهمیت آنها را فراتر از هیاهوی جنگ های فرهنگی درک کنیم.

• کنان مالک ستون نویس آبزرور است

• آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر می‌خواهید نامه‌ای تا 250 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما به آدرس Observer.letters@observer.co.uk ایمیل کنید.