چگونه پیشنهاد انتخاباتی مک کارتی می تواند به هرج و مرج تبدیل شود

انتخاب رئیس مجلس در کف مجلس معمولاً یک تمرین تشریفاتی و عاری از غافلگیری است.

اما اگر کوین مک کارتی، نماینده کالیفرنیا، رهبر جمهوری خواهان، نتواند شورش گروهی از قانونگذاران راستگرای تندرو را قبل از رای گیری در روز سه شنبه سرکوب کند، نتیجه می تواند گردابی از هرج و مرج باشد که در یک قرن گذشته در مجلس نمایندگان دیده نشده است. .

آقای مک کارتی متعهد شده است که تا انتها برای ریاست مجلس مبارزه کند، حتی اگر قانونگذاران مجبور شوند بیش از یک بار رای دهند.

همه سخنرانان از سال 1923 توانسته اند تنها پس از یک رای گیری، سنگر را به دست بگیرند، اما سابقه ای در تاریخ طولانی انتخابات مجلس نمایندگان وجود دارد. برای مثال، در سال 1855، انتخاب یک رئیس مجلس دو ماه و 133 برگه رای طول کشید تا نماینده ناتانیل پی بنکس از ماساچوست برنده شود.

در اینجا چیزی است که باید در مورد انتخابات بدانید.

انتخاب یک سخنران جدید چگونه انجام می شود؟

در اولین روز تشکیل مجلس جدید، انتخاب رئیس جدید اولین موضوع کاری است که قانونگذاران باید به آن بپردازند. این حتی قبل از سوگند نمایندگان جدید منتخب اتفاق می افتد و باید قبل از از سرگیری سایر مشاغل حل شود.

قانونگذاران در صحن مجلس جمع خواهند شد و رهبران هر حزب یک نامزد را برای رئیس مجلس معرفی خواهند کرد. در این صورت، جمهوری خواهان آقای مک کارتی را نامزد خواهند کرد و دموکرات ها نماینده حکیم جفریس از نیویورک، رهبر اقلیت را نامزد خواهند کرد.

منشی مجلس سپس به رأی گیری نامی بر اساس حروف الفبا ادامه می دهد. برای رای دادن، قانونگذاران باید با نام پاسخ دهند. این می تواند آقای مک کارتی، آقای جفریس باشد – یا اگر می خواهند نوعی رای اعتراضی ارائه کنند، هر نامی که انتخاب می کنند.

ساکنان کاپیتول هیل اغلب از کوتاه نویسی استفاده می کنند و می گویند آستانه گوینده شدن 218 رأی یا اکثریت ساده است. اما این موضوع چندان هم ساده نیست: سوابق مجلس نمایندگان تصریح می‌کند که انتخاب یک رئیس مجلس مستلزم اکثریت آرای اعضای «برای شخصی به نام» است.

این بدان معناست که آقای مک‌کارتی با متقاعد کردن قانون‌گذارانی که نمی‌خواهند به او رای بدهند، حتی اگر به 218 رای نرسد، همچنان می‌تواند برنده ریاست‌جمهوری شود که به جای آن رای «حاضر» یا از دست دادن رأی‌گیری به طور کامل انجام شود.

این یک اتفاق غیر معمول نیست. در سال 2015، جان بونر با 216 رای و همچنین نانسی پلوسی در سال 2021 به عنوان رئیس مجلس انتخاب شد.

اگر آقای مک کارتی نتواند آرای لازم برای رئیس‌جمهور شدن را به دست آورد، قانون‌گذاران به رای‌گیری دوم ادامه می‌دهند – به این معنی که باید یک رای نامی دیگر انجام دهند. آخرین باری که این اتفاق افتاد در سال 1923 بود، زمانی که رئیس مجلس پس از 9 رای گیری و دورهای داغ چانه زنی پشت صحنه انتخاب شد.

اگر مک کارتی کوتاه بیاید چه اتفاقی می افتد؟

از آنجایی که به ندرت پیش می‌آید که انتخاب رئیس‌جمهور به بیش از یک رأی نیاز داشته باشد، پیشینه مدرن کمی برای اداره هرج و مرجی که ممکن است به وجود آید وجود دارد. اما چند گزینه روشن در دسترس قانونگذاران وجود دارد.

اگر آقای مک کارتی در اولین رای گیری موفق به کسب برگه رئیس مجلس نمی شد، او و متحدانش به احتمال زیاد تجارت اسب با قانونگذاران شورشی را در صحن مجلس یا در رختکن آغاز می کردند تا حمایت آنها را جلب کنند. برخی از جمهوری خواهان به طور خصوصی خاطرنشان کرده اند که اگر آقای مک کارتی در اولین رای گیری کوتاه بیاید، می تواند سریعتر از حد معمول آشکار شود، زیرا تعدادی از قانونگذارانی که قول داده اند با او مخالفت کنند در اوایل رأی گیری بر اساس حروف الفبا فراخوانده خواهند شد.

در عین حال، سایر قانونگذاران می توانند به عنوان نامزدهای احتمالی اجماع کلاه خود را به رینگ بیندازند. یا اگر به نظر می رسد که هیچ مقداری از تحقیر نمی تواند آرای مورد نیاز آقای مک کارتی را به دست آورد، اعضای درجه یک جمهوری خواه ممکن است سعی کنند یکی از همکاران خود را به نامزدی دعوت کنند.

یک قانونگذار می تواند راه حلی برای روند انتخابات ارائه دهد، مانند کاهش آستانه رای لازم برای تبدیل شدن به رئیس مجلس و تایید یک برنده کثرت.

قانونگذاران همچنین ممکن است سعی کنند از رای گیری فاصله بگیرند و پیشنهادی برای تعویق رای دهند. این امر مستلزم تایید اکثریت مجلس است: 218 رای.

قانونگذاران باید تا انتخاب رئیس مجلس به رای دادن ادامه دهند، مگر اینکه به تعویق بیفتند.

یک بن بست ممکن است باعث دورهای بیشتری از رای گیری شود.

بر اساس گزارش سرویس تحقیقات کنگره، از بیش از 120 باری که مجلس از سال 1789 یک رئیس جدید را انتخاب کرده است، تنها 14 مورد وجود داشته است که در این فرآیند چندین برگه رای لازم است.

افزایش طولانی آقای بنکس به کرسی سخنران – فرآیندی که در سال 1855 آغاز شد و در سال 1856 به پایان رسید – توسط دفتر مورخ مجلس به “کابوس مکرر” تشبیه شد.

اولین رأی گیری در روز دوشنبه دسامبر 1855 آغاز شد و قانونگذاران در آن روز چهار رأی داشتند. به گفته این دفتر، “پنج مورد دیگر در روز سه‌شنبه، شش مورد دیگر در روز چهارشنبه، شش مورد دیگر در پنجشنبه، شش بار دیگر در روز جمعه و شش مورد دیگر در روز شنبه” وجود داشت.

آقای بنکس تا اوایل فوریه 1856 انتخاب نشد، دوره ای که در آن هیچ کار کنگره دیگری انجام نشد. این کشش شامل یک جلسه پرسش و پاسخ سه ساعته برای نامزدهای سخنران در مورد گسترش برده داری در سرزمین های غربی بود.

رقابت سخنرانان تنها پس از آن پایان یافت که قانونگذاران، بدون شک از جلسات رای گیری ماراتن خود خسته شده بودند، قطعنامه ای را برای ایجاد یک برنده کثرت تصویب کردند. آقای بنکس تنها با 103 رای برنده شد.