زاغری رتکلیف: هانت خواستار تحقیق درباره تاخیر در پرداخت بدهی ایران شد | نازنین زاغری-رتکلیف

جرمی هانت، وزیر خارجه اسبق بریتانیا خواستار تحقیقات مستقل در مورد چرایی شش سال طول کشید تا نازنین زاغری رتکلیف آزاد شود، گفت که او به درستی می‌پرسید که چرا آزادی او اینقدر طول کشیده است.

هم هانت و هم آلیستر برت، وزیر خارجه سابق، گفته اند که مایلند در مورد مسائل مربوط به آزادی او شواهدی ارائه کنند. برت پیشنهاد کرده است که باید یک کمیته منتخب امور خارجی بررسی کند که چرا پرداخت یک بدهی تاریخی به تعویق افتاده است.

به نظر می رسد که هر دوی آنها نگران هستند که بریتانیا از فرصت استفاده کند تا درس های گسترده تری از مذاکرات بیاموزد – به جای اینکه اجازه دهد مسائل در میان بحران اوکراین و هزینه های زندگی فراموش شود.

زاغری-رتکلیف، دوتابعیتی بریتانیایی-ایرانی، پس از دیدار والدینش به همراه دختر ۲۲ ماهه‌اش، گابریلا، در ایران بازداشت شد. او متهم به توطئه علیه رژیم بود که به همکاری با مؤسسات خیریه رسانه‌ای مرتبط بود، اگرچه او در زمانی که در کشور بود این کار را انجام نمی‌داد.

همسرش، ریچارد رتکلیف، که به مدت شش سال برای آزادی او مبارزات انتخاباتی انجام داد، گفت که او یک گروگان دولتی بود و همسرش و یک زندانی دیگر، انوشه عاشوری، زمانی که بریتانیا بدهی تاریخی 400 میلیون پوندی به ایران پرداخت کرد، آزاد شدند.

در یک کنفرانس مطبوعاتی روز دوشنبه، زاغری رتکلیف گفت که با تشکر همسرش از دولت بریتانیا موافق نیست. «منظورم این است که چند وزیر خارجه لازم است تا یک نفر به خانه بیاید؟ پنج؟ همه ما می دانیم … چگونه به خانه آمدم. دقیقاً شش سال پیش باید اتفاق می افتاد. من نباید شش سال در زندان بودم.»

در یک موضوع توییتر در روز سه شنبه، هانت گفت: «آنهایی که از نازنین انتقاد می‌کنند، خیلی اشتباه کرده‌اند. او به ما قدردانی بدهکار نیست: ما به او توضیحی بدهیم.

او کاملاً درست می گوید که آوردن او به خانه خیلی طول کشید. من تمام تلاشم را کردم – مانند سایر وزیران خارجه – اما اگر تلاش‌هایمان شش سال طول کشید، باید صادق باشیم و بگوییم که مشکل باید زودتر حل می‌شد.»

هانت گفت درست است که «تعویض وزارتخانه ممکن است عاملی بوده باشد» و همچنین گفت که «اکراه اولیه برای پرداخت بدهی وجود دارد، زیرا مردم نگران بودند که این بدهی مانند باج به نظر برسد. بدون شک مشکلات مربوط به نحوه پرداخت به کشوری که تحریم شده است، همینطور بود.»

اما او گفت که اکنون درست است که یک تحقیق مستقل بررسی کند که آیا می‌توان درس‌هایی آموخت و گفت که «خوشحال می‌شود کمک کند».

او گفت: «چنین بازنگری همچنین باید ارزیابی کند که آیا سیاست فعلی ما برای توقف گروگانگیری در آینده کافی است یا خیر. اگر دموکراسی‌ها بتوانند چنین وحدت چشمگیری در قبال تحریم‌های روسیه نشان دهند، مطمئناً ما می‌توانیم همین کار را برای خنثی کردن گروگان‌گیری در قرن نوزدهم انجام دهیم؟

«این نوع بررسی باز در مورد اینکه آیا می‌توانیم کارها را بهتر انجام دهیم، همان چیزی است که در جوامع دموکراتیک و باز اتفاق می‌افتد. ممکن است این چیزی باشد که در جاهایی مانند ایران و روسیه از آن استقبال نمی‌کنند، اما به همین دلیل است که در نهایت ما عاقل‌تر و قوی‌تر هستیم.»

برت، نماینده حزب محافظه‌کار تا سال 2019، از کمیته خواست تا تحقیقاتی را در مورد چرایی پرداخت نشدن بدهی و اینکه چه کسی – چه در دولت‌های بریتانیا و چه در ایالات متحده – در برابر پرداخت مقاومت کرده است، آغاز کند.

برت همچنین گفت که او بارها از دولت خواسته است که 400 میلیون پوند را بپردازد، که به گفته او “باج نیست، بلکه یک بدهی است”. برت بین سال‌های 2017 تا 2019 وزیر خاورمیانه بود و می‌گوید حتی در حال حاضر هم مطمئن نیست چه نیروهایی مانع از پرداخت این بدهی شده‌اند.

قابل درک است که برت در یک نقطه نظری را ایجاد کرد که وزیر دفاع وقت، گاوین ویلیامسون، مخالف این پرداخت بود. برت او را به چالش کشید و منجر به درگیری شد، اما هرگز پاسخ مستقیمی دریافت نکرد.