به یاد ویوین وست وود: “شوشی که هرگز بی دلیل نبود” | ویوین وست وود

Dame Vivienne Westwood یک نابغه بسیار بریتانیایی بود. او به همان اندازه که پر زرق و برق بود، یک معلم مدرسه ابتدایی بود که فرهنگ پانک را شکل داد.

لباس‌های او کاملاً مدرن بودند – پارگی و سنجاق قفلی، لاتکس و آندروژنی – اما غرق در عشق به تاریخ. (او ضعف خاصی در کت و کرست داشت.) لباس های او را همه از ترزا می گرفته تا کریسی هایند، از پرنسس یوجنی تا فارل ویلیامز می پوشیدند.

او یک شورشی بود، اما هرگز بدون دلیل، سال‌ها قبل از مد شدن، بی‌وقفه برای افزایش آگاهی در مورد وضعیت اضطراری آب و هوایی تلاش می‌کرد.

آخرین باری که با وست‌وود ناهار خوردم، چند سال پیش، او یک روسری ابریشمی شیک در گلویش انداخته بود که آن را با یک نشان شورش انقراض بسته بود. او کاملاً آرایش شده بود و با چاقو و چنگال پیتزا می خورد و خوش طعم ترین تکه ها را در دهانش می ریخت تا رژ لب مرجانی درخشانش لکه نکند.

قرار بود درباره میراث مدش با او مصاحبه کنم، اما او از راه دور علاقه ای به بحث درباره لباس نداشت. در عوض، او با نگاهی ثابت و پرنده‌مانند که هیچ وقفه‌ای به من نمی‌داد خیره شد و با شور و شوق در نور خشک دربی‌شایرش درباره بی‌عدالتی سرمایه‌داری مدرن و تهدیدی که سیاستمداران پوپولیست برای پیشرفت در حفاظت از محیط زیست ایجاد می‌کنند، صحبت کرد.

قلب وست‌وود در دهه آخر زندگی‌اش از مد خارج شده بود که او آن را وقف اهداف سیاسی کرد. اما مد هرگز از عشق ویوین وست وود دور نشد.

به عنوان یکی از معماران اصلی پانک، او مادرخوانده پری بود که چگونه هر خرده فرهنگ از آن زمان تا کنون از لباس برای تعریف قبیله خود استفاده کرده است. این لباس‌های خیابانی با جهش از لباس‌های مرتفع برای تبدیل شدن به لبه پیشرو صنعت مد جهانی، مدیون خیاطی از گلوسوپ، دربی‌شایر است که با دوست پسرش، مالکوم مک‌لارن، در سال 1971 یک مغازه کوچک در خیابان کینگز لندن افتتاح کردند.

این مغازه دو هویت اولیه را از بین برد – Let It Rock ظاهر Teddy Boy را به فروش رساند، در حالی که Too Fast to Live, Too Young to Die به زیبایی شناسی راک محور – قبل از اینکه در سال 1974 به عنوان Sex شهرت پیدا کند.

نبوغ وست وود این بود که انرژی و روح نمادین پانک را به تصویر بکشد و به آن یک بیان بصری بدهد. لباس های وست وود توضیحی برای دنیا بود که نشان می داد پانک چیست. شلوار بندج سلامی دو انگشتی برای جامعه مؤدب بود. سنجاق ایمنی جشن هرج و مرج و شار بود. شکوفایی های تاریخی کاستومی، رد روایت حاکمیتی بود که سرمایه داری مسیر پیشرفت برای همه است. Sex Pistols به دنیا نشان داد که پانک چه صدایی دارد، وست وود به دنیا نشان داد که چه شکلی است.

در میان روح‌های شکنجه‌شده پانک، وست‌وود مسیری را که پر از طنز، زیبایی و شادی بود، ترسیم کرد. لباس های او – مانند جهان بینی اش – ضد نظام بود، اما هرگز پوچ گرایانه نبود. آنها عمداً بداخلاق بودند – تا حدی به دلیل اینکه از زمان خود جلوتر بودند – اما همیشه ظریف بودند.

مجموعه دزدان دریایی او در سال 1981، اولین موردی که در هفته مد لندن به نمایش گذاشته شد، زیبایی شناسی شیک پوشی را جشن می گرفت که آندروژنی پر زرق و برق را نه فقط رمانتیک های جدید، بلکه هری استایلز را پیش بینی می کرد. مجموعه پرتره‌های او، یک دهه بعد، کرست‌ها و مرواریدها را برای اولین بار از قرن هجدهم به مد بازگرداند – سه دهه بعد، دختران نوجوان هنوز برای چوکرهای مرواریدی نمادین Vivienne Westwood پس‌انداز می‌کنند.

هیچ لحظه کسل کننده ای در زندگی حرفه ای پنج دهه وست وود وجود نداشت. او دو بار به کاخ باکینگهام دعوت شد تا افتخارات سلطنتی را دریافت کند – در سال 1992، زمانی که به او نشان OBE داده شد، و در سال 2006 زمانی که او به عنوان یک دختر شناخته شد – و هر دو بار بی‌تفاوت بود. (اما در نوبت دوم، او از چرخیدن برای دوربین ها خودداری کرد.) او به خبرنگاران گفت که ترجیح می دهد هنگام پوشیدن لباس، لباس زیر نپوشد. اما روحیه ضد نظام در تصمیم او برای رفتن به کماندویی، به نظر می‌رسید که آنقدر بی‌نقص و بی‌نقص به نظر می‌رسید که یک اتفاق صرف باشد.

وست‌وود یک کبوتر اصیل واقعی غیرممکن بود. وقتی آخرین ناهارمان را خوردیم، او به من گفت: «من همیشه یک شورشی بودم… پانک یک اعتراض بود. [the clothes] گفت ما تابوهای شما را قبول نداریم، زندگی ریاکارانه شما را قبول نداریم.

اما در صنعتی که استعدادهای جدید هیجان‌انگیز سریع‌تر از چوب کبریت از بین می‌روند، او یک برچسب مد کاملا مستقل ایجاد کرد که از ورشکستگی و خرید اجتناب کرده و صدها کارمند را استخدام می‌کند. و با وجود تمام وجهه ضدفرهنگی و ضد سنتی خود، او به مدت 30 سال پس از ازدواج با آندریاس کرونتالر، اتریشی 25 سال کوچکتر از او که در حین تدریس در مدرسه هنر در سال 1998 با او آشنا شد، قدیمی ترین زندگی هایش را سپری کرد، ازدواجی خوشبخت. وین. این زن و شوهر مدت‌ها منظره‌ای آشنا در اطراف کلافام بودند، جایی که بیش از 20 سال در همان خانه زیبای بازسازی‌شده ملکه آن زندگی می‌کردند.

سه ماه پیش، وست وود به طور محسوسی در نمایش هفته مد پاریس خود غایب بود. این مجموعه برای چند سال توسط کرونتالر طراحی شده است، اما او شخصیت و موز باقی ماند و هر نمایش با اهدای دسته گلی از سوی همسرش به وست وود و گرفتن دست او برای تعظیم مشترک به پایان می رسید.

غیبت او این بار باعث نگرانی برای سلامتی او شد، اما شایعاتی منتشر شد مبنی بر اینکه این طراح تصمیم گرفته است هفته مد پاریس را کنار بگذارد تا به راهپیمایی اعتراضی XR در لندن بپیوندد. این توضیح کاملاً قابل قبول بود، زیرا با اولویت های هفته مد وست وود مطابقت داشت.

در دهه گذشته، نمایش‌های کت واک او با تی‌شرت‌های شعار اضطراری آب و هوا، همراه با اعتراض‌ها علیه ریاضت اقتصادی، فرکینگ، مالکیت زمین‌های خصوصی و حفاظت از جنگل‌های بارانی سرفصل‌هایی را به خود اختصاص داده است.

وست‌وود با همه عجیب‌وغریب بودن ظاهری‌اش، دید بسیار روشنی از آنچه در زندگی مهم است داشت – و می‌دانست که این لباس نیست. او مدت ها پیش از مد خارج شده بود، اما مد برای مدت طولانی در هیجان وست وود خواهد بود.