او در حال ساخت یک مجله کوچک یهودی بر روی ایده های بزرگ است

یهودیت در تار و پود گفتگوهای روزمره خانگی تنیده شد. اما گاهی اوقات ایمان خانواده او با ترس همراه بود. مادربزرگ خانم آنجل که یک یهودی یونانی بود، یک بازمانده از هولوکاست بود که قبل از خواب برای خانم فرشته داستان های اردوگاه های کار اجباری را تعریف کرد و او را با وحشت شبانه رها کرد.

نوشتن نیز مانند یک منبع خطر به نظر می رسد. خانم فرشته زمانی که در مرحله مهمانی سرکشی بود، یک دفتر خاطرات داشت. مادرش که اکنون قاضی بازنشسته است، دفترچه خاطرات را خواند و با والدین دوستان خانم فرشته تماس گرفت تا گزارش دهد که بچه‌هایشان در تعطیلات آخر هفته چه می‌کنند. فرشته خانم داغون شده بود. او تا حدودی خود مجله را مقصر دانست و کم و بیش نوشتن را برای مدتی متوقف کرد.

در 20 سالگی روی رمان کار کرد و نقاشی کرد. او درگیر فعالیت‌های سیاسی شد و در یک گروه اسپین‌آف Occupy Wall Street با مایکل مک‌کن، نویسنده‌ای که بعداً با او ازدواج کرد، آشنا شد. آنها اکنون در Flatbush زندگی می کنند. او شروع به رویای جمع آوری 5 میلیون دلار و خرید یک ساختمان در بروکلین کرد که در آن مرکزی متمرکز بر فرهنگ یهودی و ترقی گرایی ایجاد کند. سپس با آقای پلیتمن که به دنبال گسترش جریان های یهودی بود ملاقات کرد.

خانم فرشته گفت: «من اینطور فکر می‌کردم که «احساس می‌کنم این را از رویاهایم آشکار می‌کنم». «احساس می‌کردم برای یک بار هم که شده در مکان مناسب و در زمان مناسب بودم.»

سردبیرانی که در Jewish Currents کار می‌کنند، حس کیسمت خانم آنجل را به اشتراک می‌گذارند. سال‌ها این نشریه زیر نظر ویراستار قبلی خود، لارنس بوش، که به نویسندگان پرمخاطب متکی بود، دست و پنجه نرم می‌کرد. یکی از همکاران قدیمی، میچل آبیدور، 70 ساله، تکرار قبلی مجله را، حتی قبل از ورود آقای بوش در سال 2002، با “کلوپ های دوستی در ساحل میامی، جایی که یهودیان پیر دور هم می نشستند و کاناستا بازی می کردند و ناله می کردند” مقایسه کرد.

کمی بیش از پنج سال پیش، آقای بوش، 71 ساله، به این نتیجه رسید که به شخص جوان‌تری نیاز دارد تا کنترل را به دست بگیرد، بنابراین یک هزاره چند صد دلار پرداخت کرد تا دوستانش را به گردهمایی در اتحادیه ملی نویسندگان دعوت کند. آقای پلیتمن، که در آن زمان سازماندهی کارگری بود، شنید که آبجو خواهد بود و بدون هیچ توقعی حاضر شد. اما او تحت تأثیر سخنرانی آقای بوش قرار گرفت – درباره مجله ای که بیش از هفت دهه در آنجا آویزان بود و سردبیر سابق آن موریس شاپس، زمانی به خاطر روابط کمونیستی خود زندانی شده بود.