پیروزی شیرها در یورو 2022 یک قدم منطقی پس از مبارزه طولانی مدت بود | ورزش

به Moving the Goalposts، خبرنامه رایگان فوتبال زنان آبان نیوز خوش آمدید. در اینجا گزیده ای از نسخه این هفته است. برای دریافت نسخه کامل هفته ای یکبار کافیست ایمیل خود را در زیر وارد کنید:

قهرمانی اروپا در ژوئیه به انتظار 56 ساله انگلیس برای پیروزی در تورنمنت بزرگ پایان داد و احتمالاً چهره فوتبال زنان این کشور را برای همیشه تغییر داد. اما چگونه به سالی که در حال تغییر بازی هستید، فکر می کنید، وقتی خیلی به آن نزدیک هستید؟ آیا واقعاً می توانید تعیین کنید که آیا تأثیر لرزه ای خواهد داشت؟

با نگاهی به جام جهانی 1999 زنان در ایالات متحده آمریکا، جایی که میزبان دومین عنوان خود را در مقابل 90185 تماشاگر در رز بول به دست آورد، به راحتی می توان گفت که این یک لحظه تغییر کیفی در توسعه بود. فوتبال زنان در ایالات متحده آن را متحول کرد و بازی زنان را فراتر از آن چیزی که قابل دستیابی بود ارتقا داد. میراث آن بازی در دو پیروزی دیگر در جام جهانی باقی مانده است، پشت سر هم در سال های 2015 و 2019.

اگر این بذر با اولین قهرمانی تیم در جام جهانی در سال 1991 کاشته شد، نهال در سال 1999 شکسته شد و تا سال 2015 درخت بلوط بالغ شده بود و به سمت آسمان ها می رفت. این یک روند تا حدودی خطی بوده است، هرچند مملو از تمام مشکلات و موانع مترادف با ورزش زنان در طول تاریخ – سرمایه گذاری کم، کم ارزشی، بی عدالتی، جنسیت، زن ستیزی، سوء استفاده.

در انگلستان، بذرها بارها و بارها کاشته شده اند. در اواخر دهه 1800، زمانی که نتی هانیبال به تأسیس باشگاه فوتبال بانوان بریتانیا کمک کرد. در طول جنگ جهانی اول، زمانی که زنان در کارخانه‌ها برای کمک به جنگ، تیم‌هایی را تشکیل دادند. هر بار که زمین برگردانده می شود، بذرها از منابع مورد نیاز برای رشد آنها محروم می شوند – در مورد دوم، ریشه ها نیز به شکل یک ممنوعیت نزدیک به 50 ساله قطع می شود. در مورد فوتبال زنان از تمام باشگاه‌ها و زمین‌های وابسته به اتحادیه فوتبال، زمانی که بازی‌ها جمعیتی بالغ بر 53000 نفر را به خود جذب می‌کردند.

در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970، پیشگامان این بازی، دانه های بازی بی خانمان ها را در گلدان ها حمل می کردند و از فیفا، یوفا و فدراسیون ها می خواستند مکان هایی را برای کاشت آنها بی خطر پیدا کنند. ممنوعیت فوتبال زنان در سال 1970 برداشته شد، اما این مبارزه به پایان نرسیده بود – پس از آن برای آب، کمپوست، نور، باغبانان، حفاظت… شاید این قیاس اکنون بیش از حد پیش رفته باشد.

نکته این است که می‌توانیم به اولین جام تاریخی شیرها در یورو در تابستان نگاهی بیندازیم و آن را به‌عنوان لحظه‌ی شکوفایی نهال به دلیل اتفاقات قبلی بدانیم. به دلیل الگوهای موجود در توسعه بازی.

هر آنچه در ژوئیه سر جایش قرار گرفت، اوج ده ها و ده ها کار بود. در مارس 2017، مارتین گلن، مدیر اجرایی FA، به دلیل ممنوعیت فوتبال زنان عذرخواهی کرد و گفت که اتحادیه فوتبال زنان بازی زنان را “ناامید” کرده است. او و مدیر فوتبال زنان هیئت حاکمه، بارونس سو کمپبل، از یک “طرح بازی برای رشد” رونمایی کردند که برنامه های خود را برای توسعه این بازی با سرمایه گذاری فدراسیون فوتبال و در هیئت مدیره ترسیم می کند. در آن سند، در کنار وعده‌ها برای دو برابر شدن مشارکت و دو برابر شدن تعداد هواداران، هدف برنده شدن در یک تورنمنت بزرگ تا یورو 2021 (که کووید به سال 2022 برمی‌گرداند) یا جام جهانی 2023 بود.

این برد یورو شانسی نبود. این یک پیروزی ساخته شده بود. قطعات پازل باید به ترتیب درست کنار هم قرار می گرفتند، اما همه آنها وجود داشتند و با دقت یکی یکی ساخته شده بودند. زمانی که آنها 10 ماه از یورو فاصله داشتند، اتحادیه فوتبال انگلیس قطعه پایانی را داشت. ورود سارینا ویگمن، سرمربی هلندی، که هلند را به قهرمانی خانگی یورو در سال 2017 هدایت کرد، یک قرار فوق العاده زیرکانه بود. او مدیری بود که برای جمع آوری تیم، زیرساخت ها و منابع لازم بود و به همه این باور را می داد که می توانند گام نهایی را پس از سه خروج متوالی از نیمه نهایی بردارند.

هیچ چیز در ورزش داده نمی شود، تیم هایی که بهترین سرمایه گذاری را داشته باشند و دارای بزرگترین ساختارهای حمایتی در اطراف خود باشند، بهترین شانس موفقیت را خواهند داشت. اما زیبایی فوتبال در این است که افراد ضعیف همیشه شانس دارند، هر چقدر هم که باریک باشند، بنابراین موفقیت برای شیرزن ها تضمینی نبود.

انگلیس، مانند هر تیمی که در مسابقات قهرمان شده است، از شانس زیادی برخوردار نبود – غیبت های این تیم در اواسط تورنمنت کووید خیلی مخرب نبود، و آنها مانند سایر مدعیان آسیب بزرگی متحمل نشدند. اسپانیا در آستانه مسابقات الکسیا پوتلاس را به دلیل آسیب دیدگی ACL از دست داد، ماری آنتوانت کاتتو در اواسط تورنمنت با فرانسه دچار همین آسیب شد و الکساندرا پوپ از آلمان در گرم کردن قبل از فینال همسترینگ خود را مصدوم کرد.

فشار بر شیرزنان برای موفقیت در خاک خانه بسیار زیاد بود. همه کارها و منابعی که برای توسعه فوتبال زنان در انگلیس ریخته شده بود، موفقیت را می طلبید. تورنمنت های بزرگ بارها و بارها باعث افزایش علاقه به فوتبال زنان شده است و قهرمانی در یک تورنمنت گام منطقی بعدی برای تیمی بود که موفقیت های زیادی پس از مدت ها پیش روی آنها به دست آمده بود. بازی جهانی نیز از یک تورنمنت موفق سود می برد. اروپا پیشتاز است – از هشت تیمی که در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 2019 شرکت کردند، هفت تیم اروپایی بودند.

حضور انگلیس در فینال تا حدی به این دلیل بود که ویگمن محیطی را ایجاد کرده بود که تیم را از فشارهای بیرونی جدا می کرد و آنها را از سروصدایی که پس از هر پیروزی ایجاد می کرد محافظت می کرد.

تسلط این تیم پس از شکست 1-0 اتریش در اولدترافورد در بازی افتتاحیه چنان بود که سر و صدا و انتظارات به سرعت ایجاد شد و در زمان فینال این احساس واقعی وجود داشت که، برد یا باخت، این تورنمنت یک تغییر بازی خواهد بود. با این حال پیروز شوید و ماهیت تغییر فراتر از آن چیزی که قابل تصور بود تسریع خواهد شد.

در حال حاضر، شیرهای نام آشنا هستند. سه مستند پشت سر هم منتشر شده اند که سفر تیم را ترسیم می کنند. چهره آنها از مجلات مد و فرهنگ پاپ و صفحات اول خیره شده است. آنها مهمان مسابقه و نمایش های پنل هستند. و با هر ظاهر تازه پیامی که آنها می دهند یکسان است: آنها می خواهند بازی زنان را رشد دهند و اطمینان حاصل کنند که دختران به طور برابر به فوتبال دسترسی دارند. تا حدی، موفقیت فوتبال زنان به این دلیل است – همه از یک صفحه آواز می خوانند، پیام یکسانی را ارائه می دهند … همان درخت را آبیاری می کنند.

سوالی برای نویسندگان ما دارید – یا می خواهید موضوعی را برای پوشش پیشنهاد دهید؟ با نظر دادن در زیر خط یا ایمیل به move.goalposts@aban.news.com تماس بگیرید.