به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک برد خانگی در قانون ممکن بود این باشد. اما پیروزی بر بورنموث – و در عین حال راحت – به همان اندازه که برای گراهام پاتر لازم بود خوش آمدید.
گلهای نیمه اول کای هاورتز و میسون ماونت، بازگشتکنندگان به جام جهانی، شبی ناخوشایند را رقم زد، عصری آرامشبخش و عمدتاً رضایتبخش. متخصصان آمار صفحه کلیدهای خود را در انتظار نوازش کردند و آماده بودند تا به هر اتفاق ناگوار چلسی حمله کنند، که با توجه به تاریخچه اخیر این مسابقه، یک نگرانی واقعی بود.
اما واقعاً چلسی باید درخشش بیشتری میداد. ضربه اصلی این شب زمانی اتفاق افتاد که ریس جیمز دچار آسیب دیدگی مجدد زانو شد که باعث شد قطر را از دست بدهد.
این نتیجه ای نبود که پاتر از آن غافل شود. اما می تواند هیجان واقعی در نمایش رحیم استرلینگ وجود داشته باشد. این بازیکنی بود که خریدند. و در حالی که چلسی تقریباً به طور قطع در ژانویه به دنبال تقویتهای موقتی خواهد بود، هاورتز هم از ضربه و هم عملکرد خود اطمینان خواهد داشت.
تیم بورنموث توسط گری اونیل شکست خورد. این که آنها را دلیر خطاب کنیم کمی سخت است. اینها شبهایی نیستند که فصلشان بشود. اما آنها تا مراحل پایانی به سختی یک ضربه مشت زدند.
با توجه به مدت زمان وقفه آنها در جام جهانی – 45 روز از آخرین مسابقه رقابتی چلسی می گذرد – استفاده از این ترکیب اصلی به عنوان یک چارچوب مرجع گمراه کننده به نظر می رسد.
اما، اینکه گراهام پاتر احساس می کرد می تواند تنها سه نفر از 11 نفری را که شکست خود را در نیوکاسل آغاز کردند نام برد، تأثیر جام جهانی را بر انتخاب او نشان داد. ریس جیمز که به دلیل مصدومیت از تیم ملی انگلیس غایب بود، برای اولین بار از اواسط اکتبر بازگشت، در حالی که دنیس زاکاریا، به صورت قرضی از یوونتوس، اولین بازی خود را در لیگ انجام داد.
بورنموث در مقایسه با کیفر مور و کریس مفام در قطر کار آسانی داشت. ضربه دومی که به دلیل بیماری از دست رفت، با بازگشت لوید کلی از غیبت تقریباً چهار ماهه کاهش یافت.
اما در حالی که لیگ برتر خوابیده، گیلاس ها فعال بوده اند. موفقیت موقت مدیریتی گری اونیل باعث شد تا او قراردادی 18 ماهه داشته باشد، در حالی که او در نهایت پس از تکمیل کنسرسیوم آمریکایی به بیلی فولی گزارش می دهد.
اونیل هرگز قرار نبود چیزی بیش از یک نقطه توقف باشد، اما در نقش اول خود بی سر و صدا تاثیرگذار بوده است. درست مثل اینکه او به عنوان یک بازیکن بود.
اگر چلسی با چهرههای غایب – از جمله حکیم زیچ و متئو کواچیچ – ضعیف شده بود، این امر نشان نمیداد. آنها با اعتماد به نفس در کار خود مستقر شدند، مثلث های منظمی که در همه جا عبور می کردند، با هر لمس جیمز تشویق می شد.
زمانی که کریستین پولیسیچ در حالی که آدام اسمیت به پیراهنش چسبیده بود، به محوطه جریمه حمله کرد، درخواست پنالتی زودهنگام لغو شد. پولیسیچ بیدار ماند تا شوت خود را دفع کند و تمام نیمکت چسلیا روی پایش به او پیوست. VAR گفت نه. یکی از آن لحظات “هرجای دیگر خطا است”، و با توجه به اینکه اسمیت سعی نمی کرد توپ را بازی کند، ممکن بود عواقب جدی داشته باشد.
خوشبختانه، به زودی به یک موضوع بحث برانگیز تبدیل شد. میسون مانت در رحیم استرلینگ لغزید، که برای اولین بار ضربدر اینچی عالی او باعث شد کای هاورتز سر بخورد تا مارک تراورز را پشت سر بگذارد. دستهای پاتر از جیبهایش شلیک میکردند تا هوا را با ذوق زده کنند. تسکین.
هشت دقیقه بعد، چلسی برتری خود را دو برابر کرد. این بار هاورتز به ارائهدهنده تبدیل شد، و یک توپ شل را بازیافت کرد تا کوه را بالا ببرد. در صد و پنجاهمین شروع او در چلسی، بیگودی 20 یاردی، عالی و کم ارتفاع او در گوشه ای قرار گرفت.
تمام استمفورد بریج بر این باور بود که چلسی یک سوم هم داشت، اما جشن پاتر از پایان پولیسیچ به سرعت به اعتراض تبدیل شد، زمانی که داور، سیمون هوپر، آمریکایی را پنالتی کرد.
ثمره نیمه ابتدایی متأسفانه بورنموث یک ضربه ایستگاهی فیلیپ بیلینگ بود که کپا آریزابالاگا با وجود سطح لغزنده به راحتی با آن برخورد کرد. نمره کامل برای تلاش اما آنها به سختی می توانستند لمس کنند.
ترکیب جیمز با رحیم استرلینگ، که خط لمسی مناسب را در آغوش گرفته بود، برای آنها خیلی زیاد بود. بسیاری از حاضران باید کلمات “اگر فقط” را به زبان می آوردند زیرا هر دو تراورس را در وقت های تلف شده نیمه اول آزمایش کردند.
سطح عملکرد چلسی پس از شروع مجدد مسابقه به سختی کاهش یافت، اما متأسفانه قلب آنها کاهش یافت.
جیمز در حالی که چشمانش به جای دیگری بود پایین رفت و صورتش را دستانش پوشانده بود. وقتی جیمز بی حرکت دراز کشیده بود، سکوت فرود آمد. همه حاضران معنی آن را می دانستند. “ریس جیمز، او یکی از خود ماست” در اطراف زمین طنین انداز شد. مدافع کناری حداقل بدون کمک به سمت پایین تونل رفت، اما قیافه اش بیهوده بود.
استرلینگ حتی بدون شریک سمت راست خود به خیره شدن ادامه داد. مستقیم، متین و برقی، دویدن مهیج او سزاوار بهتر از پایانی بود که هاورتز بدن باز ارائه کرد. سپس، شاید با الهام از استرلینگ، Mount به جلو پرواز کرد و یک نجات هوشمندانه از Travers به ارمغان آورد.
این که بورنموث باعث ایجاد چند عصبانیت دیرهنگام شد تا حد زیادی به دلیل شلختگی چلسی بود. آریزابالاگا ضربه رایان کریستی تعویضی را مهار کرد و پاتر چندین بار با ناامیدی به زمین ضربه زد.
کار انجام شد. به سمت بعدی.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.