کامیون‌های مواد غذایی متعلق به بومیان آمریکا نیومکزیکو را با طوفان می‌برند | غذا

تیاو در خارج از یک کامیون مواد غذایی بژ و پوشیده از برچسب، زمانی که شرکت کنندگان در جشنواره سالانه گلابی خاردار نیومکزیکو برای ناهار شرکت کنندگان در آلبوکرکی طولانی تر می شوند. در حالی که در صف منتظر می مانند، شرکت کنندگان سعی می کنند بین یک ساندویچ بوقلمون با شربت میوه کاکتوس، یک سالاد با لایه ای از دانه های کینوا و تاج خروس و مجموعه ای از گزینه های دیگر تصمیم بگیرند. کامیون غذا Manko است و سرآشپز آن، Ray Naranjo، یکی از بسیاری از سرآشپزهای بومی آمریکایی است که صحنه کامیون غذا در جنوب غربی را دوباره تعریف می کند.

در حالی که رستوران‌های متعلق به بومیان آمریکا مانند Owamni و Wahpepah’s Kitchen اخیراً توجه ملی را به خود جلب کرده‌اند، کامیون‌های مواد غذایی متعلق به بومی‌ها مسیر خود را ایجاد می‌کنند – در بزرگراه‌های گرد و غباری و پس‌زمینه‌های نیومکزیکو سفر می‌کنند تا دستور العمل‌های بومی را برای مشتریان بیاورند.

نیومکزیکو سومین جمعیت بومی آمریکا را در ایالات متحده دارد. اما تعداد کمی از رستوران های ایالتی در واقع متعلق به بومی ها هستند. در نتیجه همه‌گیری کووید-19 و تأثیر آن بر صنعت رستوران‌داری، سرآشپزهای بومی به طور فزاینده‌ای برای راه‌اندازی کسب‌وکار خود به کامیون‌های حمل غذا روی می‌آورند.

دکتر آریل دی اسمیت، موسس و میزبان پادکست The Food Truck Scholar، می‌گوید بسیاری از این کامیون‌های غذا برای ارائه «تجربه‌های غذاخوری چهار ستاره» برای مکان‌هایی که ممکن است به آنها دسترسی نداشته باشند، ساخته شده‌اند.

اسمیت می‌گوید بسیاری از رنگین پوستان – که در طول نسل‌ها به دلیل ثروت به حاشیه رانده شده‌اند – انتخاب می‌کنند کامیون‌های غذا را باز کنند، زیرا مقرون به صرفه‌تر از رستوران هستند. به همین دلیل، او اضافه می‌کند که در تماشای سفر کامیون مواد غذایی قدرت منحصر به فردی وجود دارد. این به مشتریان “احساس سرمایه گذاری و مشارکت” می دهد.

در اینجا سه ​​کامیون غذا وجود دارد – که توسط سرآشپزهایی از پوبلوهای شمالی نیومکزیکو راه اندازی شده است – که در حال عبور از ایالت هستند و یک پایگاه مشتری وفادار ایجاد می کنند.

مانکو: فیوژن بومی آمریکا

در سال 2013، در حالی که او برای مدرک بازرگانی در اسپانیولا تحصیل می کرد، تنها چند مایل دورتر از خانه خود در سانتا کلارا، ری نارانجو به Pueblo Food Experience پیوست.

این پروژه که توسط روکسان سونتزل، مجسمه‌ساز و ذخیره‌کننده دانه سانتا کلارا تأسیس شد، از 14 داوطلب از تبار پوئبلو خواست تا سه ماه را صرف خوردن غذاهایی که در دسترس اجدادشان بود، قبل از تماس با اروپا صرف کنند. اگرچه نارانجو – که سانتا کلارا و اوداوا است – بیش از یک دهه را به عنوان سرآشپز، عمدتاً در آشپزخانه های کازینو بومی، کار کرده بود، این تجربه رابطه او با غذاهای بومی را تغییر داد.

زمانی که او کار بعدی خود را در ال مونته ساگرادو در تائوس شروع کرد، نارانجو گفت که به دلیل “معرفی مواد بومی به غذای خوب” مورد توجه قرار گرفت. او این تعهد را به چند نقش بعدی خود در استراحتگاه فرشته آتش و مرکز فرهنگی پوئبلو هند در آلبوکرکی آورد تا اینکه در اوایل سال جاری کامیون غذای خود به نام مانکو را افتتاح کرد.

نارانجو غذاهای راحتی در کامیون‌های غذای معمولی را سرو می‌کند، اما با رنگ‌های بومی آمریکایی. به جای سرو یک همبرگر ساده، آنها یک همبرگر شیلی سبز بوفالویی دارند. به جای یک ساندویچ بوقلمون معمولی، یک ساندویچ بوقلمون تمپورا کاکتوس. در نهایت، نارانجو امیدوار است که مانکو را ببیند که به یک کافه آجری تبدیل شده است. کامیون مواد غذایی یک پل مفید است. او می‌گوید: «این به شما امکان می‌دهد تمام مطالعات بازار خود را انجام دهید، واقعاً مواد و آیتم‌های منوی خود را در برابر حجم بالا آزمایش کنید.

Manko نام خود را از کلمه Tewa به معنای “بیا و بخور” گرفته شده است و تمرکز بر فیوژن کلید اهداف نارانجو به عنوان یک آشپز است. اگرچه او متعهد به استفاده از مواد بومی است – “چه چیزی تحت تأثیر مواد بومی قرار نمی گیرد؟” او می پرسد، با اشاره به ذرت، گوجه فرنگی و سیب زمینی که در بسیاری از آشپزی مدرن بسیار مهم هستند – تأثیرات اروپایی، آسیایی و آفریقایی نیز در دستور العمل های او وجود دارد.

“من احساس نمی کنم که باید به عقب برگردیم [to entirely precontact cooking]حتی اگر بخواهید به عقب برگردید، دروغ می‌گویید.» نارانجو می‌گوید که روش‌هایی را که غذاهای بومی وارد غذاهای سراسر جهان شده‌اند را بررسی می‌کند و به نوبه خود آزمایش می‌کند که چگونه آن طعم‌های جهانی می‌توانند ترکیب جدیدی از بومیان آمریکا ایجاد کنند.

Yapopup: غذای روح بومی

زمانی که رایان رینبرد تیلور شروع به پختن غذاهای ویژه برای تحویل در ماه های اول همه گیری کووید-19 کرد – پس از اینکه کارفرمای او، Four Seasons در سانتافه، بسیاری از کارکنان آشپزخانه خود را مرخص کرد – بلافاصله متوجه شد که می خواهد نام سرمایه گذاری خود را چه کسی بگذارد. بعد از.

در سال 1680، مردی به نام پوپای – که مانند تیلور از اوکای اوینگه پوبلو بود – رهبری پوبلوهای نیومکزیکوی امروزی را در شورش علیه استعمارگران اسپانیایی، که امروزه به عنوان شورش پوئبلو شناخته می‌شود، رهبری کرد. تیلور با ترکیب کردن کلمات «پاپ‌آپ» و «پوپای» به‌عنوان رسماً Yapopup را راه‌اندازی کرد، آشپزخانه‌ای مسافرتی که بر غذای روح بومی متمرکز بود.

تیلور گفت که نارانجو کلید شروع پروژه بود. او گفت: «آشپز ری قطعاً بزرگترین تأثیر من، بزرگترین معلم من است. ما با هم فامیلی نداریم، هیچ ارتباط خانوادگی نداریم، اما او هرگز من را رها نکرده است.»

تیلور با همکارانش Gabe Borrego، Josh Phillips و Alejandrino Medina شروع به جستجوی دستور العمل های غذای راحت از سرتاسر جهان کرد که بتوانند آن را به صورت پوئبلو بچرخانند. یکی از بزرگترین موفقیت‌های آن‌ها pueblo birria tacos هستند. تیلور با قرض گرفتن پوسته تورتیلا و پنیر Oaxaca که تاکوهای qusabirria را در بیشتر مکزیک محبوب می کند، خورش جشن مادربزرگ و چیلی قرمز پرورش یافته در نیومکزیکو را جایگزین فیل بریا و چیلی Coahuila کرد.

تیلور به سرعت متوجه شد که Yapopup می‌تواند با آزمایش غذاهای راحتی که از قبل دوست دارند، افرادی را که عادت به امتحان کردن غذای پوبلو ندارند، بیاورد و همچنین به افرادی که «روی Rez چسبیده‌اند» اجازه می‌دهد «غذای متفاوتی را امتحان کنند» اگر آن آشنایی پوبلو را نداشت، هرگز تلاش نمی‌کرد.

لوگویی که او برای نشان دادن Yapopup – یک بیگانه سبز که شبیه عروسک کاچینا طراحی شده بود – به معنای مشابهی دارد. من می خواهم یک برند متعالی باشم. من می‌خواهم چیزی باشم که مربوط به این زمین نیست، اما همچنین می‌خواهم این پیوندها را به پوئبلو خود بازگردانم.» تیلور گفت. از زمانی که Yapopup راه اندازی شد، تیلور به همراه سایر سرآشپزهای بومی از نیویورک تا سانفرانسیسکو به تور کشور پرداخته و به آشپزی می پردازد، به این امید که انتظارات خود را برای افتتاح رسمی کامیون غذای Yapopup در سال آینده ایجاد کند.

Over the Moon: Frybread خانوادگی

وقتی مین آرکورو بچه بود و در کوچیتی پوئبلو بزرگ می شد، او و مادرش سنت فروش نان سرخ کردنی در کنار جاده را داشتند. در گذرگاهی پرطرفدار چادر و میز برپا می کردند و خمیری را که در خانه تهیه کرده بودند برای هر رهگذری که هوس طعم آشنا را می خواست سرخ می کردند.

آرکوئرو گفت: من همه چیز را از مادرم یاد گرفتم. نه فقط در مورد آشپزی، بلکه در مورد زندگی. او و مادرش همیشه رویای آن را داشتند که روزی آن را بزرگ کنند و چیدمان کنار جاده خود را به یک کامیون حمل غذا منتقل کنند. اما در سال 2003، مادر آرکورو بر اثر سرطان سینه درگذشت. پس از آن، رویای آنها برای باز کردن یک کامیون مواد غذایی به راه آرکورو برای حفظ حافظه مادرش تبدیل شد.

در سال 2020، درست قبل از شروع همه گیری کووید-19، این هدف به واقعیت تبدیل شد. Arquero کامیون غذایی Over the Moon را باز کرد و شروع به سرو تاکوهای هندی (نان سرخ شده با لوبیا، گوشت چرخ کرده، کاهو، گوجه فرنگی، پنیر چدار و چیلی سبز) و همچنین پای فریتو کرد. کامیون حمل غذا نام خود را از نام مستعار “ماه” که پسر عموی آرکورو در کودکی به او داده بود، گرفته بود.

اگرچه کامیون شروع به کندی کرد و در بدترین شرایط همه‌گیری متوقف شد، اما آرکوئرو می‌گوید تجارت دوباره در حال افزایش است. آنها در بازارهای محلی مانند Bien Mur از Sandia Pueblo، جشن های تعطیلات و رویدادهای مدرسه در سراسر نیومکزیکو ظاهر شده اند.

Frybread تاریخچه پیچیده ای در جوامع بومی دارد: اولین بار توسط خانواده های ناواهو ساخته شد، زمانی که آنها به زور از سرزمین های سنتی خود به فورت سامنر نقل مکان کردند، در طول یک سفر 300 مایلی معروف به “Long Walk”، زمانی که بسیاری از آنها فقط به این مکان دسترسی داشتند. آرد، شکر، نمک و گوشت خوک که توسط ارتش آمریکا به آنها داده شده است.

علیرغم آن گذشته دردناک، استقامت کرده است، و حتی راه خود را در سنت ها بافته است. آرکوئرو می‌گوید نان سرخ‌کرده در غذاها و رویدادهای خاص در کوچیتی نقش اساسی دارد. او از مادرش یاد گرفت که در تهیه آن دقت خاصی داشته باشد. او درباره منوی Over the Moon می گوید: «تقریباً همه چیز دست ساز است. او تا همین اواخر با خرید یک همزن صنعتی، 50 تا 75 پوند خمیر را برای هر رویداد با دست تهیه می کرد.

او گفت: “برای اینکه ببینم چطور شروع کردم و الان در کجا هستم، مثل این است که، وای، نمی توانم باور کنم که اینجا هستم.” “من همه این کارها را برای مادرم انجام می دهم. من او را با روحیه اینجا دارم، اما اکنون این تجارت را دارم.»