افزایش صفوف پدرانی که در خانه می‌مانند می‌تواند نشانه اصلی همه‌گیری باشد | والدین و فرزندپروری

در آنجا او به طور تصادفی به صفحه نمایش ما برخورد می کند، نمی تواند موهای دختر کوچکش را ببافد، یا متوجه نمی شود ماشین لباسشویی چگونه کار می کند، یا کودکش را آرام نمی کند. پیام اصلی کلیشه فراگیر و بدبخت پدر به ظرافت یک پتک است: پدران مراقب درجه دوم هستند و ارزش آنها در جای دیگری نهفته است.

با این حال، تجزیه و تحلیل نشان می دهد که برای تعداد فزاینده ای از مردان، این کلیشه نه تنها منسوخ شده، بلکه گسترده است. از سال 2019، تعداد پدرانی که در خانه می‌مانند – که تصور می‌شود می‌توانند به یک قیطان فرانسوی ضربه بزنند و بدانند نرم‌کننده در کدام قسمت قرار می‌گیرد – از سال 2019 یک سوم افزایش یافته است.

بر اساس تجزیه و تحلیل داده‌های اداره ملی آمار، از هر نه والدینی که در خانه می‌مانند، یک نفر پدر هستند، در حالی که در سال 2019 از هر 14 نفر یک نفر افزایش یافته است. البته این ارقام فقط یک عکس فوری هستند و واقعیت این است که تعداد زنان هنوز هم در ردیف والدین خانه‌نشین بسیار بیشتر از مردان است. اما تعداد مادران خانه نشین در حال حاضر 11 درصد در سه سال گذشته کاهش یافته است.

چه خبر؟ در گرداب همه‌گیری، برخی پیشنهاد کردند که می‌تواند بریده‌ای از پوشش نقره‌ای در ابر سیاه و سفید وجود داشته باشد: چیزی کمتر از یک تغییر اساسی در نقش‌های والدینی نیست، که شاید شامل پدرانی باشد که مراقبت تمام وقت را یک امکان می‌بینند. تحقیقات حاکی از آن است که در حالی که زنان در طول قرنطینه بار سنگین مراقبت از کودکان را متحمل می‌شوند، کمتر می‌توانند بدون وقفه کار کنند و از نظر اقتصادی بیشتر آسیب می‌بینند، میزان زمانی که مردان با فرزندان خود می‌گذرانند افزایش یافته است. برای بسیاری از مردان، ممکن است نه تنها نحوه کار، بلکه نحوه تلقی آنها از نقش خود در خانواده نیز تغییر کند.

و حداقل بخشی از این دگردیسی به نظر می رسد که دوام داشته باشد. تحقیقات موسسه خیریه Fatherhood نشان می دهد که مردان 18 درصد بیشتر از سال 2015 برای مراقبت از کودکان بدون مزد و 14 درصد بیشتر برای کارهای خانگی هزینه می کنند. تغییر در تکالیف خانه نیز قابل توجه بوده است: پدران شاغل 37 درصد از زمان کار خود را در خانه سپری می کنند (در مقایسه با 27 درصد از زمان مادران شاغل (از 6 درصد، 6 درصد در سال 15-2014 افزایش یافته است).

این امکان وجود دارد که یک دوره اجباری در خانه و ساعت‌های بیشتر با فرزندانشان مهارت‌های بسیاری از پدران را تقویت کرده باشد و شاید به برخی اعتماد به‌نفس را بدهد که برای تبدیل شدن به مراقبان اولیه، از کار خارج شوند.

برخی از اینها ممکن است اقتصادی باشد: نمای طولانی تعداد مردانی را نشان می‌دهد (داده‌ها به طور خاص در مورد پدران تنها در سال 2018 شروع شد) که به دلایل خانوادگی و خانگی پس از بحران‌های اقتصادی افزایش یافتند و در دهه 1990 و 2010 افزایش یافتند. ما قبلاً می دانیم که بیش از 600000 “کارگر مفقود” از زمان شیوع بیماری همه گیر در اقتصاد بریتانیا از دست رفته اند.

کارشناسان حدس می زنند که این بیماری همه گیر به دلیل فرسودگی شغلی و ارزیابی مجدد اولویت ها باعث استعفای بزرگی شد. به نظر می رسد که بسیاری از والدین شاغل دریافته اند که دوست دارند زمان کمتری را برای رفت و آمد و زمان بیشتری را با فرزندان خود بگذرانند. همانطور که یکی از پدرها می گوید: “اگر در دفتر کار بودم، فکر نمی کنم به ذهنم خطور می کرد که پدری خانه نشین شوم.”

شاید این یک داده کوتاه باشد، اما تحقیقات فزاینده ای نشان می دهد که سبک های فرزندپروری در حال تغییر است – مادران بیشتر کار می کنند، پدران بیشتر مراقب هستند. چرا مهم است؟ همانطور که تحقیقات اخیر در مورد نگرش‌های نقش جنسیتی نشان می‌دهد، این «پدران جدید» می‌توانند باعث «رشد تصاعدی در برابری‌طلبی جنسیتی در طول نسل‌ها» شوند. انگشتان ضربدری.