به گزارش دپارتمان اخبارسیاسی پایگاه خبری آبان نیوز ،
کلام نهایی
با نزدیک شدن به تاریخ انقضای آن در 3 ژانویه، کمیته ماه های آخر خود را در جنون فعالیتی سپری کرد که گهگاه با مشاجرات تلخ خدشه دار می شد. جای تعجب نیست که چنی در مرکز درگیری ها قرار داشت. یکی از موارد اختلاف بر سر اصرار او بر این بود که کمیته ارجاع جنایی ترامپ را انجام دهد. جان ایستمن، وکیلی که به ترامپ توصیه کرد که پنس می تواند انتخابات را لغو کند. و دیگران به وزارت دادگستری، که در ابتدا لوفگرن را به عنوان یک حرکت نمادین توخالی مورد توجه قرار دادند، تا اینکه تامپسون وارد عمل شد و به ایجاد اجماع در مورد موضع چنی کمک کرد.
در داخل بسیار بحث برانگیزتر موضع قاطع چنی بود مبنی بر اینکه گزارش نهایی کمیته در درجه اول بر رفتار نادرست ترامپ تمرکز دارد، در حالی که نقش بازیگران خشن داخلی، سازمان دهندگان مالی آنها و هواداران آنها در اجرای قانون را به حاشیه می برد. با اطلاع از این تصمیم در اوایل نوامبر، کارکنان فعلی و سابق به طور ناشناس خشم خود را به رسانههای خبری ابراز کردند. برخی از اعضا خود را با کارکنان ناامید همسو کردند، در حالی که سایر اعضا با چنی موافق بودند که برخی از فصول تهیه شده توسط دستیاران مختلف با استانداردهای کمیته مطابقت ندارد. با این حال، زمانی که سخنگوی چنی در 23 نوامبر به واشنگتن پست ادعا کرد که برخی از کارکنانی که پیش نویس مطالب را برای گزارش ارسال می کنند، دیدگاهی را ترویج می کنند که «حاکی از نژادپرستی ذاتی جمهوری خواهان است» برای برخی اعضای کمیته بیش از حد به نظر می رسید.
کارکنان ارشد در طول مدت تصدی کمیته در شرایطی کمتر از دوستانه استعفا داده بودند. دنور ریگلمن، مشاور فنی ارشد و نماینده سابق جمهوریخواه کنگره پس از اینکه چند عضو کمیته مظنون به افشای مطالبی در رسانههای خبری شدند (که او این کار را تکذیب میکند) کار دیگری را ترک کرد. در ماه سپتامبر، آماندا ویک، دادستان فدرال پیشین و دیگران به دلیل اختلاف نظر در مورد جهتگیری کمیته، اختلاف نظر داشتند. و در ماه نوامبر، نارضایتی مشابه، کندیس فینیکس، که تیم بنفش را در حال تحقیق درباره افراطگران داخلی رهبری میکرد، مجبور کرد تا از وظایف خود کنارهگیری کند، حتی در حالی که گزارش نهایی به مراحل پایانی خود نزدیک میشد.
نوشتن گزارش همچنان درهم و برهم بود. سردرگمی زیادی در مورد نحوه نگارش گزارش و نقش افراد مختلف در جمع آوری آن وجود داشت. پس از ماهها ناکارآمدی و درگیری درونی، توماس جوسلین، نویسندهای که توسط چنی همراه شد و زمانی به او گفته شد که بالاخره روی پیشنویس کار نخواهد کرد، در نهایت پیشنویسهایی را ارائه کرد که بخشهای مهمی از گزارش را تشکیل میدهند. محصول نهایی، با این حال، یک پروژه گروهی بود، و نگرانی هایی را ایجاد کرد که شبیه به آن خوانده شود.
در میان این تنشها، یک عامل به تقویت کمیته در آخرین روزهای همکاری با یکدیگر کمک کرد. چهار نفر از 9 عضو آن یا در طول دوره میاندورهای 2022 شکست خوردند (چنی و لوریا) یا تصمیم گرفتند از کنگره بازنشسته شوند (کینزینگر که منطقهاش به نفع دموکراتها و مورفی دوباره ترسیم شده بود). وقتی دسامبر فرا رسید و اثاثیه آن چهار عضو در حال خروج از واشنگتن برداشته شد تا راه را برای سرنشینان جدید باز کنند، آخرین وظیفه ای که آنها انجام دادند این گزارش بود: یک سند تقریباً 450000 کلمه ای که در وب سایت کمیته قرار می گرفت. مانند هر گزارش کمیته قبل از آن، متن به دفتر انتشارات دولت ایالات متحده در خیابان کاپیتول شمالی فرستاده میشود تا چاپ شود، دارای گرافیکهای رنگارنگ و فونتهای جذابی است که معمولاً در یک نشریه دولتی یافت نمیشود – آخرین درخواست برای مخاطبان بزرگتری که شروع شد. زمانی که کمیته از جیمز گلدستون خواست تا تیم تولید خود را در می 2022 جمع کند.
اینکه چند نفر این سند را میخوانند و با شواهدی که در اختیار دارد قانع میشوند، غیرقابل دانستن است، اما در کنار این موضوع. دفتر انتشارات دولتی یک مؤسسه فدرال هولناک است که با قطعنامه کنگره در سال 1860 ایجاد شد و در سال 1861، پس از تحلیف لینکلن و درست قبل از اینکه کشور وارد جنگ داخلی شود، شروع به کار کرد. رونوشتهای کاخ سفید واترگیت در سال 1974 و گزارش کمیسیون 11 سپتامبر در سال 2004 را چاپ کرد. به زودی کمیته 6 ژانویه و یافتههای آن را نیز به عنوان اثر ماندگار یک تحقیق کنگره که بر اساس این باور پیشفرض شده بود، در پرونده تاریخی آمریکا قرار داد. که اگر دموکراسی مقدس بود، پس وظیفه بررسی حمله به آن نیز همین بود. قاضی لوتیگ درباره تلاشهای کمیته میگوید: «کنگره بالاترین تعهد را برای برگزاری این جلسات داشت. و این جلسات خود تاریخی بوده اند و شاید هرگز تکرار نشوند.»
رابرت دریپر یکی از نویسندگان این مجله است. او نویسنده اخیراً “سلاح های توهم جمعی: وقتی حزب جمهوری خواه عقلش را از دست داد” است.
فیلیپ مونتگومری عکاسی است که کار فعلی او وضعیت شکسته آمریکا را روایت می کند. تک نگاری جدید عکاسی او، “آینه آمریکایی” اوایل امسال منتشر شد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.