مهاجران در نزدیکی مرز ایالات متحده با انتظار سرد برای حکم کلیدی پناهندگی روبرو هستند

ال پاسو، تگزاس — آرایشگر گریزل گارسس از یک سفر چهار ماهه دلخراش از زادگاهش ونزوئلا از طریق جنگل‌های استوایی، مراکز بازداشت مهاجران در جنوب مکزیک و سپس سواری‌های ریلی به سمت شمال به سمت مرز ایالات متحده جان سالم به در برد.

اکنون در سمت مکزیکی ریو گراند در مقابل ال پاسو، تگزاس، او مشتاقانه منتظر تصمیم دادگاه عالی ایالات متحده در مورد محدودیت های پناهندگی است که انتظار می رود او و هزاران مهاجر دیگر را در گذرگاه های حدود 1900 مایلی (3100 کیلومتری) مرز از تگزاس تحت تاثیر قرار دهد. به کالیفرنیا و او این کار را در حالی انجام می دهد که در خارج از خانه زندگی می کند زیرا دمای زمستان در بیشتر مناطق ایالات متحده و آن سوی مرز پایین می آید.

او از فرار از سختی‌های اقتصادی گفت که فقط برای یافتن سختی‌های بیشتر، مثلاً در دمایی که به 20 درجه سانتیگراد (زیر 1- درجه سانتیگراد) در شب می‌لرزید، سردتر از آنچه تا به حال تجربه کرده بود.

گارس که دختر مدرسه‌ای را به امید اینکه با شوهرش به آمریکا برود، گفت: «تو فقط خودت را به رحمت خدا بسپار.

پس اندازشان تمام شده، بعضی روزها غذا نمی خورند. و در روز پنج‌شنبه، گارس منتظر ماند و تماشا کرد که صدها مهاجر صف تشکیل داده‌اند تا به تدریج از دروازه‌ای در حصار مرزی برای رسیدگی توسط مقامات مهاجرت ایالات متحده عبور کنند. او از اخراج فوری تحت محدودیت های فعلی پناهندگی می ترسد و جرات عبور از آب های کم عمق ریو گراند را ندارد.

ده ها مهاجر شب های خود را در کناره های سیمانی رودخانه سپری کرده اند و منتظر اخباری در مورد تغییرات احتمالی در محدودیت های پناهندگی اعمال شده در مارس 2020 هستند. در ال پاسو، پیاده روها به عنوان محل زندگی خارج از ایستگاه اتوبوس و یک کلیسا برای برخی عمل می کنند. مهاجرانی که هنوز نمی توانند در شبکه در حال گسترش پناهگاه هایی که توسط شهر و گروه های مذهبی ساخته شده اند، فضایی پیدا کنند.

در سیوداد خوارز، گروهی از مهاجران ونزوئلایی زیر پتوها در کنار آتش در یک کوچه خاکی جمع شده بودند.

رافائل گونزالس، 22 ساله، اهل لاگوایرا در سواحل کارائیب، گفت: «ما اهل ساحل (ونزوئلا) هستیم که آفتاب زیادی دارد و سرما بر ما تأثیر می گذارد. پناهگاه اینجا بسیار پر است. … و این بدان معناست که نوبت ماست که اینجا باشیم و کمی آتش بزنیم.»

در همان نزدیکی، مهاجران از ونزوئلا و آمریکای مرکزی به یک پناهگاه سه اتاقه بدون تخت پناه بردند و شانه به شانه در میان پتوهای روی یک کف سیمانی دراز کشیده بودند.

کشیش الیاس رودریگز از وزارت Casa Nueva Voz در هفته های اخیر پس از افزایش نگرانی در مورد ظهور یک “شهر چادری” کوچک در امتداد ریو گراند بدون حتی یک شیر آب، تعمیر یک ساختمان متروکه را برای باز کردن پناهگاه آغاز کرد.

رودریگز گفت: «بیرون مردمی هستند که آتش می زنند، مردمی که کنار در منتظر هستند، زیرا ما فقط 135 فضا داریم.

ممنوعیت پناهندگی دوره دولت ترامپ – عنوان 42 – این هفته توسط جان رابرتز، رئیس دیوان عالی کشور تمدید شد. مشخص نیست تصمیم قطعی دیوان عالی چه زمانی صادر می شود. دولت بایدن از دادگاه خواست تا محدودیت ها را لغو کند، اما نه قبل از کریسمس.

بر اساس عنوان 42، مقامات 2.5 میلیون بار پناهجویان را در داخل ایالات متحده اخراج کرده اند و اکثر افرادی را که در مرز درخواست پناهندگی کرده اند، به دلیل جلوگیری از گسترش کووید-19 طرد کرده اند.

عنوان 42 برای همه ملیت‌ها اعمال می‌شود، اما بیشتر مردم کشورهایی مانند مکزیک، گواتمالا، هندوراس، السالوادور و اخیراً ونزوئلا را تحت تأثیر قرار داده است.

حامیان مهاجرت برای پایان دادن به استفاده از عنوان 42 شکایت کرده‌اند و می‌گویند این سیاست برخلاف تعهدات آمریکا و بین‌المللی در قبال افرادی است که از آزار و شکنجه فرار می‌کنند و اکنون که درمان‌های کرونا بهبود یافته است قدیمی شده است.

ایالت های متمایل به محافظه کاران به دادگاه عالی اعتراض کردند و هشدار دادند که افزایش مهاجرت به خدمات عمومی آسیب وارد می کند و باعث “فاجعه بی سابقه” می شود که می ترسند دولت فدرال برنامه ای برای مقابله با آن نداشته باشد.

صدها مهاجر در پارکی در ماتاموروس، مکزیک، نزدیک براونزویل، تگزاس، یک اردوگاه موقت – با کیسه‌های پلاستیکی سیاه برای چادرها – ایجاد کردند.

کارلوس هرناندز، پلیس نظامی سابق نیروی دریایی ونزوئلا، که پس از اخراج اخیر خود از ایالات متحده، در سرما می لرزید، گفت که او، همسرش و دختر 3 ساله شان اخیراً در رودخانه سرد دست و پنجه نرم کردند، اما پس از رسیدن به رودخانه برگشتند. طرف دیگر.

هرناندز گفت که به دلیل امتناع از دستورات برای اقدام علیه مخالفان دولت در نیروی دریایی، با مقامات مافوق در ونزوئلا درگیری داشته است. او گفت که امیدوار است دوباره عبور کند و در نهایت به کانادا برسد.

در سیوداد خوارز، ادوین لوپز از تگوسیگالپا، هندوراس، گفت که او سه ماه پیش به همراه همسر و سه پسرش 4، 9 و 13 ساله وارد شد. او گفت که آنها یک بار پس از عبور از ایالات متحده برای درخواست پناهندگی اخراج شده اند.

با کاهش دما در روز پنجشنبه، آنها پتوهایی را در کف یک پناهگاه در یک تخت مرتب چیدند.

ما احساس خوبی داریم، ما راحت هستیم. واقعاً آنطور نیستیم که بخواهیم در خانه خودمان باشیم، اما چه چیزی بیشتر می توانیم بخواهیم؟» لوپز گفت. این بهتر از بیرون بودن، تحمل سرما، قرار گرفتن در معرض سرقت (و) آزار است.»

———

اسپگات از تیجوانا، مکزیک گزارش داد. فابیولا سانچز، نویسنده آسوشیتدپرس در این گزارش از ماتاموروس، مکزیک مشارکت داشت.