مقاومت و اشک های پناهندگان اوکراینی در مرز لهستان

الیزاوتا به من و میکروفون نگاه کرد. داشتم به سمتش دراز می کشیدم. نفس عمیقی کشید مادرش به او نگاه کرد و دستش را به او داد.

در آن لحظه قبل از اینکه الیزاوتا شروع به صحبت کند، خونم یخ زد. آن ژست بین این دو نسل از زنان اوکراینی به من یک شوک الکتریکی عاطفی داد. به معنای عشق بود، یعنی درد و قدرت. الیزاوتا که هنوز به آنچه زندگی او را از روزی به روز دیگر تغییر داده بود باور نداشت، شروع به صحبت کرد.

در اوکراین، یک مشکل بزرگ وجود دارد. پوتین بچه های ما را می کشد. این همه بچه.»

گریه نمی کرد، اما اشک از چشمانش سرازیر شد. من به عنوان یک روزنامه نگار نمی توانستم هیچ فاصله عاطفی را با آنچه شاهد بودم حفظ کنم. چشمان تیری، پشت دوربین نیز پر از اشک بود و کارولینا، “چشم و گوش” محلی ما نیز نتوانست آن را نگه دارد.

در مأموریت ده روزه ما در لهستان، در مرز اوکراین، بارها و بارها همین صحنه تکرار شد. ما نتوانستیم فاصله خود را حفظ کنیم. آن موج غم و اندوه و درد که از اوکراین می آمد، همه ما را درنوردید. یک سوال تکراری همچنان در ذهنم می چرخید. چرا این همه اتفاق می افتد؟

بارها احساس می کردم که سرزده هستم. اما بارها از پاسخ متعجب شدم. این مادران، مادربزرگ‌ها یا زنان جوان می‌دانستند که حتی در خارج از خانه، حتی به عنوان پناهنده، باید نقشی را ایفا کنند.

لیوبا در مرکز اتوبوس در پرزمیشل، شهر اصلی لهستان در نزدیکی مرز اوکراین به من گفت: «جهان باید بداند. تکان خورده و همچنان در شوک، تعریف کرد که چگونه کل دنیایش زیر و رو شده است:

پوتین متجاوز است. مردم بی گناه می میرند. تانک ها همه جا تیراندازی می کنند. دختری 18 ساله با مسلسل در آنجا ایستاده است. این وحشتناک است. تانک ها در شهر هر کجا. مردم لباس نظامی به تن دارند. او را متوقف کنید وگرنه یک جنگ هسته ای رخ خواهد داد. متوقفش کن او فردا در اروپا خواهد بود. متوقفش کن.»

ورونیکا 20 ساله در یک پتوی بزرگ در مرکز اتوبوس پرزمیشل صف کشیده بود. او به من گفت که اوکراین پیروز خواهد شد زیرا «روسیه با ارتش می جنگد. اوکراین با مردم می‌جنگد.» این حس قوی تعلق و استقامت چیزی است که در تمام پناهندگانی که با آنها صحبت کردم با آن برخورد کردم.

و لیودمیلا نیز وجود داشت، یک پزشک بازنشسته 67 ساله، که تأیید کرد: “ما از آن عبور خواهیم کرد”.

سعی کرد در حین گفتن آن لبخند بزند. در آن لبخند اجباری که به گریه تبدیل شد، تمام مقاومت جمعیتی را دیدم که برای عدالت، دموکراسی و آزادی می جنگند.

آیا اینها ارزش هایی نیستند که اتحادیه اروپا بر آنها بنا شده است؟