چارلین میچل، 92، درگذشت. اولین زن سیاه پوستی که نامزد ریاست جمهوری شد

از جمله کمپین های موفق خانم میچل، تبرئه جوآن لیتل، زندانی کارولینای شمالی، متهم به قتل یک نگهبان زندان بود که به او تجاوز جنسی کرده بود. او همچنین از طرف ویلمینگتون 10، گروهی متشکل از 9 مرد سیاه‌پوست و یک زن، همچنین در کارولینای شمالی، لابی کرد که در سال 1971 به جرم آتش‌سوزی و توطئه محکوم و بعداً تبرئه شدند.

دکتر دیویس در مراسم بزرگداشت خانم میچل در سال 2009 گفت: «فکر نمی‌کنم کسی را در ارزش‌هایش ثابت‌قدم، در نگرش جمعی به زندگی، و در مسیرش به‌عنوان یک مبارز آزادی شناخته باشم».

شارلین الکساندر در 8 ژوئن 1930 در سینسیناتی به دنیا آمد. والدین او بخشی از مهاجرت بزرگ سیاهپوستان جنوبی بودند که در نیمه اول قرن بیستم به شمال مهاجرت کردند – پدرش چارلز از جورجیا و مادرش نائومی (تیلور) الکساندر از تنسی آمد.

ازدواج او با بیل میچل و مایکل ولش هر دو به طلاق ختم شد. به همراه پسرش دو برادر به نام‌های دیکن الکساندر و مایک ولفسون به یادگار مانده است.

هنگامی که او 9 ساله بود، شارلین، والدینش و هفت خواهر و برادرش به شیکاگو نقل مکان کردند، جایی که پدرش به عنوان یک باربر پولمن و یک حمل کننده هود کار می کرد. او همچنین در جنبش کارگری فعال بود و به عنوان کاپیتان حوزه نماینده ویلیام ال داوسون، یکی از معدود اعضای سیاهپوست کنگره، خدمت کرد.

خانواده در خانه‌های کابرینی مستقر شدند، یک ساختمان مسکونی با نژادهای مختلف در نزدیکی شمال شیکاگو، که مرکز سیاست‌های چپ بود. وقتی 13 ساله بود، شارلین به شاخه محلی جوانان آمریکایی برای دموکراسی، شاخه جوانان حزب کمونیست پیوست.

در اوایل دهه 1940 او قبلاً یک فعال بود و به رهبری تظاهراتی علیه تئاتر مجاور به نام ویندزور کمک می کرد، که به مشتریان سیاهپوست نیاز داشت تا در بالکن بنشینند. دانش‌آموزان سیاه و سفید که در یک مراسم جشن شرکت می‌کردند، یک روز جای خود را عوض کردند و تئاتر خیلی زود سیاست جداسازی خود را کنار گذاشت.