الکلاسیکوی امید ژاوی در برنابئو نوید دهنده شروعی جدید است | بارسلونا

تیاو تورهایی را که بارسلونا چهار بار گل زده بود، دو بار در انتهای شمالی، دو بار در جنوب، باز کرده و آویزان کرده بود. نیمکت‌ها خالی شده بودند، بطری‌ها و تکه‌های نوار در همه جا افتاده بود. و در اطراف زمین، دور تا دور آن ها صندلی های پلاستیکی، مردم دیگری را دور انداختند کلاسیک. سانتیاگو برنابئو ساکت بود به جز ماشین چمن زنی که از روی چمن رد می شد تا اینکه با یک تشویق، صدای آغوش شکسته شد. بازیکنان از قبل در اتوبوس بودند، اما ژاوی هرناندز، خوان لاپورتا، جوردی کرایف و ماتو آلمانی در کنار تونل بودند و همه چیز را وارد اتوبوس کردند.

یک ساعت پس از سوت پایان، به سمت نیمه شب و مدت ها بعد از اینکه همه به خانه رفته بودند، زمان برای آخرین نگاه و در آغوش گرفتن خرس بیشتر بود. واقعاً اتفاق افتاده بود: بارسلونا، این بارسلونا 4-0 رئال مادرید را شکست داده بود و به همین دلیل زمان برای عکس گرفتن از ژاوی و کادرش بود. برای عکس تیمی صف کشیدند: یادگاری از لحظه‌ای که بیشتر مردم فکر می‌کردند دیگر برنمی‌گردد. نه به این زودی، حداقل. اما لاپورتا اکثر مردم نیست و خیلی زود مشخص می شود ژاوی هم نیست.

در طول رقابت ریاست جمهوری بارسلونا کمی بیش از یک سال پیش، لاپورتا یک بنر بزرگ نصب کرده بود که نمای یک ساختمان 15 طبقه را در نمای برنابئو پوشانده بود، چهره‌اش خندان و شیطنت در چشمانش بود.

شعار «منتظر دیدار مجدد همه شما هستم» و این یک وعده انتخاباتی است که او به آن عمل خواهد کرد. در اولین دیدارش از پاسئو د لا کاستلانا پس از اینکه برای دومین بار رئیس جمهور شد، اولین دیدار ژاوی به عنوان مربی چهار ماه پس از آن بود و اولین بار. کلاسیک اصلاً 749 روز در آنجا بازی کرد، حتی بهتر هم پیش رفت.

ژاوی آن را «تاریخی» خواند. سرمربی بارسلونا گفت این شبی بود که ما را به یاد بسیاری از بازی های مدت ها قبل انداخت. او در بسیاری از موارد به عنوان یک بازیکن، که قبلاً یک ایدئولوگ بود، شرکت کرده بود. بسیاری از آنها را هم رهبری کرده بود و حالا به عنوان مدیر این کار را کرده بود. این یکی از مواردی بود که شاید از نظر ریاضی چندان اهمیتی نداشت – مادرید هنوز 12 امتیاز از بارسلونا جلوتر است، واقعیتی که ممکن است نقش داشته باشد – اما همچنان احساس می‌کردم که با بهترین‌های خود مطابقت دارد. شهرآورد لحظات، داستان آنها

به عنوان مربی، یوهان کرایف در سال 1995 5-0 را داشت که توسط تیم پپ گواردیولا در سال 2009 تقلید شد. فرانک رایکارد در شب 2005 که برنابئو رونالدینیو را تشویق کرد، گواردیولا نیز در سال 2009 6-2 را به دست آورد و لوئیس انریکه در سال 2015 4-0 را به دست آورد.

یکشنبه شب، ژاوی یکی از خودش را داشت.

نه اینکه نت به تنهایی این داستان را بیان کند. ناچو فرناندز از مادرید آن را به عنوان “یک بازی بسیار بد از ما، یک بازی بسیار خوب از جانب آنها” خلاصه کرد، در حالی که مربی کارلوس آنچلوتی در توضیح آن گفت: “به سادگی، آنها بهتر از ما بازی کردند” و اعتراف کرد که “همه چیز اشتباه پیش رفت”. سرفصل ها در مادرید به ناچار از کیت خود الهام گرفت، که سفید یا بنفش تیره نبود، این را «شب سیاه» بنامیم. تیبو کورتوا این اجرا را “غیرقابل قبول” خواند.

اما این نیز داستان را بازگو نمی کرد، حتی اگر حقیقت داشته باشد.

می توانست بیشتر از چهار باشد: بارسلونا 17 شوت داشت، تعداد انگشت شماری یک ضربه را از دست داد و کورتوا 6 دفع توپ را انجام داد. بارسلونا چهار بر صفر می برد اما خشمگین بود و مشتاق به تحمیل فرهنگ رقابتی و بی امان بود. آگاه باشید که این فرصتی برای انجام یک کار واقعاً احمقانه بود.

به هر حال خیلی احمقانه بود ژاوی در پاسخ به این سوال که آن را تعریف کند، گفت: “به شما، رسانه ها اجازه می دهم که این کار را انجام دهید” و آنها نیز چنین کردند. روی جلد اسپورت به سادگی گفت: “عجب!!” پیچی آلونسو، مهاجم سابق بارسا، آن را “در همان بالا با 0-5 و 2-6” اعلام کرد. موندو دپورتیوو اعلام کردمنئو”: آنها مادرید را فراری داده بودند. همانطور که سانتی گیمنز در AS بیان کرده بود، a آقای حمام: توالت مردانه نیست، اگرچه می توانید شوخی خود را در اینجا وارد کنید، اما “حمام”. یک لگد زدن، یک ضرب و شتم، یک تخریب. پس از بازی، اریک گارسیا، مدافع میانی، اعتراف کرد که بازیکنان در نیمه اول نمی‌توانستند چشمان خود را باور کنند، آنها چقدر خوب بودند.

و با این حال، حتی بیشتر از کیفیت فوتبال، احساس برتری، تاکتیکی یا سکوتی بود که در برنابئو وجود داشت. این راهی بود که با آن بازی‌های دیگر مرتبط می‌شد، نمادگرایی، هویت. لحظه. بود که، چی و جایی که اما این بود چه زمانی هم. به همین دلیل است که پیروزی دیگری در برنابئو وجود دارد که در آن می‌توان به دنبال موارد مشابه بود. در سال 2004 بارسلونا 2-1 مادرید را شکست داد. آن روز ژاوی گل برتری را به ثمر رساند. آن فصل برای آنها خیلی دیر بود که لیگ را ببرند – آنها در واقع مادرید در حال فروپاشی را اصلاح کردند، اما والنسیا قهرمان شد – با این حال دوباره احیای آنها در نیم فصل دوم را تایید کرد و آنها را برای قهرمانی در لیگ در فصل بعد آماده کرد. و فصل بعد از آن تاییدی که آنها می توانند رقابت کنند، هویتی شکل می گیرد، مسیری پیش روی آنها قرار می گیرد.

تقریباً مثل الان، یا حداقل این احساس را داشت، هر چند زودگذر که ممکن است در نهایت ثابت شود.

ژاوی گفت: ما به این نیاز داشتیم. چهار ماه از روزی که او هدایت اولین بازی خود را بر عهده گرفت، در زمان بحرانی برای باشگاه گذشته بود. در اولین خود کلاسیک، در سوپرجام اسپانیا در عربستان، او با شکست راحت شده بود، مطمئن بود که چیزی در حال ساخت است. این موضوع خنده بسیاری را از سوی بسیاری از مردم برانگیخت، اما با آمدن دنی آلوز، فران تورس، آداما ترائوره ​​و پیر امریک اوبامیانگ که در پنجره زمستانی آمدند، پدری دوباره آماده شد و دمبله حداقل در حال حاضر توانبخشی شده بود، تقویت شد. بارسلونا از آن زمان تنها یک بار شکست خورده است، آن هم به اتلتیک بیلبائو در کوپا دل ری. آنها وارد یکشنبه شدند کلاسیک بدون شکست در 11، داشتن 4 گل پنج بار در آن دوره. با این حال، قرار بود این متفاوت باشد، آزمایشی مناسب برای اینکه واقعا چقدر خوب هستند، اینکه آیا احیاء واقعی است یا خیر.

بوسکتس گفت: “ما از دوره ای آمده ایم که نتوانستیم برنده شویم.” بعد از پنج بار متوالی کلاسیک بارسلونا نه تنها پیروز شد بلکه اینگونه پیروز شد.

مربی ای با کمتر از نیم سال تجربه اروپایی، طرف آنچلوتی را جدا کرده بود، به قول ناچو «از هر نظر» بهتر از آنها.

ژاوی، روزنامه ها موافقت کردند، دکترای خود را در برنابئو گرفته بود، تیم او در حال حاضر پرواز می کند. اسپورت نوشت: “آه، کاش زودتر آمده بودی.” ال موندو مدعی شد: «دوران ژاوی شروع می شود. ال پایس تیتر این بود: «بارسلونا برگشته است».

شاید بگویید اینها اوراق هستند و حق با شماست. بنابراین بازیکنان اینجا هستند. جرارد پیکه بلافاصله پس از سوت پایان بازی نوشت: ما برگشتیم.

فقط به رقابت قهرمانی باز نمی گردم بازگشت. ما تا قهرمانی در لیگ خیلی فاصله داریم، اما خب، باید باور کنیم: این راه است. ما به همه نشان دادیم که برمی گردیم.»

اوبامیانگ که با خونسردی بازی چهارم را قطع کرده بود، گفت: “فکر می‌کنم این آغاز یک دوره جدید برای بارسلونا است و برای باشگاه عالی است.” و مانند Son Goku از Dragon Ball، مانگای ژاپنی و انیمه ماجراجویی ژست گرفت. او پس از آن توضیح داد: “وقتی توپ را در اختیار دارید، می توانید رویاپردازی کنید و من رویای برد و گلزنی را داشتم.” “سلام از بازیکن تمام شده.”

یک پاس گل هم وجود داشت. اوبامیانگ در حالی که لبخند تمام صورتش را فرا گرفت، گفت: “فران به من زنگ زد، من گفتم: باشه، فکر می کنم او تنهاست.” در ابتدا می‌خواستم تیراندازی کنم، اما وقتی او را می‌شنوم، فکر می‌کنم او بهتر از من است.» این 9 گل در 11 بازی از زمان حضور او است. او گفت: «راستش را بگویم انتظار داشتم کار خوبی انجام دهم، اما قطعاً بهتر از آن چیزی که انتظار داشتم پیش می‌رود.» این برای همه آنها صدق می کند و در اتاق رختکن سر می زدند و شعار می دادند: “بارسلون بودن بهترین چیزی است که وجود دارد.” برای مدتی اینطور به نظر نمی رسید. شاید اکنون می تواند باشد، و زودتر از آن چیزی که انتظار داشت. آلوز اصرار داشت: “ما زیاد رویا می بینیم و رویاپردازی رایگان است.” اگر، یعنی، آنها اصلاً می توانستند بخوابند.

بحران در باشگاه همچنان واقعی است، اما چیزی در حال تغییر است و این لحظه ای بود که همیشه وجود خواهد داشت، همانطور که ژاوی گفت «چیزی برای لذت بردن». فراتر از مدیر بودن، من یک culé[fan of the club]. ما اخیراً عناوین زیادی کسب نکرده‌ایم، بنابراین، البته، لحظه‌ای برای جشن گرفتن است.» در بیرون، لاپورتا منتظر بود: او مشتاق بود دوباره این مکان را ببیند و هنوز قصد رفتن به جایی را نداشت.

ژاوی و کادرش به زمین برگشتند تا از خود در صحنه ای آشنا عکس بگیرند، جایی که امیدوار بودند دوران جدیدی تازه آغاز شده باشد.