گل به خودی اسمیت با پیروزی نیوکاسل مقابل بورنموث در جام کارابائو | جام کارابائو

اندکی پس از اینکه گل به خودی آدام اسمیت باعث برتری نیوکاسل شد، Gallowgate End در یک گروه کر کوتاه “ما به ومبرلی می رویم” را شکست اما به طرز عجیبی نیمه دل بود و به زودی در هوای خنک شب تاین ساید مرد.

در سوت پایان، تیم ادی هاو به مرحله یک چهارم نهایی راه پیدا کرد، اما افتضاح کلی اجرا، عدم وجود انیمیشن غیرعادی طرفداران آنها را توضیح داد. به نظر می رسد که هنوز قبل از دیدار لستر در بازی های لیگ برتر در Boxing Day، مقداری آماده سازی قابل توجه وجود دارد.

هاو گفت: “ما در بهترین حالت خود نبودیم، اما برای آن بازی بهتر خواهیم بود.” ما به اقدام رقابتی نیاز داشتیم. بورنموث کار را برای ما سخت کرد، آنها بسیار عمیق و جمع و جور بودند و تا حدی ما در دستان آنها بازی می کردیم، اما بخشی از دلایلی که برای شکست دادن آنها تلاش کردیم، صرفاً به دلیل عدم بازی برای مدتی با هم بود. ما می دانیم که چیزهای بیشتری از تیم ما در راه است.”

یکی از بازیکنان نیوکاسل که از زنگ زدگی رینگ معاف بود، سون بوتمن بود که در هاف میانی عالی بود و کیفر مور، مهاجم خطرناک ولز بورنموث را به خوبی مدیریت کرد.

اجتناب از سقوط همچنان اولویت گری اونیل است، اما این باعث نشد که او اولین بازی خود را به عنوان سرمربی دائمی بورنموث با نام بردن از یک تیم قدرتمند ثبت کند. تنها مشکل اونیل این بود که ترکیب اصلی هاو به طور مشابه مملو از اولین انتخاب‌های منظم از جمله پنج بازیکنی بود که اخیراً از جام جهانی بازگشته‌اند.

در حالی که کالوم ویلسون، کایران تریپیه، نیک پوپ، برونو گیمارش و فابیان شر بخشی از پنج هفته گذشته را در قطر گذراندند، بقیه تیم نیوکاسل اخیراً از کمپ تمرینی هوای گرم در عربستان سعودی بازگشته اند. شاید شروع کند آنها ربطی به شوک فرو رفتن دوباره در زمستان سرد شمال شرقی داشت؟ شاید همه به سادگی یخ زدایی می کردند؟

شور و هیجان ناشی از صعود نیوکاسل به رتبه سوم در رده بالا که با یک جام نادر همراه بود، دیکته کرد که علائم «فروخته شده» سه هفته پیش در پارک سنت جیمز بالا رفت، اما یک خانه تقریباً پر تا دقیقه 26 چیزی برای تشویق نداشت. زمانی که شلیک ویلسون از مارک تراورز فرار کرد.

با پرچم دیرهنگام خط‌نما که یک آفساید بحث‌برانگیز را در برابر جو ویلاک مستعد نشان می‌داد، تشویق کوتاهی نشان داد زیرا این تلاش مردود اعلام شد.

میگل آلمیرون، شریک تهاجمی ویلسون باید در نیمه اول گلزنی می‌کرد، اما مهاجمی که قبل از جام جهانی نتوانست گلزنی را متوقف کند، پس از همپوشانی فوق‌العاده دن برن، به نوعی از فاصله نزدیک از دست رفت.

شاگردان هاو حداقل در بالا بردن سرعت نیمه دوم موفق شدند. شاید ویروسی که در تیم اونیل نفوذ کرده بود تلفات خود را می‌گرفت، اما با توجه به اینکه باتمن مرتباً مور و شرکتش را حدس می‌زد، ایده‌های بورنموث تمام شد.

با این حال، با وجود تمام مالکیت نیوکاسل، آنها فاقد وضوح در محوطه جریمه بودند و تقریباً هزینه آن را پرداخت کردند، زیرا ضربه سر شیرجه ای تهدیدآمیز مور پس از ارسال زیبای اسمیت با فاصله کمی به بیرون رفت.

کمی بعد سر اسمیت پس از گل به خودی که روایت را تغییر داد، در دستانش فرو رفت. منشأ آن یک سانتر چپ معمولی و چشمگیر بود که توسط تریپیه شلیک می شد و اگرچه این ارسال برای ویلسون در نظر گرفته شده بود، کاپیتان بورنموث در نهایت کار مهاجم را برای او انجام داد.

در حالی که شماره 9 نیوکاسل ظاهراً به خوبی از آب درآمده بود، اسمیت تحت فشار قابل توجهی قرار گرفت زیرا آنها به دنبال توپ می پریدند و فقط موفق شدند وارد دروازه خود شوند.

هنوز زمان وجود داشت تا پوپ به خوبی از دومینیک سولانکه سیو کند، اما تیم هاو – که مسلماً باید بعد از هندبال ظاهری کریس مفام یک پنالتی می گرفت – به اندازه کافی برای حذف کارفرمایان قدیمی خود تلاش کرده بود.

اونیل گفت: “من از انعطاف پذیری خود راضی بودم.” پسران در برابر تیم برتر رقابت می کردند.