بولرهای انگلیس بدون جادوگر در پاکستان طلسم کردند | تیم کریکت انگلیس

دبلیودوستداران کریکت مرغ در مورد این انگلستان جدید بحث می کنند، آنها در مورد ضرب و شتم هیاهو می کنند. خیلی بی باک! پنج بر! تمام روز! گاهی حتی هفت! و همه در آن (به جز بن فوکس، راننده تعیین شده). اگر بن استوکس و برندون مک کالوم برای ما گلزنی سریع تمام می‌کردند، واقعاً چیزی بود. اما آنها نه تست از 10 را برنده نمی شدند.

دومین چیز هیجان انگیز در مورد این دوره جدید، و شاید مهم ترین، این است که انگلیس به بولینگ حریفان خود ادامه می دهد. چه آنها با نیوزلند، هند، آفریقای جنوبی یا پاکستان روبرو شوند، هر بار که انگلیس استوکس به میدان می رود، آنها با هر 10 ویکت باز می گردند. تنها باری که آنها 20 در یک مسابقه جمع نکردند، برابر آفریقای جنوبی در لردز در ماه آگوست بود، زمانی که ضربت‌ها آن را منفجر کردند و انگلیس با یک اینینگ شکست خورد. واقعاً همه یا هیچ است.

گرفتن 20 ویکت تقریبا همیشه یک دستاورد است، اما انجام آن در پاکستان خاص است. تنها گردشگران دیگری که تا به حال به آنجا رفتند و 60 ویکت در یک سری سه آزمایشی گرفتند، سریلانکا در سال‌های 1999-2000 بود. و آنها یک شعبده باز داشتند – Muttiah Muralitharan، که 26 ویکت از این ویکت ها را با میانگین کمی کمتر از 20 بدست آورد. استوکس جک لیچ را داشت که در 44 سالگی 15 ویکت گرفت.

انگلیس حتی در اولین تست در راولپندی 20 ویکت را به دست آورد، در زمینی به قدری مسطح که شورای بین المللی کریکت به آن دو امتیاز بد داد. حکم رسمی «زیر میانگین» بود، که در ICC برای «بی‌حس‌کننده‌ای کسل‌کننده» صحبت می‌شود. و هنوز استوکس باعث شد که همه چیز اتفاق بیفتد و پاکستان را به خاطر 579 و 268 اخراج کرد.

برای فینال در کراچی، او یک چالش اضافی برای خود قرار داد: برنده شدن در یک آزمون بدون استوارت برود (در خانه در مرخصی پدری، اگرچه برای Sky کار می‌کرد) یا جیمی اندرسون (پس از بازی در برد سریال استراحت کرد). انگلستان از سال 2007، قبل از اولین بازی تست برود، در عصر هارمیسون، هاگارد و ساید باتوم، یک تست بدون حداقل یکی از این دو را برنده نشده بود.

مردم می گویند کریکت شخصیت را آشکار می کند. اما وقتی بازیکنان کریکت بیش از یک نقش دارند، ممکن است بیش از یک شخصیت را نشان دهند. استوکس غالباً سرسخت‌تر، کمتر زیرک و سرسخت‌تر از استوکس توپ‌زن است (به جز در فینال‌های جام جهانی، زمانی که شخصیت‌های او مستعد تعویض مکان‌ها هستند).

به‌عنوان یک مرد-مدیر، به نظر می‌رسد که او با تمام نیروهایش یکسان رفتار می‌کند، لبخند می‌زند و سیلی می‌زند، لاستیک‌هایشان را بالا می‌برد، ترس از شکست را از بین می‌برد. اما تفاوت آشکاری در نحوه مدیریت دو قبیله کریکت، بترها و بولرها وجود دارد.

خمیرها با دستکش بچه‌ها کار می‌شود. آنها می توانند 16 اینینگ را بدون نیم قرن انجام دهند، همانطور که زاک کرولی امسال انجام داد، و همچنان از حمایت استوکس مطمئن باشند. تحت رژیم او، تنها یک تغییر غیراجباری در پنج کشور اول ایجاد شده است. این زمانی بود که الکس لیز پس از 10 آزمایش متوالی کنار گذاشته شد. لیز که یک بازکننده قدیمی بود، سعی کرد نقاط خود را تغییر دهد اما فقط از خط آهسته (27 دوش در هر صد توپ زیر جو روت) به وسط (55 در زیر استوکس) حرکت کرد.

برای تور پاکستان، استوکس، مک کالوم و رئیسشان، مدیر عامل بانک مرکزی اروپا، راب کی، بن داکت را جایگزین لیز کرد، که در خطر تبدیل شدن به یکی از لیست طولانی استعدادهای از دست رفته ورزش انگلیسی بود. داکت ایمان آنها را با جارو کردن همه چیز قبل از خود جبران کرد و سری را با نرخ ضربه 96 به پایان رساند، حتی بهتر از بالاترین گلزن انگلیس، هری بروک (93).

استوکس با کاسه داران خود با اغماض کمتر رفتار می کند. تنها خیاطی که او هرگز کنار گذاشته خودش است. بولرهای متخصص برای اولین آزمایش او به عنوان کاپیتان رسمی اندرسون، برود و دو بازیکن اولیه – متیو پاتس و مت پارکینسون، زیر ضربه مغزی برای لیچ بودند. درز محکم پاتس به چند پیروزی اول استوکس کمک کرد، اما در پاییز او به نفع اولی رابینسون کنار گذاشته شد. چرخش پای پارکینسون بدون هیچ اثری ناپدید شد.

کاپیتان حتی می تواند با بولرهایی که افسانه هستند بی رحم باشد. پس از بازگرداندن شرکت قدیمی به عنوان جفت توپ جدید انگلستان، او برود را به سومین دریانورد، پشت سر رابینسون (و به درستی) تنزل داد. برای آن جاده راولپندی، او حمله‌ای را ترتیب داد که مانند آهنگ بسیار دوست‌داشتنی داوز، A Little Bit Of Everything بود: سه درزگر و چهار اسپینر، از جمله دو نفر دیگر، لیام لیوینگستون و ویل جکس. زمانی که مصدومیت برای لیوینگستون رخ داد، به نحوی از آف بریک های گاه و بیگاه جکس، یک فور شش به دست آمد.

در فاصله سه هفته، استوکس قبلاً سه تست خارج از کشور را به عنوان کاپیتان برنده شده است. این همان چیزی است که گراهام گوچ در سه سال موفق شد، همان چیزی است که یان بوتهام، باب ویلیس، الک استوارت و اندرو فلینتوف در 28 تست خارج از کشور برنده شدند.

او چطور اینکار را انجام میدهد؟ تا حدی با دادن مجوز به باترها برای هیجان: در پاکستان، انگلستان 104 دوش بیشتر از میزبان خود در 207 اور کمتر انجام داد، که به بازیکنان بولر فرصت داد تا تمام آن ویکت ها را بگیرند. اما این بسیار بیشتر از این است، همانطور که با تماشای استوکس در زمین می توانید ببینید.

او انرژی و اراده را ساطع می کند. او همه چیز را امتحان می کند: پنج لغزش، لغزش پا، بدون لغزش، سه میانه بازی احمقانه. او بولینگ را تقریباً دو بار بیشتر از حد انتظار تغییر می دهد. او در تمام مدت حق با آن است. او یک رئیس است و این همه تفاوت را ایجاد می کند.