ائتلاف می گوید که ارتقاء راه آهن سیدنی-ملبورن می تواند “متحول کننده” باشد | حمل و نقل

اپوزیسیون فدرال می‌گوید ارتقای خط آهن سیدنی-ملبورن که طی چند سال سفر را از 11 ساعت به 6 ساعت کاهش می‌دهد، می‌تواند برای استرالیا منطقه‌ای “متحول” باشد. از دولت آلبانی می‌خواهد که اجازه ندهد جاه‌طلبی‌های یک پروژه راه‌آهن سریع‌السیر چندین دهه مانع ارتقای فوری بیشتر شود.

بریجت مک کنزی، سخنگوی حمل و نقل ائتلاف، به آبان نیوز استرالیا گفت که او معتقد است بخش‌هایی از مسیر موجود «موانع قابل توجه اما کاملاً قابل رفع برای یک مسیر سریع‌تر دارد» – از جمله یک امتداد کلیدی بین Goulburn و Junee در نیو ساوت ولز – و منادی اقتصادی و انتشار گازهای گلخانه‌ای است. مزایایی که یک مسیر ارتقا یافته می تواند داشته باشد.

اظهارات سناتور ملی‌ها به دنبال گزارش آبان نیوز استرالیا از یک طرح ارتقای قابل توجه ارائه شده به کنفرانس سالانه Ausrail در ماه جاری، در بحبوحه نرخ بالای بی‌سابقه هواپیماهای داخلی است که باعث شده استرالیایی‌ها برای سفر ارزان‌تر قطار بین ایالتی هجوم بیاورند. حمایت در ماه های اخیر بیش از دو برابر شده است و خدمات بین سیدنی، ملبورن و بریزبن به طور معمول با ظرفیت رزرو می شود.

به گفته فیلیپ لیرد، دانشیار دانشگاه ولونگونگ، در حالی که ساخت یک خط ریلی پرسرعت ده‌ها سال طول می‌کشد، اما احداث تنها 200 کیلومتر مسیر مستقیم‌تر برای جایگزینی امتداد 250 کیلومتری خط راه‌آهن بخار موجود، در عرض چهار سال خدمات سریع‌تری ارائه می‌دهد.

پیشنهاد Laird همچنین مستلزم ساخت سه انحراف از مسیر اصلی در NSW، بین Glenlee و Mittagong، Goulburn و Yass، و Bowning و Cootamundra است – و هزینه ساخت یک خط ریلی سریع‌السیر جدید را نیز به همراه خواهد داشت.

این پیشنهاد طول راه آهن سیدنی تا ملبورن را از حدود 960 کیلومتر به 900 کیلومتر کاهش می دهد. مهمتر از همه، یک مسیر ارتقا یافته به استانداردهای مهندسی مدرن می تواند از قطارهای کج بهره مند شود – که می توانند از طریق بخش های منحنی با سرعت بالاتری نسبت به انبارهای XPT فعلی حرکت کنند.

لیرد می گوید قطارهای شیب دار می توانند با سرعت 170 کیلومتر بر ساعت – کمتر از 200 کیلومتر بر ساعت که به عنوان “سرعت بالا” در نظر گرفته می شود – حرکت کنند و سفر بین سیدنی و ملبورن را در حدود شش ساعت طی کنند، لیرد می گوید، تقریباً نیمی از زمانی که طول می کشد قطارهای XPT چندین دهه است. او به ارتقاء راه آهن مشابهی اشاره می کند که خدمات بین بریزبن و راکهمپتون را بهبود بخشید، و همچنین ارتقاء قبلی در استرالیای غربی. سایر کارشناسان ریلی از برآوردهای این طرح حمایت کرده اند.

پس از دهه‌ها بی‌عملی که خطوط ریلی بین‌ایالتی استرالیا را گرفتار کرده است، آنتونی آلبانیز از جاه‌طلبی‌های خود برای راه‌آهن پرسرعت صحبت کرده است. قبل از انتخابات فدرال ماه مه، او 500 میلیون دلار برای کارهای اولیه در راهروی سیدنی-نیوکاسل متعهد شد و در نوامبر، دولت قانونی را برای ایجاد مرجع وعده داده شده در راه آهن پرسرعت تصویب کرد.

با این حال، مک کنزی معتقد است که ارتقاء خطوط موجود می تواند مزایای فوری بیشتری را به همراه داشته باشد.

«در حالی که قطارهای بسیار سریع جذابیت زیادی دارند، واقعیت این است که دهه‌ها تا ساختن آن فاصله دارد – حتی اگر دولت‌ها در مورد آن جدی باشند. در این میان، کارهای زیادی می‌توانیم برای بهبود خطوط موجود انجام دهیم که می‌تواند زمان سفر را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.»

جاه طلبی برای راه آهن پرسرعت در استرالیا نباید به قیمت استراتژی سرمایه گذاری مستمر ما در شبکه های ریلی موجود، از جمله مسیر ملبورن به سیدنی تمام شود.

«راه‌آهن سریع‌السیر همچنین ارتباطات را به پایتخت و شهرهای منطقه‌ای که قبلاً با خدمات هوایی سریع به هم متصل شده‌اند، بهبود می‌بخشد. مک‌کنزی با اشاره به توقف‌های کلیدی منطقه‌ای پیشنهاد شده توسط Laird، گفت: ما همچنین باید به فکر ارتباطات ریلی کارآمدتر بین شهرهای منطقه باشیم – مثلاً بین آلبری و واگا واگا که می‌تواند برای هر دو مرکز منطقه‌ای دگرگون شود.

در پاسخ به سؤالات آبان نیوز استرالیا، سخنگوی وزیر حمل و نقل، کاترین کینگ، به طور خاص در مورد پیشنهاد ارتقاء مسیر سیدنی-ملبورن اظهار نظر نکرد.

سخنگوی کینگ گفت که علاوه بر رهبری تحویل سیستم راه آهن سریع السیر سواحل شرقی، مقام جدید برنامه ریزی شده دولت برای سرعت بالا “با دولت های ایالتی و منطقه ای در زمینه فرصت های سرمایه گذاری ریلی که زمان سفر را کاهش می دهد و قابلیت اطمینان را بهبود می بخشد، همکاری نزدیک خواهد داشت.”

سخنگوی دولت استرالیا گفت: “دولت استرالیا متعهد به حمایت از رشد اقتصادی و فرصت های اجتماعی از طریق اتصال سریع تر ریلی بین شهرهای بزرگ پایتخت و مراکز منطقه ای در حال رشد است.”

سرویس سریع‌تر پیشنهاد شده توسط Laird تنها در مراکز منطقه‌ای مانند Albury و Wagga Wagga توقف می‌کند، برخلاف بیش از 10 توقف در حال حاضر. Laird انتشار گازهای گلخانه‌ای و مزایای زیست‌محیطی ناشی از بردن مسافران بیشتر و مهم‌تر از همه، عملیات حمل‌ونقل از جاده‌ها و خارج از هوا و به قطارهای سریع‌تر را تبلیغ می‌کند.

لیرد تخمین زده است که طرح او فقط “میلیاردها دلار هزینه دارد، نه دهها میلیارد” که برای پروژه های راه آهن سریع السیر مورد نیاز است، و حتی با وجود محدودیت ها و هزینه های ساخت و ساز فعلی، می تواند ظرف چهار سال اجرا شود. با این حال، دولت ها باید به سرعت از این طرح استقبال کنند.