“تراز من روی صفر است”: جوانان اروپایی در اولین تجربه خود از تورم | جوانان

مندر ماه مه 2021، در حالی که بسیاری از جهان هنوز در حال پیمایش کووید-19 بودند، OECD هشدار داد که جوانان به طور نامتناسبی تحت تأثیر این بحران قرار گرفته‌اند و خطر آسیب‌های طولانی‌مدت بر روی شغل و نتایج اقتصادی آنها وجود دارد. . همچنین مشخص شد که بسیاری از جوانان از افزایش موارد افسردگی و اضطراب در مورد شغل و امور مالی شخصی رنج می‌برند. این نگرانی ها از بین نرفته اند، اما به نظر می رسد هزینه های متورم زندگی به جای بیماری همه گیر، اکنون به عنوان عامل اصلی زندگی جوانان عمل می کند. در سراسر این قاره، افراد زیر 30 سال جاه طلبی های خود را به دلیل بدتر شدن شرایط اقتصادی ناامید می کنند. برخی از آنها در مورد فشارهایی که برای گذران زندگی با آنها مواجه هستند، اغلب در حین کار و تحصیل صحبت کردند.

اجاره دادن

اجاره بها بالا، دستمزد پایین و بیکاری بالا در اسپانیا توطئه می کنند تا زندگی با والدین را به تنها گزینه برای بسیاری از افراد بیست و چند ساله تبدیل کنند. اسپانیا با 32 درصد بالاترین نرخ بیکاری جوانان را در اتحادیه اروپا و OECD دارد. آیتانا مورنو، 26 ساله، معلمی است که برای کارشناسی ارشد در رشته تفسیر تحصیل می کند. او اخیراً از فرانسه به شهر مادرید خود بازگشته است، جایی که قبلاً شغل معلمی داشت. او با مادرش زندگی می کند. من باید همزمان درس بخوانم و کار کنم و با مادرم زندگی می کنم زیرا پول کافی برای پرداخت اجاره خانه و تحصیل ندارم. زندگی تنها در مادرید غیرممکن است. من به این دلیل که کار تمام وقت ندارم، اشتراک گذاری نمی کنم و اگر 40 ساعت در هفته قرارداد نداشته باشم، هیچ کس اتاقی را به من اجاره نمی دهد.

کسانی که سعی می کنند مستقل زندگی کنند، می توانند از نظر مالی دچار مشکل شوند. دولت اسپانیا امسال کمک هزینه اجاره ویژه ای به ارزش 250 یورو در ماه برای جوانانی که کمتر از 23725 یورو درآمد دارند در نظر گرفت و منطقه مادرید هزینه حمل و نقل عمومی را کاهش داده است. دیانا پینادو، 26 ساله، یک مددکار اجتماعی در مسکن جوانان است. او اخیراً برای کمک به پرداخت مبلغ اجاره ماهانه 600 یورویی در آپارتمان کوچک 40 متری که با هم خانه و سگش کامبیا مشترک است، درخواست کمک هزینه دولت کرده است.

او گفت: “از اجاره و اشتراک گذاری خوشحالم، اما به هر حال اینطور نیست که گزینه های دیگر در دسترس من باشند. حتی با وجود اینکه این آپارتمان برای من 600 یورو در ماه هزینه دارد، به اضافه صورتحساب، من با دانستن اینکه واجد شرایط دریافت کمک هزینه هستم، به آنجا نقل مکان کردم، در غیر این صورت این کار را نمی کردم. دولت 250 یورو به من می دهد و در هنگام بودجه ریزی هر ماه یک آرامش بزرگ خواهد بود. این زندگی من را حل نمی کند، اما می توانم کمی بیشتر از آن لذت ببرم. از طرف دیگر، این کمک هزینه شما را از جهاتی محدود می کند. شما موظف هستید که قرارداد دائمی داشته باشید (که من دارم)، اما بیشتر قراردادها در صنعت من مدت دار هستند، بنابراین من نمی توانم به راحتی شغل خود را تغییر دهم.

بر اساس موتور جستجوی املاک اسپانیایی Idealista، متوسط ​​اجاره بها در مادرید بین سال‌های 2021 تا اوت 2022 14 درصد افزایش یافته است. دیانا چاره‌ای جز ماندن در آپارتمان کوچک خود نخواهد داشت.

در لندن، اجاره‌بها حتی سریع‌تر افزایش می‌یابد – با گزارش Zoopla که 17 درصد افزایش سالانه متوسط ​​اجاره لندن را گزارش می‌کند – از آنچه بسیاری از افراد جوان می‌توانند بپردازند، پیشی می‌گیرد. هالی کلارک، 27 ساله، به طور تمام وقت به عنوان خریدار برای یک وب سایت مد و همچنین در یک میخانه به مدت 10 ساعت در هفته کار می کند. اجاره او در بخش داخلی شهر هاکنی با 1550 پوند در ماه مقرون به صرفه بود که بین او و دوست پسرش تقسیم می شد. اما اکنون 650 پوند در ماه افزایش یافته است. به او گفته شد: «این قطعاً اتفاق می‌افتد. پرداخت کنید یا بروید». او گفت: “بنابراین من قطعا می روم.” “این دیوانه کننده است. من نمی توانم چیزی زیر 1700 پوند پیدا کنم و بیشتر آنها یک اتاق خواب هستند. بنابراین، من برای فضای کمتر هزینه بیشتری پرداخت خواهم کرد.»

تورم

علاوه بر افزایش اجاره بها، تورم دو رقمی برای خدمات آب و برق، مواد غذایی و سایر کالاها برای اولین بار توسط بسیاری از جوانان احساس می شود. در سرتاسر اروپا، تورم که در ماه نوامبر به طور متوسط ​​نزدیک به 11 درصد بود، 40 سال است که به این بالا نبوده است. کشورهای بالتیک بیشترین آسیب را دیده اند و با تورم بیش از 20 درصد مقابله می کنند.

در مورد هالی، به این معنی است که پولی که او از کار میخانه پس انداز می کند تا پایان ماه خرج می شود.

سایرین در موقعیت‌های مخاطره‌آمیزتر مجبور به کاهش اساسی‌تر هستند. یواخیم والنته، 23 ساله، اهل تولوز، تا سپتامبر در چاپخانه‌ای در شهر کار می‌کرد و جعبه‌ها را برای تحویل مرتب می‌کرد. او یک ماه قبل 800 یورو درآمد داشت، اما اکنون تحصیلات خود را که برای یافتن شغل قطع کرده بود، از سر گرفته است. درآمد یواخیم حدود 500 یورو در ماه از کمک هزینه تحصیلی به اضافه هر آنچه مادربزرگش می تواند صرف کند، است، اما اجاره خانه او در آپارتمانی که با دو دوستش مشترک است، 1000 یورو است که آنها به طور مساوی تقسیم می کنند. “من واقعاً زمان مناسبی را برای بازگشت به مطالعه انتخاب کردم، نه؟” یواخیم گفت. «الان واقعاً سخت است، روش زندگی من مانند سال گذشته نیست. وقتی یک کارگر ناپایدار هستید، همیشه مراقب خرید و پس‌اندازتان هستید، اما اکنون دیگر از مقیاس خارج شده است. بیشتر گوشت می خریدم. من الان زیاد نمیخرم شاید ماهی یکی دوبار چون خیلی گرونه. ما حدود 10 درصد تورم قیمت مواد غذایی داریم، بنابراین شما واقعاً باید به آنچه می خرید نگاه کنید.

دولت فرانسه افزایش قیمت انرژی را 4 درصد محدود کرده است (اگرچه این رقم در ژانویه به 15 درصد تغییر خواهد کرد)، اما برای جوانانی که در حال حاضر برای تأمین مخارج زندگی خود تلاش می کنند، مانند کارآموزانی که دستمزدشان کمتر از حداقل ملی است، حتی 4 نفر. درصد افزایش قیمت یک چالش است.

متئو لروکس، 22 ساله، شاگرد مهندسی برق است. او ماهیانه 900 یورو درآمد دارد و به تنهایی در آپارتمانی در مارسی زندگی می کند که هزینه آن 400 یورو در ماه است. او نیز مانند یواخیم، خرید گوشت را متوقف کرده و آن را با ماهی تن عوض کرده است، اما بزرگترین مشکل او در این زمستان سرما است. مشکل آپارتمان من این است که عایق بندی وجود ندارد. گاهی اوقات می‌خواهم بخاری را روشن کنم، اما نمی‌توانم چون قبض انرژی خیلی زیاد است. بنابراین، من یک بخاری گازی خریدم، اما چون بلوک بسیار قدیمی است، عایق آن وجود ندارد و پنجره ها شیشه ای نیستند، اغلب هنوز سرد است.

دستمزد پایین

در لیتوانی میانگین دستمزد 1678 یورو و حداقل دستمزد ماهانه 720 یورو قبل از مالیات است. از آنجایی که دستمزدها پایین است، بسیاری از جوانان لیتوانیایی را ترک می کنند. با وجود اینکه جوانان 15 تا 25 ساله 20 درصد ساکنان را تشکیل می دهند، 47 درصد از مهاجران را تشکیل می دهند. برخی از جوانان با تحصیلات دانشگاهی که باقی مانده اند سعی می کنند در شرکت های خارجی به عنوان ابزاری برای افزایش پتانسیل درآمد خود کار کنند.

Dominykas 26، در ویلنیوس، به تازگی کار از راه دور را برای یک شرکت انگلیسی IT آغاز کرده است تا بیش از آنچه یک شرکت مشابه مستقر در لیتوانی ارائه می دهد، درآمد کسب کند. در بهار، متوجه شدم که هزینه های زندگی به سرعت در حال افزایش است، بنابراین شروع به جستجوی فرصت های جدید کردم. تورم در 12 یا 24 ماه گذشته دیوانه کننده بوده است، آپارتمان هایی که چند سال پیش 400 یورو بودند، اکنون 800 یورو هستند. هزینه برق برای مدتی به شدت بالا رفت، فکر می کنم به دلیل این [Ukraine] جنگ در شرکت قبلی من گفتند به دلیل تورم افزایشی وجود نخواهد داشت. من به آنها فشار می آوردم و می گفتم “من استعفا می دهم” و آنها باور نکردند. اما من فرصت بزرگتری را با بریتانیا دیدم [company]”

در چندین کشور، قراردادهایی که برای آموزش مبتنی بر اشتغال به جوانان طراحی شده اند، می توانند آنها را با مشکل مواجه کنند. ایتالیا حداقل دستمزد ملی ندارد و در عوض بر قراردادهای چانه زنی دسته جمعی تکیه می کند که بسیاری از کارگران را کنار گذاشته می شود.

آلیس اسپادا، 23 ساله، کارآموز یک شرکت اجتماعی در رم است. او 800 یورو در ماه درآمد دارد و اجاره آپارتمان مشترک او 480 یورو در ماه است. او برای اجاره از پدر و مادرش حمایت می‌کند، اما هنوز در پایان ماه کمی باقی مانده است. او گفت: «این ناامیدکننده است، من آنقدر درس خواندم تا درآمد کمی داشته باشم. می دانم که بسیار خوش شانس هستم که پدر و مادرم از من حمایت می کنند. اما قرار نیست آنها از من حمایت کنند.»

آیتانا در مادرید که تجربه یک دوره کار در فرانسه را داشته است معتقد است جوانان جویای کار اسپانیایی وضعیت بدتری دارند. من فکر می‌کنم وضعیت شغلی در اسپانیا سخت‌تر است، شما نمی‌توانید کاری را پیدا کنید که مناسب شما باشد یا با سطح صلاحیت شما مطابقت داشته باشد و حقوق‌ها بی‌معنا است. با وجود اینکه دانشگاهی که در آن تحصیل می کنم دولتی است، اما گران است. من هنوز باید حدود 2000 یورو در سال بپردازم، در حالی که در فرانسه رایگان است، شما فقط هزینه اداری کوچک را پرداخت می کنید.

کارگران گیگ به شدت از افزایش هزینه های زندگی و کاهش دستمزدها در کار پلت فرم آسیب می بینند. شف حسین، 28 ساله در لندن، به طور تمام وقت در یک فروشگاه بزرگ در روز و به عنوان پیک برای برنامه های تحویل چندین ساعت بیشتر عصرها کار می کند. شف قبلاً به طور تمام وقت برای چندین برنامه تحویل کار می کرد و می توانست حدود 13 پوند در ساعت درآمد داشته باشد، اما فشار نزولی بر دستمزدها که او عامل آن را افزایش کارگران بیشتر و تغییر الگوریتم های پلتفرم ها می داند، به این معنی است که اگر 10 پوند درآمد داشته باشد اکنون خوش شانس است. یک ساعت در شلوغ ترین قسمت های عصر.

«اگر این را نمی‌گرفتم [department store] شغل، نمی دانم کجا خواهم بود، زیرا موجودی بانکم صفر است. من دو کارت اعتباری گرفتم تا اعتبارم را ایجاد کنم، اما هزینه زندگی با بحران مواجه شد، اکنون بدهکار هستم و امتیاز اعتبارم پایین آمده است.

شف نیز مانند یواخیم و متئو رژیم غذایی خود را در واکنش به تورم تغییر داده است. من یک ساعت استراحت می کردم و دوست داشتم به پرت یا ووک برای پیاده روی بروم و غذای مناسب بخورم. حالا من یک قوطی Monster یا یک وعده غذا می خرم. فقط بخور و سر کار برگرد. اگر یک روز کامل را انجام دهم، دیگر لذتبخش نیست.»

آیتانا، دیانا، هالی، متئو، یواخیم و شف همگی گفتند که به آینده اقتصادهای کشورشان اصلا خوشبین نیستند.

آیتانا گفت: «خبر بسیار آشفته است، وقتی آن را تماشا می‌کنید، احساس می‌کنید که همه چیز اشتباه پیش می‌رود. مدام می گویند رکود، رکود، رکود، اقتصاد در حال شکست است. بنابراین، من خوشبین نیستم.»

یواخیم گفت: «اگر مجبور باشم اقتصاد را به حال خود رها کنم، به این امید که به خودی خود بهتر شود، کاملاً بدبین خواهم بود. نوری در تاریکی که در همه جای اروپا می بینم، دیدن همه این کارگران است که اعتصاب می کنند.