مشارکت: چرا جن تله مدیسین بیشتر در بطری است؟

در سال 2019، من با ده ها تن از همکارانم ملاقات کردم تا در مورد گنجاندن پزشکی از راه دور در عمل خود بحث کنیم. تقریباً همه مودبانه با من درگیر شدند. اما پس از آن، تعداد بسیار کمی عمل کردند. متن فرعی واضح بود: “ما علاقه ای نداریم.” احساسات آنها کاملاً معمولی بود. در آن زمان، پزشکی از راه دور بخش کوچکی از برخوردهای بالینی ایالات متحده را تشکیل می داد.

در مارس 2020، این به طور ناگهانی تغییر کرد. در پاسخ به این بیماری همه گیر، و با مقررات راحت و بازپرداخت گسترده امکان پذیر شد، عمل ما – مانند تعداد بی شماری دیگر – به سرعت به پزشکی از راه دور برای حفظ دسترسی به مراقبت، محافظت از بیماران، حفظ نیروی کار و حفظ درآمد متمرکز شد. به زودی تعداد بیشتری ویزیت پزشکی از راه دور را در یک روز نسبت به کل سال قبل ارائه کردیم.

تا جولای 2020، پزشکی از راه دور تقریباً نیمی از بازدیدهای سرپایی وزارت پزشکی ما را تشکیل می داد. در سطح ملی، پزشکی از راه دور تقریباً یک مورد از هر شش مورد بازدید قرار گرفت، و باعث شد کارشناسان مراقبت های بهداشتی آن را “عادی جدید” اعلام کنند و اعلام کنند که “جن تله مدیسین خارج از بطری است.” آینده جتسون مانند ما به سرعت در حال شکل گیری بود.

سریع به جلو به امروز. با توجه به اینکه مدت‌هاست که مدت‌ها منقضی شده است و آمریکایی‌ها به روال معمول خود بازگشته‌اند، ویزیت‌های پزشکی از راه دور به تنها 5 درصد از کل بازدیدها در سطح ملی کاهش یافته است که عمدتاً در سلامت روان متمرکز است. اگرچه این میزان بسیار بیشتر از سطح سال 2019 است، اما از پیش بینی ها فاصله زیادی دارد و دو سوال کلیدی را مطرح می کند. چرا جن تله مدیسین بیشتر در بطری است؟ و آیا در آنجا باقی خواهد ماند؟

پزشکی از راه دور همیشه با بدن فیزیکی ما سازگار نیست.

پزشکان باتجربه می توانند وضعیت سلامتی بیماران خود را با نگاه کردن به آنها بسنجند. و اغلب تنها بر اساس سابقه پزشکی می توانند آنها را تشخیص دهند. در نتیجه، بازدیدهای ویدیویی و حضوری معمولاً به تشخیص‌های یکسانی منجر می‌شود.

با این حال، پزشکان باید بیماران خاصی را شخصا معاینه یا آزمایش کنند. در اوایل بیماری همه گیر، پزشکان با توجه به نیاز به فاصله گذاری فیزیکی، محدودیت هایی را که مایل بودند از راه دور مدیریت کنند، افزایش دادند. اکنون آنها در حال تعریف دقیق‌تر این هستند که کدام شرایط “قابلیت تله” را دارند.

این به توضیح اینکه چرا استفاده از پزشکی از راه دور در تخصص ها بسیار متفاوت است کمک می کند. به عنوان مثال، دلیل اصلی که متخصصان پوست تقریباً همه ویزیت‌های حضوری را انجام می‌دهند این است که معاینه جامع پوست به نور خوب و گاهی اوقات توانایی بزرگ‌نمایی، لمس و بیوپسی ضایعات پوستی نیاز دارد. به طور مشابه، پزشکان ریه اغلب برای دریافت آزمایش‌های عملکرد ریوی همزمان، ویزیت‌های حضوری را انتخاب می‌کنند. برعکس، خدمات سلامت روان بیش از نیمی از بازدیدهای بهداشتی از راه دور را تشکیل می دهند، عمدتاً به این دلیل که معاینه فیزیکی و آزمایش های تشخیصی به ندرت مورد نیاز است.

بسیاری از پزشکان تمرین آنلاین را دوست ندارند.

پزشکان ممکن است بسیاری از جنبه های پزشکی از راه دور را جذاب بدانند. آنها ممکن است از آن برای گسترش دسترسی خود، گسترش دسترسی به مراقبت، بهبود تجربیات بیمار، دیدن محیط های خانه بیماران خود، کار از راه دور و تنظیم بهتر برنامه های آنها استفاده کنند. پزشکان منتخب حتی انجام تمام وقت پزشکی از راه دور را انتخاب می کنند.

با این حال، پزشکان معمولاً مراقبت حضوری را ترجیح می دهند. به عنوان مثال، انجام کارهای ساده حضوری می تواند برای آنها نسبت به بازدیدهای ویدیویی بسیار سخت تر باشد، مانند اطلاع رسانی به بیماران در مورد دیر انجام شدن کلینیک، بررسی فشار خون.، یا ترتیب آزمایش هایی که در کلینیک انجام می دادند. علاوه بر این، هنگامی که بیماران نمی توانند به ویدئو متصل شوند یا میکروفون خود را فعال کنند، پزشکان اغلب باید پشتیبانی فنی ارائه دهند. به طور ترکیبی، پزشکی از راه دور می‌تواند سرعت پزشکان را کند کرده و آنها را با کارهای بعد از ساعت کاری بیشتری مواجه کند.

بیماران از راه دور کمتر از آن چیزی که انتظار داشتند، دوست دارند.

اخیراً یک مهندس نرم افزار شبکه های اجتماعی 28 ساله را در کلینیک دیدم. در پایان بازدید، به او پیشنهاد دادم تا سه ماه دیگر از طریق ویدئو پیگیری کند. او گفت که در عوض برای دیدن من برمی گردد. من شوکه شدم.

بسیاری از بیماران تله مدیسین را ترجیح می دهند زیرا زمان و تلاش لازم برای دریافت مراقبت را کاهش می دهد. با این حال، اکثر آنها – حتی آنهایی که در Gen Z هستند – طرفدار مراقبت حضوری هستند، شاید به این دلیل که آشناتر است. یا شاید، در دنیای اتمیزه‌شده و مبتنی بر صفحه‌نمایش ما، مردم ترجیح می‌دهند مراقبان خود را در زندگی واقعی ببینند.

مراقبت حضوری جهت گیری پیش فرض است.

سیستم های مراقبت های بهداشتی و شیوه های فردی برای ارائه مراقبت های حضوری بهینه شده اند. آنها باید تیم ها، فضاها و گردش کار خود را برای پزشکی از راه دور پیکربندی مجدد کنند.

با این حال، مراقبت های بهداشتی یک سیستم پیچیده و سازگار است که “به شدت به سمت اینرسی می کشد.” امروزه فاصله گذاری فیزیکی به گذشته تبدیل شده است. پزشکی از راه دور درآمد کمتری نسبت به مراقبت های حضوری دارد و بازپرداخت طولانی مدت آن نامشخص است. بنابراین، سیستم های مراقبت های بهداشتی و شیوه های مستقل فاقد انگیزه های کافی قوی برای ایجاد انگیزه در تغییر هستند.

آینده در یک خط مستقیم پیشرفت نمی کند.

در اوایل بیماری همه گیر، به نظر می رسید که همه انواع خدمات به طور دائم در حال تغییر به صورت آنلاین هستند. اما پیش‌بینی اینکه چگونه فناوری‌های جدید رفتارهای ما را تغییر می‌دهند دشوار است. امروزه، خرید آنلاین در حال از دست دادن جایگاه خود به فروشگاه‌های آجر و ملات است، کار از راه دور در حال تغییر مکان به دفتر است و ورزش در خانه به باشگاه‌ها بازمی‌گردد. تغییر مراقبت های بهداشتی به مراقبت های حضوری تفاوتی ندارد.

با این حال، قانون آمارا – که “ما تمایل داریم تاثیر یک فناوری جدید را در کوتاه مدت بیش از حد تخمین بزنیم، اما در بلند مدت آن را دست کم می گیریم” – نشان می دهد که پزشکی از راه دور در نهایت به یک ویژگی اصلی مراقبت های بهداشتی تبدیل خواهد شد. اما ابتدا نیاز به طراحی مجدد دارد.

بسیاری از روش‌ها، پزشکی از راه دور را در حال اجرا، به سادگی به مدل‌های مراقبت شخصی معمولی خود مجهز کردند. آنها اکنون باید بازنگری کنند و پزشکی از راه دور را اصلاح کنند تا بهتر با خدمات کلی آنها تطبیق داده شود و بیشتر مورد توجه بیماران و پزشکان باشد.

به عنوان مثال، روش‌ها باید دیدگاه خود را در مورد پزشکی از راه دور فراتر از بازدیدهای صرفاً ویدیویی – که اساساً بهره‌وری را افزایش نمی‌دهند – گسترش دهند تا سایر روش‌های نظارت غیرهمزمان (مثلاً خودسرویس و پیام‌رسانی)، همزمان (مثلاً چت و تلفن) و نظارت از راه دور را در بر گیرند. آنها ممکن است از اولین راه‌اندازی‌های مجازی بیاموزند، که به دلیل نداشتن چمدان قدیمی، عمداً مراقبت را از پایه (مجازی) طراحی می‌کنند تا نیازهای بیماران را به طور مؤثرتر و کارآمدتر برآورده کنند.

علاوه بر این، آنها باید پزشکی از راه دور را به عنوان مکملی برای مراقبت های حضوری – به جای جایگزینی – مجدداً در نظر بگیرند. به عبارت دیگر اینطور نیست یا پزشکی از راه دور یا مراقبت حضوری این است هر دو پزشکی از راه دور و مراقبت حضوری، بسته به نیازها و ترجیحات فرد در زمان معین. آنها باید «سیستم‌های عامل» بسازند تا به سازماندهی این امر کمک کنند.

بیماری همه گیر جن تله مدیسین را از بطری رها کرد. اما ما در حال حاضر بسیاری از این دستاوردها را از دست داده ایم. در نهایت، با چشم‌انداز، طراحی و انگیزه‌های مناسب، می‌توانیم پزشکی از راه دور را دوباره طراحی کنیم تا به طور کامل ظاهر شود و نقشی اساسی در بهبود مراقبت‌های بهداشتی ایفا کند.

درباره نویسنده: Spencer Dorn، MD، MPH، MHA یک متخصص گوارش، استاد و معاون پزشکی نوآوری مراقبت در دانشگاه کارولینای شمالی است.