مسی با تقلید از مارادونا در پایان داستانی که شبیه هیچ داستان دیگری نیست | جام جهانی 2022

Lیونل مسی فوتبال را در اینجا کامل کرد، بزرگترین داستانی که تا به حال گفته شده است. بیست و ششمین و آخرین بازی او در جام جهانی، فینالی بود که تمام فینال‌ها را به پایان رساند، لحظه‌ای که پیش از این هرگز برابر نبوده و احتمالاً دیگر هم نخواهد شد. آنقدر وحشی که هیچ‌کدام معنی نداشت تا زمانی که او ایستاده بود و لبخند می‌زد به جایگاه‌ها دست تکان می‌داد، و سپس همه چیز انجام شد. درک آنچه که او و آنها از سر گذرانده‌اند سخت بود – یک حرفه کامل، کامل‌تر از همه، که در یک غروب پوچ جمع شده بود – اما سرانجام به پایان رسید.

انجام شد. دنیا پایانی را داشت که می‌خواست – دیدیه دشان گفته بود که حتی برخی از فرانسوی‌ها در کنار مسی هستند – فقط نپرسید چطور. سرانجام، از جایی بالا، مادر مسی راهش را پیدا کرد تا پسری را که در 13 سالگی خانه، آرژانتین را ترک کرده بود، و مردی را که حالا آنها را برده بود در آغوش بگیرد – یا او را برده بودند؟ – به عنوانی که از همه طرفداران فوتبال به شدت می خواستند. آنها با هم گریه کردند. همه انجام دادند. آنخل دی ماریا شب را با گریه سپری کرده بود.

در آن سوی زمین، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، کیلیان امباپه را در آغوش گرفته بود. اگر تسلی است، این تاریخ ساز باید برگردد. مسی این کار را نخواهد کرد. اما اکنون، 16 سال پس از اولین تلاش او، واقعاً اتفاق افتاده بود. آرژانتین قهرمان جام جهانی شده بود، اولین قهرمانی آنها از سال 1986. مسی یک چیز را کم داشت. یکی؟ به نظر می‌رسید که آرژانتین باید سه بار برنده این مسابقه شود، احساسات کافی را برای یک عمر تجربه کند، به بهشت ​​و جهنم برده شود و دوباره برگردد.

گونزالو مونتیل به تازگی پنالتی را به ثمر رسانده بود که آنها را قهرمان جهان کرد و در حالی که هم تیمی ها روی زمین مچاله می شدند، به سرعت از زمین خارج شد. خیلی چیزها را می دانستی، اما این تلاشی بود برای درک آنچه قبلاً رخ داده است. چیزی که اهمیت داشت این بود که بعدی ساعت 9:31 شب بود که مسی به جام نزدیک شد و به آرامی آن را بوسید. او برای گرفتن توپ طلا فراخوانده شده بود، مجبور شد کمی بیشتر صبر کند تا جام واقعی را بلند کند، اما او نمی توانست به سادگی از کنارش رد شود. او برمی گشت تا آن را به آسمان بلند کند.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

عکس: کاسپار بنسون

موچاچوس، موسیقی متن این ماه، در اطراف به صدا درآمد: سرزمین مسی و مارادونا، ما امیدمان را به دست آوردیم، اجرا می شود. امید، همان چیزی است که تو را می کشد، بارها از آنها ربوده شده بود، اما آنها آن را عقب کشیدند، گویی یک نیروی کیهانی در حال بازی است. که به نوعی بود؛ بیش از یکی از آنها، در واقع.

دو بار آرژانتین پیش افتاد، دو بار فرانسه به تساوی رسید، و وقتی به ضربات پنالتی می‌رفت، به راحتی می‌توان به فتالیسم اجازه ورود داد، باور داشت که دوباره این اتفاق می‌افتد، فوتبال بی‌رحمانه از پس دادن آنچه او سخاوتمندانه برای دو دهه داده بود خودداری کرد. 2014، 2015، 2016 و اکنون 2022: چهار فینال بعد از وقت اضافه شکست خوردند، سه در ضربات پنالتی.

الآن نه. برندگان کوپا آمریکا در سال 2021، این آرژانتین متفاوت است. این مسی نیز متفاوت است، نسخه ای آزاد شده، جوهر همه چیزهایی که او بوده است. بنابراین وقتی تیراندازی شروع شد، آنقدر که فرصت بود، تنبیه نبود، مسی که در اولین بازی به همین راحتی هوگو لوریس می‌غلتید، تقریباً وقت داشت پایین بیاید و دوباره بلند شود. او برای سومین بار در این بازی وحشی و وحشی توپ را وارد دروازه کرد.

او گل اول را با یک پنالتی به ثمر رسانده بود و آرژانتین 2-0 جلو افتاد که مطمئن به نظر می رسید، دوست قدیمی او دی ماریا فوق العاده بود، اما در عوض آنها توانستند حماسه ای از این اتفاق رقم بزنند. شوت ظالمانه 2-2، یک لحظه کارتونی، تقریباً در آخرین دقیقه آن را به دست آورده بود. همانطور که احساس می شد همه چیز در حال از بین رفتن است، لحظه زیبایی شناختی بسیار کمتری فرا رسید. مسی در اواخر وقت اضافه به خانه رفت تا آنها را دوباره در آستانه قهرمانی قرار دهد. در عوض، آنها با هت تریک فوق العاده امباپه به ضربات پنالتی کشیده شدند.

در آنجا دیبو مارتینز قهرمان بود و مونتیل به آن پایان داد. این در مورد همه آنها بود، اما درباره مسی بود. انزو فرناندز بود که از او التماس کرد که پس از بازنشستگی شش سال پیش، بماند. جولیان آلوارز، بچه ای که منتظر امضایش بود. رودریگو دی پل و لئاندرو پاردس، که او را به یک دعوت کرده بودند رفیق، این تیم در حال ساخت است. الکسیس مک آلیستر خارق‌العاده، که با پدرش بحث می‌کند که مسی بهترین بازیکن تاریخ است و به نظر می‌رسد این را در اینجا ثابت کند. حتی سرخیو آگوئرو، دوستش به تیم زنگ زد تا مانند زمان های قدیم با او در اتاق شریک شود.

و البته لیونل اسکالونی، آنجا در شروع و اکنون در پایان. در اولین بازی بین المللی مسی، او هم تیمی دفاع از نوجوانی بود که در عرض دو دقیقه اخراج شد. حالا، 17 سال، 172 بازی، 98 گل و یک قهرمانی در جام جهانی بعد، او دوباره آنجا بود، سرمربی که بالاخره همه چیز را به نتیجه رساند، عدالت اجرا شد. برو جام را بیاور، آن را به دست آورده ای. ما آن را برای شما به دست آورده ایم.

روی صحنه ای که به شکل بی نهایت بود، او را در ردای امیر پوشاندند و جام را به او دادند. عجله ای برای تحویل دادن آن نداشت. آن را در دستانش گرفت و به هر اینچ از آن خیره شد و به آرامی آن را چرخاند. مثل بچه ها نگهش داشت. فرزندان واقعی او به زودی پیوستند. این جام او بود. هرگز داستانی مانند این وجود نداشته است، رقابتی به این اندازه حول محور یک مرد – اگرچه یک رقیب بزرگ در اینجا ظاهر شد – همه منتظر لمس نهایی، خداحافظی کامل هستند. Süddeutsche Zeitung آن را به گردهمایی جمعیتی تشبیه کرد که میکل آنژ آخرین ضربه‌اش را اعمال می‌کند.

او اینجا مثل سرنوشت بازی کرده بود و رکوردها را شکسته بود، مثل همیشه. به آن نمودارهای پراکنده نگاه کنید و اغلب اوقات او یک نقطه تنها است، مانند یک سیاره دور. این مردی است که صفت ها را تمام کرد و مقوله جدیدی اختراع کرد: «به غیر از مسی». در 35 سالگی، دو گل او در اینجا، پله را پشت سر گذاشت. فقط امباپه در قطر بیش از 7 گل به اضافه 2 پنالتی در ضربات ضربات گلزنی کرد و هیچ کس بیشتر پاس گل نداد.

این فقط یک خط داستانی نبود. هر قدم او بود. آزادی در برابر مکزیک و فلش آتش علیه استرالیا. پاس گل های او باعث شد کلودیو کانیگیا از ناهوئل مولینا و جوسکو گواردیول کاملاً شکست بخورد. هیچ کس تا به حال در مرحله یک شانزدهم نهایی، یک چهارم نهایی، نیمه نهایی و فینال گل نزده بود. در مسیر او رابرت لواندوفسکی و لوکا مودریچ را دور زد. حالا او از امباپه جان سالم به در برده بود. بازی تمام شد، مسی برنده شد.