شانس از دست رفته دوران انگلستان جونز را مشخص خواهد کرد، اما زمان جدایی او اشتباه بود | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

از همه چیزهایی که ادی جونز در طول هفت سال مربیگری اش در انگلیس گفت و تعداد زیادی از آنها وجود داشت، یک ایده خاص به نظر می رسید که یک یادداشت ناخوشایند ایجاد کند.

بلافاصله پس از پیروزی استادانه انگلیس بر آل بلکس در نیمه نهایی جام جهانی 2019 بود، زمانی که آنها با یک خطای دفاعی نیمه دوم با “خنثی کردن” بزرگترین تیم راگبی روی کره زمین فاصله داشتند. جونز به درستی پس از مشاهده طرحی که با عشق ساخته بود به واقعیت تبدیل شد، کاملاً به حق بود.

در مصاحبه بعد از بازی با ITV، جونز در حال پخش گفت: “ما یک هفته دیگر در این مسابقه داریم، بنابراین ما در مورد آن هیجان زده هستیم”، با جشن گرفتن این واقعیت که انگلیس تیم قدرتمند All Blacks را به خانه فرستاد، در حالی که بازیکنان او افتخارات خود را به دست آورده بودند. .

برای مربی ای که اغلب ترس خود را از افتادن در “منطقه راحتی مخوف” توصیف می کند، گفتن آن چیزی غیرمعمول بود. به نظر می‌رسید که مفهوم این امر این بود که پیشرفت فراتر از نیمه‌نهایی که خیلی‌ها انتظار شکست آن‌ها را داشتند، هر چیز دیگری که برای انگلیس در ژاپن پیش می‌آمد یک امتیاز محسوب می‌شد.

جونز این را انکار می‌کند، به‌ویژه که در همان دم تأکید کرد که انگلیس قصد دارد در هفته آخر سخت کار کند و «بهتر شود». اما روشی که داستان طی چند روز بعد به پایان رسید، به نظر می رسید که به شکست فروتنانه توسط Springboks منجر شد، از این ایده حمایت می کرد که انرژی نامتناسبی برای شکست دادن All Blacks صرف شده است.

با اعتراف خود جونز ممکن است در انتخاب خود برای فینال اشتباه کرده باشد، هرچند که آیا شروع جو مارلر به جای ماکو وونیپولا می توانست تفاوت قاطعی ایجاد کند جای سوال است. اضافه کردن خلاقیت هنری اسلید از ابتدا بدون شک گزینه جالب و مثبتی خواهد بود.

از نظر انتخاب، استقرار زیرکانه راسی اراسموس از کشتی گیران جلو آفریقای جنوبی در ژاپن، درس برنامه ریزی برای یک تورنمنت طولانی را به همراه داشت، و این در نهایت تأثیر بزرگی بر نتیجه فینال خواهد داشت.

اراسموس با چرخاندن شدید پنج خط جلوی خود در طول بازی، اجتناب از خستگی و عدم نیاز به بازی بیش از یک نیمه به دلیل تقسیم 6-2 مدافع جلو روی نیمکت تعویض ها، مطمئن شد که “جوخه بمب” او آماده است تا در برابر منفجر شود. انگلستان. به همان اندازه که به طرز ویرانگری ساده بود، موثر بود.

جونز همچنین گفته است که انگلیس برای یافتن یک ابزار اضافی برای فینال مشکل داشت. او به رسانه ها گفته بود که چالش بازیکنان این است که هفته بعد دوباره بهتر شوند، اما عملکرد تقریباً کامل در نیمه نهایی چنین بود که چیزهای زیادی را طلب می کرد.

اگر به نظر غیرعادلانه می‌آید که سه سال در ارزیابی زمان ریاست جونز به عقب برگردیم، صرفاً قضاوت او بر اساس معیارهایی است که او برای خود تعیین می‌کند. جام جهانی دلیل وجودی او به عنوان مربی است و چرخه مسابقات بیش از هر چیز اولویت دارد. اگر استدلال اینکه تسلط بر نیوزیلند در نهایت هزینه بسیار زیادی در طرح بزرگ داشت، سخت است، مطمئناً این تصوری است که خود جونز به آن توجه کرده است.

با این حال، بر مبنای مشابهی، به نظر می رسد که اخراج جونز در این مرحله یک خطای مهم باشد. نتایج برای مدتی نگران کننده بود، با وجود این، سریال تابستان گذشته در استرالیا برنده شد. کمترین امتیاز مسلماً ضربه زدن توسط یک تیم بربر در توئیکنهام بود که بیش از تمرینات قبل از مسابقه به معاشرت پرداخته بودند.

اما اگر تجربه ژاپن چیزی را نشان داد این است که جام جهانی در زمان مناسب اوج می گیرد. با استعدادی که در اختیار دارد، می‌توان حدس زد که جونز تا سال آینده به فرانسه می‌آمد، انگلستان را غوغا می‌کرد.

همانطور که کورتنی لاوز گفته است، مدت زمانی طولانی که جونز برای آماده کردن تیم باید داشته باشد، بسیار مهم بوده است. در حالی که طرفداران و رسانه ها به طور یکسان از عدم پیشرفت قابل مشاهده شکایت داشتند و در استراتژی کلی شک و تردید وجود داشت، موضع لاوز نشان داد که بازیکنان در بازی باقی می مانند، که در نهایت کلید اصلی است.

این یک تصمیم مستقیم نبود و وضعیت نگران کننده به معنای خطر در هر دو مسیر بود. اما در استخدام جونز باید بپذیرید که جام جهانی هدف است. با اخراج او در حال حاضر، RFU آشفتگی دیگری ایجاد کرده است، که گواه آن پروسه طولانی مدت حذف استیو بورثویک از استخدامش در لستر است، که هیچ کمکی به بهبود روابط بی پایان باشگاه و کشور نخواهد کرد.

این واقعیت که بورثویک نمی تواند تیم پشتی خود را انتخاب کند، ماهیت نامطلوب وضعیتی را نشان می دهد که اکنون انگلیس در کمتر از یک سال مانده به فرانسه 2023 در آن قرار گرفته است. هنگامی که آنها نیوزیلند را چکش کردند.

مارتین جانسون، کاپیتان قهرمان جام جهانی 2003 انگلیس، قبل از فینال سال 2019 گفت که اگر انگلیس نتواند جام را به دست آورد، پیروزی مقابل آل بلکز هیچ معنایی نخواهد داشت. این ناعادلانه به نظر می‌رسید: به خودی خود، یکی از عملکردهای عالی هر تیمی در راگبی بین‌المللی بود، و در برخی مواقع انگلیس راگبی به یاد ماندنی را زیر نظر جونز انجام داد.

اما آن شب دردناک در یوکوهاما، همراه با کمپین نافرجام 2023، به این معنی است که سلطنت جونز در نهایت چیزی است که ممکن است بوده باشد.