افراد زیر 30 سال بیشترین هزینه را برای بحران هزینه زندگی در بریتانیا می پردازند | صورت حساب های خانگی

بحران هزینه‌های زندگی در طول نسل‌ها وجود دارد، اما افراد زیر 30 سال احتمالاً یکی از سخت‌ترین آسیب‌ها خواهند بود. یک گزارش اخیر از اندیشکده بنیاد بین نسلی نشان می دهد که گروه سنی بار سنگین کووید و مالیات بهداشت و مراقبت های اجتماعی را متحمل خواهند شد.

آنها همانند سایر کارگران با افزایش قیمت ها و قبوض مواجه هستند. اما آنهایی که بدهی دانشجویی دارند با هزینه دیگری روبرو هستند – میلیون‌ها نفر می‌توانند در سال آینده پس از اینکه دولت آستانه بازپرداخت‌ها را مسدود کرد، انتظار افزایش صورت‌حساب وام‌های دانشجویی را داشته باشند.

لیز امرسون، یکی از بنیانگذاران این بنیاد، می گوید: «چشم انداز جوانان آسیب دیده است. استقراض ناشی از کووید، بحران انرژی و تورم سرسام‌آور این وضعیت را تشدید کرده است، به گونه‌ای که سیاست‌گذاران تصمیم گرفته‌اند با هدف قرار دادن درآمدهای به دست‌آمده، به‌جای درآمدهای غیرحضوری، مالیات بیشتری از نسل‌های جوان‌تر و نه قدیمی‌تر دریافت کنند.

به گفته روزی هوپر، برنامه‌ریز مالی رسمی، جوانان با افزایش مالیات‌های سه‌گانه مواجه می‌شوند و بخشی از افزایش دستمزدی که می‌توانستند با آن مذاکره کنند، قبل از پرداخت دستمزد ناپدید می‌شود.

این نسل – که «نسل پراکاریات» نامیده می‌شود (یعنی به‌طور متزلزل و بدون امنیت زندگی می‌کنند) – معمولاً اجاره می‌دهند و درآمد واقعی کمتری نسبت به آنهایی که در اواخر دهه 1990 بزرگسالان جوان بودند، دارند.

متوسط ​​دستمزد ناخالص هفتگی افراد 18 تا 21 ساله از سال 1997 تقریباً یک پنجم کاهش یافته است، در حالی که هفته گذشته، دفتر آمار ملی اعلام کرد که متوسط ​​دستمزدها در بریتانیا با سریع ترین نرخ از سال 2014 کاهش یافته است.

با برخی از آنها در مورد تجربیاتشان صحبت کردیم.

دری اسمیت 23، بریستول

وقتی اسمیت، 23 ساله، یک هشدار خبری فوری دید که می‌گفت بریتانیایی‌ها با بزرگترین سقوط استانداردهای زندگی از زمان شروع رکوردها مواجه خواهند شد، اولین فکرشان این بود که “بیشتر؟” (اسمیت از ضمایر they/them استفاده می‌کند).

راننده تحویل‌دهنده می‌گوید: «سن من اغلب به‌عنوان آغاز بقیه‌ی زندگی‌ام در نظر گرفته می‌شود – اما متوقف، شروع، و اغلب احساس می‌کنم که در تعلیق است. احساس می‌کنم از زندگی انتظار زیادی جز یک مکان ثابت برای زندگی و زمانی برای گذراندن با دوستان ندارم.»

بار اضافی بازپرداخت وام های دانشجویی فشار مالی را افزایش می دهد و انتظار می رود اسمیت طبق برنامه های جدید سالانه 60 پوند بیشتر بپردازد. آنها مسکن را سرلوحه همه نگرانی های خود قرار می دهند، با آینده ای که “عمدتا با انگیزه هزینه های مکانی که من اجاره می کنم” است.

اسمیت ماهانه 450 پوند می پردازد تا در خانه ای هفت نفره زندگی کند. برای کاهش قبوض، تعداد آنها افزایش یافت.

ترس از بحران هزینه زندگی عمدتاً با عدم کنترل مشخص می شود. همانطور که اسمیت اشاره می‌کند، هزینه‌های انرژی و مالیات شورای شهر دو صورت‌حساب هستند که کنترل کمی روی آن‌ها دارند. آنها می گویند: “من می توانم خرید خود را محدود کنم.” اما مدیریت مصرف انرژی در یک خانه هفت تخته تقریبا غیرممکن است.

نایرن مک دونالد، 26 ساله، آیرشر شمالی

مک دونالد، 26 ساله، یک مراقب بدون دستمزد دو معلول که خودش با معلولیت زندگی می کند، می گوید: «اولین باری که متوجه بحران هزینه زندگی شدم، بنزین گذاشتن در ماشینم بود. جایی که 10 پوند یک هفته را پوشش می داد، به سختی چند روز را پوشش می داد.

هفته گذشته، قیمت بنزین به طور متوسط ​​به 163.5 پا لیتر رسید و به نمایندگان پارلمان هشدار داده شد که ممکن است به 250p نیز برسد. یک نظرسنجی اخیر نشان داد که 43 درصد از رانندگان استفاده از خودرو را کاهش می دهند، اما برای مک دونالد، این گزینه به دلیل ناتوانی او نیست.

قبوض انرژی هم در ذهنش است. او می گوید که در یک خانواده آسیب پذیر – مادرش چندین بار سکته مغزی کوچک را متحمل شده است – گرم نگه داشتن خانه برای جلوگیری از بیماری و بستری شدن در بیمارستان حیاتی است. ما متوجه شده‌ایم که متر پیش‌پرداخت برای پول بیشتر صدا می‌زند.» او می‌گوید وقتی با پدر سالخورده‌اش می‌نشیند، “با وجود اینکه چند هفته قبل (به دلیل تاریکی) به زمین افتاده بود، مرا مجبور کرد چراغ‌ها را خاموش کنم.

مک دونالد در حال حاضر با اعتبار جهانی است. او می‌گوید: «زمانی که افزایش 20 پوندی داشتیم، فقط صورت‌حساب‌های من را پوشش می‌داد و به من کمک می‌کرد تا سرپا باشم. “از آنجایی که کاهش یافته است، من حدود 60 پوند در هفته دریافت می کنم و قبوض من دیگر پوشش داده نمی شود.

ما مجبور شدیم رویکرد خود را در خرید و اقلامی که دریافت می کنیم تغییر دهیم. ما – مانند بسیاری دیگر – شروع به انجام وعده‌های غذایی کرده‌ایم که چند وعده غذایی دیگر را نیز شامل می‌شود، مانند سوپ یا دمنوش، اما این یک راه‌حل بلندمدت نیست. به نظر می‌رسد هیچ کس در قدرت اهمیتی نمی‌دهد یا نمی‌خواهد تصمیم بگیرد و به مردم حمایت لازم را بدهد.»

بت استیپلز، 24 ساله، دربی

او که در ژوئن 2021 از خانواده‌اش در کترینگ به دربی نقل مکان کرده است، به مدت هشت ماه خانه‌ای اجاره کرده و ماهانه 450 پوند پرداخت می‌کند.

معلم واجد شرایط ویژه نیازهای آموزشی سال دوم تدریس خود را می گذراند و در آذرماه افزایش حقوق داشته است. اما حتی قبل از افزایش بازپرداخت وام دانشجویی و بیمه ملی، اثرات آن محسوس است. او می گوید: «قبض انرژی من 65 پوند در ماه بود و به 154 پوند در ماه افزایش یافته است، در حالی که انتظار می رود 110 پوند مالیات شورای شهر به 150 پوند افزایش یابد.

هنگامی که او برای اولین بار به خانه نقل مکان کرد، صورتحساب های او، از جمله اجاره، به 850 پوند در ماه رسید. آنها اکنون 1100 پوند هستند و او سهم بازنشستگی خود را لغو کرده است تا بتواند برای خانه خود پس انداز کند. حتی با افزایش دستمزدش، او می‌گوید «وضعیت بهتری نخواهد داشت».

شرکت مدیریت ثروت Quilter تخمین می زند که سهم بیمه ملی او 226.56 پوند در سال افزایش می یابد.

بحران هزینه های زندگی در قبوض مواد غذایی نیز رخنه می کند. «من دائماً به دنبال کاهش یافتن هستم [price]غذا برای یخ زدن برای افرادی که تنها زندگی می کنند، سخت است. “من مجبور شدم با شرکت های گاز و برق مبارزه کنم تا کنتورم را به روز کنم تا از پرداخت بیش از حد جلوگیری کنم – نمی توانم هر ماه بیش از آنچه باید پرداخت کنم.”

در طول سال گذشته، او در یک شیفت در یک رستوران کار کرده، پرستاری از کودک و مراقبت از کودکان را انجام داده است، و به عنوان دستیار شخصی در تعطیلات آخر هفته و تعطیلات مدرسه برای کودکان دارای SEN کار کرده است. او می‌گوید: «من نمی‌توانم خودم را با یک درآمد حفظ کنم.

کلودیا بیلینگز، 24 ساله، ناتینگهام

بیلینگز یک نقشه بردار رسمی در ناتینگهام است و حقوقی بالاتر از حد متوسط ​​برای سن خود دریافت می کند. او که مدرک خود را از طریق یک دوره کارآموزی به دست آورده است، با افزایش بازپرداخت وام های دانشجویی مواجه نشده است.

“نمی‌گویم که به‌خصوص نگران هستم – هر روز را همانطور که می‌آید می‌گذرانم. این بیشتر یک ناامیدی است – که کار زیادی برای کمک کردن انجام نمی شود.

بیلینگز نسبت به وعده صدراعظم ریشی سوناک مبنی بر تخفیف 200 پوندی در قبوض انرژی بدبین است. برای اکثر مردم به پهلوها دست نمی‌زند.» و او این واقعیت را دوست ندارد که باید طی پنج سال بازپرداخت شود. او می گوید: “من آن را خواهم داشت، اما آن را نمی خواهم.”

در حالی که قبض انرژی او برای گاز و برق قبلاً 40 پوند در ماه بود، او انتظار دارد که این رقم به 95 پوند افزایش یابد. و در طول دو سال گذشته، او شاهد افزایش 96 پوندی مالیات شورای شهر بوده است.

او که در حال حاضر یک آپارتمان دو تخته اجاره می کند، امیدوار است امسال برای یک خانه پس انداز کند. اما او به دلیل وضعیت بازار مسکن به تعویق افتاده است. ارقام از Halifax نشان می دهد که میانگین سپرده برای اولین خریدار 59000 پوند است. او می‌گوید: «جای تعجبی نیست که جوانان برای سوار شدن بر نردبان ملک تلاش می‌کنند.